- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.560
- 598
- Konu Sahibi Pirayeeeee
- #61
Gayet normal endişeler, kendini tamamen hazırlamak durumunu hiçbir annenin yaşayabildiğini zannetmiyorum, "Ben tam hazırdım ve her şey tam da umduğum gibiydi" diyen varsa da helal olsun derim. :)
Evliliğimizin 2. senesinden sonra bebek konusunu dillendirmeye başlamıştık eşimle. İmkan olarak iyiydik, manevi olarak kendimi hazır hissettiğim bir zamandaydım, emin gibiydim... Gibisi fazla, emindim "Hazırım" dedim... Denemeler derken, hamile kaldığımdan şüphelenince bir test yaptım ve o test sonucuna verdiğim ilk tepki "Bu test bozuk mu la?" idi.
Sonra bir sevinç-heyecan gibi 3-4 dakikalık bi aptallaşma halinin ardından endişe hali başladı. Öyle ki iyi mi ettik kötü mü ettik, ne olacak, nasıl olacak, daha gezer miydik, daha okur muyduk, daha şu kurs bu kurs vardı... Bir saçmalama haline doğru evrildi. Fotoğrafçılık kursuna başlarken bıraktım, işimden ayrıldım... Her şey yarım kaldı, kendi hayatından vazgeçmek bu dediğim karamsarlık haline girdim oradan. Sonra tvde gazetelerde gözüme çarpan çocuklu haberler... "Ben bu çocuğu nasıl korurum, böyle kirli bir dünyaya nasıl çocuk yaptım ben" şeklinde bir hale de girdim, sanki o ana kadar dünyadan bihaber gibi.
Hormonlardan mıdır bilemem, "Hazırım" dediğim şey karşısında en az 10 farklı ruh halinden ruh haline sürüklenirken buldum kendimi
Sonra "Nasıl doğuracağım, canım yanacak" korkuları, ardından "Ben ölem bebeme bi şey olmasın" duygusallığı... Ya böyle anlatınca, ben delirmişim sanırım haberim yokmuş
Sonra yorucu bir süreç vb. Ama hayat çocukla bitmiyor, yeniden başlıyor :)
Farklı bir Mali Tevzin'i keşfedeceksiniz, anne Mali Tevzin ile tanışacaksınız, kendinizi bu görev ile yeniden anlayacak, dünyayı bir anne gözüyle görürken aynı anda apayrı bir sevgiyi deneyimleyecek, sabır konusunda da insanın ne kadar güçlü bir varlık olduğuna şahit olacaksınız. (Sabır kısmını çok açmayayım gözünüz korkmasın alksdnhakj )
Evet, bazı şeyler biraz beklemede kalacak belki, bazıları ertelenebilecek şimdi sizi teselli için "Yaparsın edersin kariyerine hemen devam" kasmayayım. Ama hiçbir zaman "Geç" olmayacak hele ki istedikten sonra ve bu kadar gençken. O gün, hamileliğimle "Vazgeçtim" zannedip bıraktıklarıma bugün çocuğumla, kaldığım yerden devam ediyorum ve kendimi daha iyi tanıdığımı, içimde bir gözün daha çocuğumla birlikte açıldığını hissederek.
Sağlıklısı, hayırlısı olsun hakkınızda.
Evliliğimizin 2. senesinden sonra bebek konusunu dillendirmeye başlamıştık eşimle. İmkan olarak iyiydik, manevi olarak kendimi hazır hissettiğim bir zamandaydım, emin gibiydim... Gibisi fazla, emindim "Hazırım" dedim... Denemeler derken, hamile kaldığımdan şüphelenince bir test yaptım ve o test sonucuna verdiğim ilk tepki "Bu test bozuk mu la?" idi.
Sonra bir sevinç-heyecan gibi 3-4 dakikalık bi aptallaşma halinin ardından endişe hali başladı. Öyle ki iyi mi ettik kötü mü ettik, ne olacak, nasıl olacak, daha gezer miydik, daha okur muyduk, daha şu kurs bu kurs vardı... Bir saçmalama haline doğru evrildi. Fotoğrafçılık kursuna başlarken bıraktım, işimden ayrıldım... Her şey yarım kaldı, kendi hayatından vazgeçmek bu dediğim karamsarlık haline girdim oradan. Sonra tvde gazetelerde gözüme çarpan çocuklu haberler... "Ben bu çocuğu nasıl korurum, böyle kirli bir dünyaya nasıl çocuk yaptım ben" şeklinde bir hale de girdim, sanki o ana kadar dünyadan bihaber gibi.
Hormonlardan mıdır bilemem, "Hazırım" dediğim şey karşısında en az 10 farklı ruh halinden ruh haline sürüklenirken buldum kendimi
Sonra "Nasıl doğuracağım, canım yanacak" korkuları, ardından "Ben ölem bebeme bi şey olmasın" duygusallığı... Ya böyle anlatınca, ben delirmişim sanırım haberim yokmuş Sonra yorucu bir süreç vb. Ama hayat çocukla bitmiyor, yeniden başlıyor :)
Farklı bir Mali Tevzin'i keşfedeceksiniz, anne Mali Tevzin ile tanışacaksınız, kendinizi bu görev ile yeniden anlayacak, dünyayı bir anne gözüyle görürken aynı anda apayrı bir sevgiyi deneyimleyecek, sabır konusunda da insanın ne kadar güçlü bir varlık olduğuna şahit olacaksınız. (Sabır kısmını çok açmayayım gözünüz korkmasın alksdnhakj
)Evet, bazı şeyler biraz beklemede kalacak belki, bazıları ertelenebilecek şimdi sizi teselli için "Yaparsın edersin kariyerine hemen devam" kasmayayım. Ama hiçbir zaman "Geç" olmayacak hele ki istedikten sonra ve bu kadar gençken. O gün, hamileliğimle "Vazgeçtim" zannedip bıraktıklarıma bugün çocuğumla, kaldığım yerden devam ediyorum ve kendimi daha iyi tanıdığımı, içimde bir gözün daha çocuğumla birlikte açıldığını hissederek.
Sağlıklısı, hayırlısı olsun hakkınızda.
Son düzenleme:
hayırlı, sağlıklı olsun inşallah.
