hata mı yapıyorum?

S

sovalyemm

SAVAŞÇI RUHUM...
Kayıtlı Üye
20 Kasım 2011
858
0
96
Kocaeli
gecenın bu saatınde benı gozyaslarına bogan seyı sızınle paylasmak ıstedım
anladımkı bu zamana kadar hemsırelıge yerlesmenın derdıyle ben ısın bu boyutunu hıç dusunmemısım
kısmet olursa okıcam okul bır bucuk ıkı saat mesafede ve benım 3 bucuk yasında cıgerparem var
oyle duskunuz kı bırbırımıze kayınvalıdeme 2 saat gıtse oturur evde aglarım oda orda aglar ben sımdı nasıl
onu hergun bırakıcam hergun...
okula basladıgında goturemıcem,okulda dusse aglasa arkadaslarıyla itişse ben yanında olamıcam
ıcım oylesıne daralıyo kı suan herseyden vazgecesım var
ama esım ıcın kendım ıcın ve oglum ıcın vazgecmemem gerek
ona bu uzuntumden bahsetsem hemen bıraktırır bana bu işi ,napıcam ALLAHım hersabah nasıl ayrılıcam kuzumdan
nasıl yenıcem ben bunu?
 
allah korusun oğluna hiçbirşey olmasın ama hemşirelikte okuduğun öğrendiğin şeyler belki bir gün oğlunun hayatını bile kurtarır..Edindiğin doktor arkadaşların her türlü derdinin tedavisinin kolaylaşmasını sağlar.. hem de oğlunu bukadar sevmen çok normal ama hiç bırakamayacak durumda olursan çocuk sana çok bağımlı büyür zamanı geldiğinde kendi kendine bir şey yapmaya çekinir belki ilerideki ilişkilerinde mutlu bile olamaz.. Sen iyisimi birkaç saatçiğini başkalarının oğullarına iyilik yaparak harca sonucunda kendi oğluna da iyilik yapmış olacaksın..
 
sızın dusunduklerınızın hepsı benımde aklıma gellıyor ve elbette bende korumacı olmak ıstemıyorum ama
ana yuregı dedıklerı bu olsa gerek vede uzaklık benı dusunduruyor
eger vazgecersemde hayatımdakı en buyuk kotulugu yapmıs olucam en basta ogluma
esıme ve kendı karakterıme
ınsallah yavrumdan uzak kalmama deger ALLAHım
 
En büyük derdin bu olsun senin ..

Sakın böyle bir yanlıs yapma.
Herkes evladını seviyor.Kımse evlatlarını bırakıp gıtmek ıstemez ama bırakın
hem kendınız ıcın hem onun ıcın.
Sız her zman onun yanında olamıcaksınız kı ...
Bırakın sız olmadan ogrensın bazı seylerı..

1 haftaya kadar alısıcaksınız emin olun.
 
Cocuğunuzun yası bu durumları algilayabilecek durumda bence...
Okula gitmeden bence bı iki hafta fln alıştırma yapın , sizsizlige alışsın ... Yarın öbür gun okula gidince nası yapicak,illa biyerden başlamak lazım .bu kadar hassas olmayin
 
zaten duygusal bi durumdasınız sizi daha da etkilemek istemem ama eğer maddi olarak çok ihtiyacınız yoksa işe de gitmeyin hatta okumayın da bu kadar net söylüyorum çocuğun anneyle büyümesi herşeyden önemli siz gücünüzü enerjinizi bebeğinize harcayın aynı anda her yere yetişemezsiniz. kendi hayallerinizi hedeflerinizi gerçekleştirmek elbette hakkınızdır ancak madem bi bebeğiniz var önceliğiniz o olmalı

ben çalışan anne çocuğu olarak okula giderken, eve geldiğimde hatta yaşım 15-16 iken bile hep kendimi anneli çocuklardan daha eksik hissettim. en büyük hayalim eve gelince kapıyı annemin açması yemek hazırlaması vs. di. Komşu bana yemek hazırlardı yetim gibiydim üzülürdüm. Kimseyi kışkırtmak istemiyorum ama annenin çalışması çocukta eksiklik yaratıyor. Özgüveni filan geliştirdiğine ben hiç inanmıyorum. Onun size ihtiyacı var. Bugün bakıyorum keşke annem çalışmasaydı da bizimle ilgilenebilseydi. o mecburdu ama siz mecbur değilseniz gitmeyin. inşallah maddi olarak çok ihtiyacım olmadıkça ben de çalışmayı düşünmüyorum bebeğim olduktan sonra
 
bu durumda çocuğuna bir an önce kavuşup, en güzel anlarında yanında olmak için çok başarılı olup üstten derslerle vs. okulunu çabuk bitirmeye çalışacaksın.
 

ınan bende cok analız yaptım ama buna gercekten mecburum en basta yavrum için
tek tesellım anane babane herzaman yanında
oglumda bende alışmak zorundayız ılerıde aglamamak ıcın bugun aglamalıyım belkıde
 
