belirtmistim ben cok gamsiz bir insandim mantikli bir insandim ama kizimin hastaligindan sonra kaybetme korkusu kalmis...kediyi 10 gun takip ettim doktor tamam birak takibi dedi ama ben birakamadim
Benzer seyleri yasadik benimki farkli bende gelisiminden suphelenip kendime hayati zehir ettim iki yasina kadar burnumdan geldi.psikoterapi ve ilac tedavisi olun ben rahatladim siz de rahatlarsiniz insallah
kizima bir sey olmuyacagini biliyorum kedi kuduzda deyil ama benim aklimdan cikmiyor ve cok sinirleniyorum bu kadar mantiksiz olmama deli oluyorum
Bakin bende otizmmi diye kaygi ettim otizm degildi doktor degil dedi ama ben dusunmekten kendimi alamadim.mantikla ilgisi yok sacma oldugu halde dusunmeden edemiyorsunuz bir psikologa gidin psikoterapiyi bi deneyin
gittim hapa basladik 5 gun bugun
Gececek daha 5 gun olmus 1 ayda gosterir etkisini. soyle dusunun siz boyle dusunerek iyi anne olmuyorsunuz kiziniz uzgun bir anne goruyor onunla oynayin dusunce geldigi angittim hapa basladik 5 gun bugun
ve ben hic bir zaman bu kaygilarimin gecmiyecegini dusunuyorum
cok haklisiniz anne neden uzgunsun diye soruyor kizim daha cok uzuluyorum
