HASTALIK HASTASI

K

knry

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
3 Ağustos 2023
17
8
38
Merhaba arkadaşlar,
Ben tam anlamıyla hastalık hastası bir insanım.Öyle ,böyle değil hemde hayatı kendime zehir ediyorum.Bunun için psikiyatriye gidiyorum ama bu halimden çok sıkıldım inanın,kafamdaki kötü düşünceler.her an ölümcül bir hastalığa yakalanma riski ben ve yakınlarım için bunları düşünmekten mahvoldum.Hangi doktora gidersem diyelimki test yapılıyor sonucu beklerken kendimce o kansere yakalanıyor ve hastalık belirtilerini gösteriyorum.En son rutin meme ultrasonuna gittim ve kol altımda reaktif lenf nodu olduğunu belirtti doktor,hatta öyle panik haldeydim ki ultrasonda doktor sanırım çok paniksiniz korkmayın kötü bir şey yok dedi.ertesi gün hemen kanserim diye genel cerraha gittim doktor muayene etti elle ve önemli değilrutin kontrollere gelin dedi ama şimdi kafamı buna taktım,kol altımda doktordan çıktığımdan beri ağrı var,mememe vuruyor.uyuyamıyorum bile,sanki hep ölüp gidicem hissi.ve inanın kendimden bıktım neden böyleyim demekten.
çocukken annem kanser atlattı,sanırım onu öyle görmek beni çok etkiledi.hamileliğim problemli oldu,çocukta rahatsızlıklar falan bende psikolojik etikler bıraktı.şimdi son uğraşım bu. 2 gün sonra kendime yeni bir hastalık bulurum.lütfen kusuruma bakmayın biraz uzun oldu ama kimselere derdimi anlatamıyorum,çok yorgunum,benim gibi olan arkadaşlar var mı,nasıl yendi bu durumu öğrenmek istiyorum diye sizlere danışmak istedim.şimdiden çok teşekkürler.
 
Hic sevmiyorum terapi alin demeyi ama sanirim almalisiniz. Yani olup gitsek ne olur ki gercekten bu evrende bir tozuz. Ciddi bir hastaliga yakalansak kabul etmekten baska ne caremiz var ki? Saglikliyken saglikli olmayi kabul ederken iyiydi, iyisi de kotusu de her sey insanlar icin, yasanmasi gerekiyosa yasanir diye dusunuyorum. Is hayati sosyal cevre sizi biraz olsun iyilestirir deneyin derim.
 
aynı durum bende çok fazla bir şekilde vardı, berbat bir psikoloji gerçekten. bana şu düşünce iyi gelmişti "zaten müdahale etmem gereken bir hastalık oluşursa vücudum tabiri caizse bas bas bağırarak tepki verir. benim didik didik araştırarak kendime teşhis koymam gerekmez." gerçekten de düşününce öyle. bundan sonra takıntılarım biraz daha hafifledi. kendimi o kadar fazla inandırıyodum ki bazen vücudum psikolojik takıntılarımın fiziksel belirtilerini gösteriyordu (nefes açlığı gibi) ben bunları da takıntı yapıp araştırıyodum. hatta yaşadığınıza benzer bir deneyimim de var, daha reşit bile değilken göğüs ultrasonuna girip kontrol yaptırmıştım ve korkudan baya betim benzim atmış haldeydim. sonuç olarak doktor birşey olmadığını söyledi, her ne kadar kontrolden sonra tatmin olsam da doktora gidene kadar kendime ve çevreme dünyanı dar etmiştim. bu takıntılık hali bende dönemsem olarak artıp sonra kayboluyor, kendime hep geçici olduğunu hatırlıyorum odaklanmamaya çalışıyorum. terapiyi de kesinliklikle öneririm.
 
Ben varım ne yazık ki.Emin olun sizden bin beter bi ddurumdayim diyebilirim.Anlatsam iyice moralinizi bozarım😔
 
herseyinsanlaricin .!.:
Hic sevmiyorum terapi alin demeyi ama sanirim almalisiniz. Yani olup gitsek ne olur ki gercekten bu evrende bir tozuz. Ciddi bir hastaliga yakalansak kabul etmekten baska ne caremiz var ki? Saglikliyken saglikli olmayi kabul ederken iyiydi, iyisi de kotusu de her sey insanlar icin, yasanmasi gerekiyosa yasanir diye dusunuyorum. Is hayati sosyal cevre sizi biraz olsun iyilestirir deneyin derim.
Genişletmek için tıkla...
söylediklerinizde öyle haklısınız ki,allah korusun kötü bir şey olsa kabullenmekten başka bir şey gelmiyor insanın eline ama her an böyle olacakmış gibi yaşıyor olmakta gerçekten berbat,çok teşekkürler paylaşımınız için
 
