Bir insan gerçek pişmanlık duygusu yaşıyor, yanlışını biliyor ve artık daha dikkatli davranıyorsa o kişi imtihandan geçmiştir. Olan olduktan sonra önemli olan kısım bu oluyor artık. "Gerçekten ders aldım mı?"
Ayrıca her hayatı zor olan bunu yapacak mı sözleri çok saçma bence, herkes aynı derecede etkilenmiyor her şeyden.
Çok genel laflar.
Konu sahibi, yaptığınız çok yanlış gerçekten, hele anne olan bir insana yakıştıramıyorum, bir de intihar ederdim falan demeniz, ne için yani, ne için?
Ama bence siz bu durumun etkisinden kurtulamamışsınız; o adamdan ve başka kadınlarla irtibatta olmasından rahatsızsınız, iki seçenek sunmuşsunuz ya neye yanayım diye; evliyken başka birine inanıp sevdiğinize yanmalısınız tabi ki ve umarım intihar düşünceniz bu adam(!) için değil, yanlış yaptığınız için oluşmuştur(her türlü kötü tabi de, hala önemsiyorsunuz bu kişiyi). Bunlar henüz gerçek pişmanlığı yaşadığınızı göstermedi bana. Acı çekiyorsunuz huzursuzsunuz ama "tam" bir pişmanlık yok gibi. Bu içinizdeki boşluğun sizi yeni şeylere sürükleyebileceğini düşünüyorum. Bu kişi sizi bırakmasaydı, nolacaktı? İlerlemediğine dua edin.
Yeni şeylere sürüklenmeyeceğinizden emin olun, yoksa boşanmalısınız. Psikologa gittiğiniz sanırım, onunla irtibatta olun.
Ayrıca hayatınız sizi etkilemiş olabilir anlıyorum, farkında olduğunuz şeyler var ama bu farkındalıkları daha somutlaştırmalısınız, sadece farkında olmak yetmiyor.