Oysa ki ne güzel hayaller ve umutlarla yola çıkmıştık. Ama maalesef artık bebeğe rağmen evliliğimde gelecekle ilgili olumlu bir taraf göremiyorum.
Eşim pandemi ve iş kaybetme stresi de eklenince zevk için az miktarda arada sırada aldığı alkolü iki günde bir ve ne dediğini bilemeyecek hale gelene kadar içmeye başladı. Bir kaç saat önce basit ve gereksiz konulara takıp, içip, küfürler, hakaretler, ve ben de cevap verince bıçaklarım seni tarzı tehditler havada uçuştu. İlk evliliğinden olan iki çocuğunun gözleri önünde hem de. Ne beni ne doğacak bebeği istemiyormuş. Doğuma çok az kaldı, annemler şehir dışında, hastane dr ayarlandı, her şey hazır ama ben değilim. Bu evde daha fazla kalmak istemiyorum. Maddi sorunum yok, tek başıma da çok rahat geçinirim ama bebek yüzünden elim kolum bağlı. Lütfen eleştirmeden empati yapmaya çalışın...