Beni de bir anıma götürdün ... Ağlattın beni de
Ben 5 yaşındaydım. Babam evi terkettiğinde, annem oturduğu kiralık evde beş parasız kalmıştı.
Ve ilk işi bir işe girip çalışmak olacaktı. Çünkü ben vardım. Bana bakması gerekiyordu.
Allahtan evlenmeden önce bir işi vardı, ona geri döndü.
Beni bir kreşe yazdırdı. Tabi, ben onca sene evde annemleydim. Alışkın değilim ya, her sabah ! Hem de her sabah annem beni kreşe bırakırken, o ağlardı, ben ağlardım. Kreşteki görevliler resmen beni çekiştire çekiştire sınıfa sokarlardı.
O zaman da çok hassastım. Sinir yaptım mı anında midem bulanır. Her sabah ağlamaktan kusardım.
Ama sonra sonra alıştım. Çok zor oldu ama ben 5 yaşındaki halimle buna alıştım ...
Alışmak zorundaydım çünkü. Annem nasıl geçinecekti yoksa ?
Annem o dönem, beni ananemlerin yanına gönderdi sonra,başka bir şehire. Tam bir sene ananemlerin yanında büyüdüm.
Annemin çalışması gerekiyordu çünkü.
Bakın, sizin bu tip şeylere zorunda kalmadan çalışmalısınız.
Allah korusun herkesin başına böyle şeyler gelecek değil ama.
Hayat bu , hiçbir zaman belli olmaz ne getireceği. ALLAH iyilik versin.
Bence siz gidin okulunuza, mesleğinizi elinize alın. Çocuğunuzu da öyle el bebek gül bebek büyütmeyin.
Düştüğünde yanında olamayacağım dediniz. Ben her düştüğümde benim de annem yanımda değildi.
Ama kendi başıma her işimi halledebilme gücünü kazandım.
Bu hayatta bir tek siz çocuğunuza kıyamazsınız, ama onun dışında tüm insanlar kıyar. O yüzden çocuğunuzu narin yetiştirmeyin.
Sakın vazgeçmeyin okulunuzu okumaktan en fazla 2 ay sonra, tempoya alışacaksınız zaten.
 
Son düzenleme:
benım oglumdada o huy var aglayınca kusarve tamda mecburıyetımın uzerıne bastınız
kendımde degıl ama ablam bır ayrılık yasayıp baba evıne dondugunde 3aylıkta olsa
hayatın cevrenın ve aılemın nekadar acımasız olabılecegını gordum ve bu bana resmenkamcı oldu ogun taktım kafama
esımle ılla aramın bozulmasına gerek yok ıyı gunumde ben bunu goze almalıyım dedım
ve dusundum aynı durumda ben kalsam calısmak mecburıyetındeyım evladım ıcın meslegım yok lıse mezunu ne yapabılır sımdı ablam evıne coktan dondu ama buda bana hayatımın dersı oldu cok acı...
 


Dediğim gibi, ALLAH korusun , tabiki benim annem ve ya sizin ablanızın başına gelen, sizin ve benim başıma inşallah gelmesin tabi ki ama hayat işte güvenemiyorsunuz
Bence de çok mantıklı bir karar almışsınız. Bakın ablanız ve benim annem size bunun için ders olsun :) Daha bir sürü bu şekilde zor durumda olan anneler var. İşi gücü olmadığı için, dayak yedikleri halde bile tamah ediyorlar eşlerine.
Dilerim her şey çok kolay olur :)
Ve dediğiniz gibi, ileride çok daha kötü sebeplerden ağlamamak için şimdi ağlamanız daha iyi :)
Farzedin ki, hiçbir işiniz yok. Allah korusun misal veriyorum bir şekilde eşinizle ayrıldınız ve hiçbir geliriniz olmadığı için çocuğunuz babasıyla kalmaya başladı mahkeme kararı ile. O zaman çocuğunuzdan haftanın büyük bir bölümü geceleri bile ayrı kalacaksınız.
Öylesini mi tercih ederdiniz, böyle sizin olduğunuz gibi mi ?
Sonuçta geceleri bebeğinizle koyun koyuna uyuyabileceksiniz yineeee :)))
Bu arada söylediğim her şey bir örnek. Sizden , içinde bulunduğunuz durumun daha kötüsünü düşünüp, şuanda içinizi ferahlatmanızı sağlamak istedim sadece. Hakkınızda hayırlısı ne ise o olsun :)
 
Şu an bebeğinizi, bırakmak elbetteki zor geliyor. Ama inanın en fazla 2 hafta sonra alışacaksınız buna. Kocaman olmuş artık 3.5 yaşında kuzucuk. Artık sadece anneye bağımlı olmamalı. Farklı bir çevreye ihtiyacı var. Zaten artık siz tek başınıza ona yetemez olacaksınız. Üstelik sadece siz değilsinizki bebeğini bırakıp işe başlayan. Bunu da düşünün lütfen. Milyonlarca anne bırakıyor bebeğini. Üstelik siz şanslı gruptansınız. 3.5 yaşına kadar bakabilmişsiniz.
 

cooookk sagol canım benım ıcım bıraz olsun rahatladı oglum ınsallah anlayacaktır
sadece ayrılık meselesınde degıl esım ıcınde uzuluyorum özel sektorde cok agır ve streslı bır ısı var
krız dedıgın de hemen etkılenıyor bıraz da bu yuzden ıstıyorum yarın obur gun esımı cıkarırlarsa dayanacak kapımız olsun
RABBIM hayırlısını versın artık bana ve oglumada dayanma gucu versın ozledıkce bınsınler otobuse gelsınler ne dıyım
 
yanlış anlamayın ama benim düşüncem çocukların ilerde ayaklarının yere basan kendi kendine yeten bireyler olabilmeleri için biraz sosyalleşip anne desteğinden uzak kalmalarına (tamamen gözetimsiz değil ama ilerde ezilmemek adına en azından arkadaşlarıyla itişip kakışmasına ve kendi hakkını kendi aramasına) ihtiyaçları var. bence bu hem sizin hem de çocuğunuzun gelişimi için iyi bir fırsat.

değerlendirin derim..
 

evet canım bende ona sukredıyorum omur boyu yanyana olamayız elbette cok ufak dıye duygusallıgım geldı bugun annemlede konusunca dahada rahatladım calısan anne olmak dusuncesı bıle zormus:))
 

bende tamamen senınle aynı fıkırdeyım zaten korumacı bır anne olmamayada calısıyorum,nebılım garıplendım ıste bı an
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…