selly64 .!.:
aynı durum bende çok fazla bir şekilde vardı, berbat bir psikoloji gerçekten. bana şu düşünce iyi gelmişti "zaten müdahale etmem gereken bir hastalık oluşursa vücudum tabiri caizse bas bas bağırarak tepki verir. benim didik didik araştırarak kendime teşhis koymam gerekmez." gerçekten de düşününce öyle. bundan sonra takıntılarım biraz daha hafifledi. kendimi o kadar fazla inandırıyodum ki bazen vücudum psikolojik takıntılarımın fiziksel belirtilerini gösteriyordu (nefes açlığı gibi) ben bunları da takıntı yapıp araştırıyodum. hatta yaşadığınıza benzer bir deneyimim de var, daha reşit bile değilken göğüs ultrasonuna girip kontrol yaptırmıştım ve korkudan baya betim benzim atmış haldeydim. sonuç olarak doktor birşey olmadığını söyledi, her ne kadar kontrolden sonra tatmin olsam da doktora gidene kadar kendime ve çevreme dünyanı dar etmiştim. bu takıntılık hali bende dönemsem olarak artıp sonra kayboluyor, kendime hep geçici olduğunu hatırlıyorum odaklanmamaya çalışıyorum. terapiyi de kesinliklikle öneririm.
Genişletmek için tıkla...
bende dönem dönem belirttiğiniz telkinlerde bulunmaya çalışıyorum,ya da akımı bir şeyle oyalamaya,unutmaya çalışıyorum ama sanırım birkaç saat oluyor,sonra kaldığım yerden devam,sürekli interneten hastalıkları paylaşma bende de var deme,inişallah atlatabilirim,çok teşekkürler
 
Yalnız değilsin demeye geldim olabildiğince meşgul et kendini Google bakma vücudunu dinleme 🙉 kötüyü çağırma.
Defalarca kez bir şey çıkmadı yine çıkmayacak böyle düşün😉sapasağlamsın
Ama yine de geçmiş olsun:) 🪬
Not: Eski (?) bir hastalık hastası 🙈
 
Beni doktorlar öyle etmişti bir dönem. Sürekli "o çıkabilir, bu çıkabilir" şeklinde konuşmalar yüzünden sürekli kendimi dinler olmuştum. Onlar da haklı, en kötüye hazırlıyorlar insanı. Bende de genetik ve doğuştan bir ton sorun olunca, zor süreçler geçirdim.

Yukarıda bir üye yazmış, gerçekten bir şey olunca bangır bangır geliyor. Ben o kadar tedirgin olan insan, beynime pıhtı attığında sakince hastaneye gittim, yatış verildi, pijamalarımı alıp hastaneye yattım. Çünkü garip bir şey, insan resmen biliyor ve didiklemeye gerek bile duymuyor. Ne internete baktım ne bir şey yani. Öyle bir alarma geçti ki vücudum, çok belliydi bir terslik olduğu.

Keza hamileyken kan kustum, sabahın beşinde taksiye bindim hastaneye gittim ama aslında basit bir şey olduğunun farkındaydım çünkü ondan başka bir anormallik hissetmiyordum bedenimde. Öbürü gibi alarm durumunda değildi. Normalde hamileyken kan kusmak korkunç bir şey, ben de ne olur ne olmaz diye gittim ve gerçekten de ciddi bir şey çıkmadı.

Çok uzattım ama özetle endişe etmek, aslında sağlıklı olan bünyenize durduk yere stres yüklemek demek. Biliyorum elinizde değil ama bir terslik olsa bilirdiniz. Kendinizi üzmeyin ❤️
 
Sadece ilaç tedavisi yetersiz kalıyor olabilir. Ki anlattıklarınızdan bu çok net anlaşılıyor. Hiç terapi gördünüz mü? İlaç ve terapiyle birlikte daha etkili sonuç alırsınız.
 
Ben sizden bir tık hafif durumdayım. Geçen hafta psikiyatriste gittim ve hafif bir ilaca başlamak istiyorum dedim ve başladım. Henüz bir etkisini görmedim. Siz ilaç kullanıyor musunuz? İlaca rağmen mi bu haldesiniz?
 
