Bence duymuyor. Firsat,merak ve sans her zaman bir arada sunulmuyor insana..Gecmise odaklanminiz bugununuzden ve yarininizdan calar.Olmayan seyler icin hayiflanmak yerine olabilecek seyler icin cabalamak daha yerinde olmaz mi..?
Buraya yazılanları fırsat bulup da cevaplayamadım. Ağırlık oldu içimde zahmet edip sıkıntıma ortak olanların yorumlarını cevaplamamak ayıp olurdu.
Matrak adlı bloğu inceledim. Çok hoş bir üslubu var yazarın keyifle okudum. Hayatla barışık zorlukları keyifle anlatışı sanki omuza dokunup geçiyor her şey dercesine his uyandırıyor. Tavsiye için teşekkürler.Aslinda kadınlar kulübü üyeliğiniz var. Burada da hislerinizi gayet güzel acmissiniz. Yani neden aynısını bir baska bir platformda yapamayasiniz ki? Anonimliginizi korumak için soyadinizi kullanmazsinız ilk zamanlar. Bence gayet de olur, en azından yazdıklarıniz okunur, mutlu olursunuz...
Onun disinda , Instagram'da birkizbiroglan_secce isimli bir kadın var (yedi yıldır takip ettiğim matrak da bir blogu var). Ev hanimiydi, evden çevirmenlik işi yapardı freelance olarak. O da mesela çocuk kitapları yazmaya başladı. Hatta pandemiden önce okullara davet edilirdi, küçük çocuklarla söyleşi yapardıona bir dm atın bence, zaten Cook tatlı bir kadın, seve seve destek olacaktır hayalinize. Nasıl bir yol izlemeniz gerektigini sorabilirsiniz, ya da sadece hayalinizi çocuk kitabı yazan biriyle paylaşmak onu daha gerçekçi kilabilir...
Bir diğer önerim okullar yüzyüze egitime geçince okul dergisi kulübüne ya da kitap kulübüne sorumlu öğretmen olarak alınmak isteyin (ben o yolları çoktan geçtim ama benim zamanımda her kolun sorumlu hocası vardı,şimdi de vardır heralde) . Kulüp bünyesinde okula çocuk kitabı yazarlarını çağırın,çocuklarla söyleşi yapsınlar... Böylece bir sürü yazarla bir araya gelme fırsatınız olur, çevreniz bu tarz iş yapmış insanlarla dolar, belki ortak hayale sahip bir arkadaş edinirsiniz.. Yani belli olmaz ki,belki de bir vesileyle bir yayınevi kitabınızı basmayi kabul eder...
Olmayacak bir şey degil...
Bence düşünün siz bu işi
O emekleri sayılarla belirttiğimiz sınavlar ruhumuzu tüketti.
Nice çocuğumuz kendini tanımadan yeteneklerini geçen zamana gömerek büyüdü. Büyüyünce içindeki cevheri farketti sonra artık o cevheri çok derinlere gömüldüğünü çıkarmanın imkanı olmadığını anladı. Bu gerçek derine gömülen bir kıymık gibi acıttı. Deştikçe kanadı kurcaladıkça sızladı. Her şey farklı olabilirdi düşüncesiyle dönüp ardımıza bakakaldık.
Bloğun adını yanlış yazmışım siz sıfatlandırmışsınız bağlantıyı dikkat etmemiştim.Aslinda kadınlar kulübü üyeliğiniz var. Burada da hislerinizi gayet güzel acmissiniz. Yani neden aynısını bir baska bir platformda yapamayasiniz ki? Anonimliginizi korumak için soyadinizi kullanmazsinız ilk zamanlar. Bence gayet de olur, en azından yazdıklarıniz okunur, mutlu olursunuz...
Onun disinda , Instagram'da birkizbiroglan_secce isimli bir kadın var (yedi yıldır takip ettiğim matrak da bir blogu var). Ev hanimiydi, evden çevirmenlik işi yapardı freelance olarak. O da mesela çocuk kitapları yazmaya başladı. Hatta pandemiden önce okullara davet edilirdi, küçük çocuklarla söyleşi yapardı
Bir diğer önerim okullar yüzyüze egitime geçince okul dergisi kulübüne ya da kitap kulübüne sorumlu öğretmen olarak alınmak isteyin (ben o yolları çoktan geçtim ama benim zamanımda her kolun sorumlu hocası vardı,şimdi de vardır heralde) . Kulüp bünyesinde okula çocuk kitabı yazarlarını çağırın,çocuklarla söyleşi yapsınlar... Böylece bir sürü yazarla bir araya gelme fırsatınız olur, çevreniz bu tarz iş yapmış insanlarla dolar, belki ortak hayale sahip bir arkadaş edinirsiniz.. Yani belli olmaz ki,belki de bir vesileyle bir yayınevi kitabınızı basmayi kabul eder...
Olmayacak bir şey degil...
Bence düşünün siz bu işi
Link koymayı unutmuşsun.
hayal kurmayı 2 senedir bıraktım o düşüncelere girmemeye hatta plan dahi yapmıyorum çünkü olmuyor..
psikoloğa gerek yok , bence gayet aklı başında , düzgün bir haliniz var , sizdeki sıkıntı kolay alt edilir.
