- 24 Haziran 2009
- 6.179
- 7.378
- 398
- Konu Sahibi banuuu1985
- #21
Hamilelik gercekten zor bir süreç... kisiden kisiye de ruhsal olarak degisiklik arz ediyor. Burada kimse sizi elestiremez sadece bir nebze yol gostetebilir. Ben cok isteyerek hamile kaldim.30 yasindayim 4,5 yillik evliyim.Rabbim tek seferde de evladimi bana verdi. Hamileligimin altinci haftasindan beri ara ara kanamalarim oluyor. Isim geregi yogun calisiyorum ve cok ayaktaysam kanama-cok saguktaysam kanama- az uyuduysam kanama-cok yuruduysem gene kanama yani suan evladimla inatlasma halindeyiz o bana anne evde otur diyor bense inatla alisacaksin bu duruma minik sipa diyorum
doktor kontrollerimde bebegimle ilgili bir sikinti yok yusuk tehlikem de gozukmuyor cunku doktor rahim icinde kesede fln hicbir sekilde kanama gozukmedigini soyluyor her hafta doktora gidiyorum. Tabi iliski yasagi da cabasi benim gibi esine cok duskun biri icin gercekten cok sinir bozucu... bir yandan kanama var diye kayinvalidem de bize tasindi. Ayni evde olmasi suan bana batiyor normalde hic boyle olacagini dusunmemistim kayin validemle hicbir sorunum yoktu aslinda ama suan ayni evde olmak bana batiyor ayrica sanki esimle hicbir ozelimiz kalmadi gibi geliyor. Yani minik bir depresyon icindeyim ve bunun cig gibi buyumesinden endise duyuyorum bugunleri hic boyle hayal etmemistim yani eteklerim zil calmiyor. Kim ne derse desin hamilelikte depresyona girme orani yuzde yirmiymis. Aldirmayi hic dusunmedim ama sevemeyecek miyim korkusunu hep yasiyorum.