Yalnız değilsin, inan 3 yıldır mücadele ediyorum. İnancımı kuvvetlendirdikçe azaldı
 
Bende 10 aydır bu şekildeyim vücudumda takmadığım yer kalmadı, bende koltuk altım için gitmiştim ultrasona girdim çok şükür birşey çıkmadı. Şimdide mideme taktım. Dışkımı kontrol ediyorum devamlı birşey var mı diye? Bazen bu durum azalıyor takmıyorum bazen çok artıyor. Olmadık zamanda aklıma geliyor
Çok zor bir durum en yakınların bile anlamıyor
 
Kötü düşüncelerle kötü hastalıklar kendinize çekiyorsunuz.yapmayin lütfen
 
knry .!.:
Merhaba arkadaşlar,
Ben tam anlamıyla hastalık hastası bir insanım.Öyle ,böyle değil hemde hayatı kendime zehir ediyorum.Bunun için psikiyatriye gidiyorum ama bu halimden çok sıkıldım inanın,kafamdaki kötü düşünceler.her an ölümcül bir hastalığa yakalanma riski ben ve yakınlarım için bunları düşünmekten mahvoldum.Hangi doktora gidersem diyelimki test yapılıyor sonucu beklerken kendimce o kansere yakalanıyor ve hastalık belirtilerini gösteriyorum.En son rutin meme ultrasonuna gittim ve kol altımda reaktif lenf nodu olduğunu belirtti doktor,hatta öyle panik haldeydim ki ultrasonda doktor sanırım çok paniksiniz korkmayın kötü bir şey yok dedi.ertesi gün hemen kanserim diye genel cerraha gittim doktor muayene etti elle ve önemli değilrutin kontrollere gelin dedi ama şimdi kafamı buna taktım,kol altımda doktordan çıktığımdan beri ağrı var,mememe vuruyor.uyuyamıyorum bile,sanki hep ölüp gidicem hissi.ve inanın kendimden bıktım neden böyleyim demekten.
çocukken annem kanser atlattı,sanırım onu öyle görmek beni çok etkiledi.hamileliğim problemli oldu,çocukta rahatsızlıklar falan bende psikolojik etikler bıraktı.şimdi son uğraşım bu. 2 gün sonra kendime yeni bir hastalık bulurum.lütfen kusuruma bakmayın biraz uzun oldu ama kimselere derdimi anlatamıyorum,çok yorgunum,benim gibi olan arkadaşlar var mı,nasıl yendi bu durumu öğrenmek istiyorum diye sizlere danışmak istedim.şimdiden çok teşekkürler.
Genişletmek için tıkla...
bende sürekli bişey olucak ölüp gidicem diyorum hep bişeye takıyorum hayatımı yaşayamıyorum 1.5 senedir sürünüyorum bu düşüncelerden ve asla da geçmiyor herkes saçma buluyor ama işte
 
merhaba bende 2010 dan beri panık atak hastasıyım ayrıca kaygı bozuklugu var ılac kullanyorum. doktora gıtsemde bılmıyordur belkı dıye baska doktora gıdıyorum. vucudumdakı her sınyalde korkup doktora gıdıyorum. Olmayan hastalığı varmış gibi yaşayıp hissediyorum. çok zor allahım. Son günlerde baş ağrısı için giittiğim doktordan ramotolojiye sevk etmesi ve onunda sklorederma hastalığı olabilir demesiyle kahroldum. Çünkü orgamlarda tutulum yapabiliyormuş. Bir evladım var ona baktıkça ağlıyorum. Çok yaşıyamıcam dıyorum :KK43: gece terlemeler ve kalp carpıntısı gün içinde sürekli aynı seyleri dusunmek :KK43: alllahım bizlere yardım et.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Lenf Nodu geçmeyen
Yorumlar
4
Görüntüleme
515
dzhani
dzhani
T
Kaygı mı ? Kanser mi Yorgunum çok
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
4K
Thelaw
T
K
Mamagrofi Sonucu yardım
Yorumlar
1
Görüntüleme
2K
knry
K
C
Yardim edin hastalik hastasiyim!! Yoruldum artik kendimi hasta etmekten
Yorumlar
15
Görüntüleme
7K
cantanem1907
C
M
tüp bebek mağdurları
Yorumlar
7
Görüntüleme
4K
tugsem_10
T
X