Sanırım ben kötü biriyim evlenmemeliydim...Kendimi berbat hissediyorum. Eşimi çok fazla yıpratıyorum sinirlerime de dilimede hakim olmayı öğrenemedim bir türlü. Olayı anlatayım. Eşim sabah kalktı hazırlanıyordu, bende ondan sonra kalktım ve bişiler hazırladım kahvaltılık... Sonra mutfağa geldi ses yok. Oturdu bu arada ben bir iki kelime bişiler dedim. Onun dışında konuşmadık... Yemeği yedi kalktı... Sonra yatak odasından saatini alacakken baktım elbiselerini yere atmış gömleğini aldım camı açtım atıcam bunu dedim. Atma dedi. Ben dedim ki sana tahammül edemiyorum zaten kızgınım... Sabah ne bir günaydın, nasılsın, ne eline sağlık vs. hiç bişi yok dedim. Sonra sustuk. Kafasından ona aldığım şapkayı çıkardı.Çok üzüldüm. Ben onu işe bıraktım. Bırakırken de dedim sanki evde hizmetçi ya da yabancı biri var gibi davranıyorsun. O da ben sabah enerjik olamıyorum daha dikkat ederim vs. dedi. Senin canın sıkıldığında benim canımı çok fena sıkıyorsun dedi... Hak veriyorum çünkü bu sadece bu günkü olay, çoğu zaman kızdığımda fevri davranıyorum... Öfkemi kontrol etmeyi nasıl öğreneceğim ben ? 
sinirimi eşimden çıkartıyorum
Hatamın fakındayım zaten. Bunları ben ona değil o bana yapsaydı kıyameti kopartırdım...
