- 26 Mayıs 2011
- 341
- 11
- 118
- Konu Sahibi KristalKelebek
- #1
son günlerde ne kadar değiştiğimi farkettim ve kendimle dertleştim. meğer benim içimde ne fırtınalar kopmuş da ben kendime bile itiraf etmemişim. yıl 2005 üniversiteye başladım. 17 yaşında ailemden ayrıldım tek başına başka bi şehirde yaşamaya başladım. bi adamla tanıştım. okul 2009 da bitti ve ben bütün anlaşmazlıklarımıza ailesel kültürel farklılıklarımıza rağmen 2010 da evlendik. sonra ne oldu? o tepki gösterdiğim dinlemediğim ailem haklı çıktı ve 2012de boşandım. üstelik den 2 yıl bile sürmeyen o evlilikden aldığım maddi manevi yaralar yanıma kar kaldı. 6 aylık evliyken kredi çekip ev aldık. bileziklerimi eve peşinat yapalım diye verdim. o ailesine yedirmiş. hatta faturalar için ayırdığım paraları bile... ben 24 saat nöbet tutup nöbet çıkışı banka çarşı pazar koştururken o evde yattı. ağzımı her açtığımda da tokat yedim.boşanırken adam bilgisayarıma varana kadar el koydu.
neyse bu kötü günler boşanınca gececek dedim ama geçmedi. evliyken aldığımız evi boşanırken satamadık ben devralmak zorunda kaldım. sanki çok faydası olmus gibi 20 bin lira ödedim ona. evi devretti ya bana!!! boşandım, annemlerde kalsam sığamadım evimde kalsam laf oldu. bir de peşimi bırakmayan leş kargaları. evliyken en yakın arkadaşım olan iş arkadaşım boşanınca bana aşık oluverdi. üstelik de adam evli.
bunlardan başka ben de yeni bi hayata başlamak için denemelerde bulundum. benden 2 yaş küçük bi öğretmen teklif etti. kabul ettim. sevmeye çalıştım. ama sevemedim. bi kaç görüşmeden sonra elini tutayım öpeyim demeye başlayınca ayrılalım dedim. ben tesettürlü dinine uygun yaşamaya çalışan biriyim sonuçta.
ve bundan 2 ay önce başka biriyle tanıştım. benden 4 yaş büyük. o da hemen hemen benim yaşadıklarımı yaşayarak evlenip boşanmış. yaşam tarzı huyları bana çok benzeyen biri. ama babasının iş yerlerini çalıştırıyo ve sürekli sehir sehir dolaşıyordu. benim nöbetlerim onun işleri birbirimize vakit ayıramıyorduk. sadece telefonla da bu işin yürümeyeceğine karar verdik ve bi hafta kadar önce ayrıldık. ama galiba aklım hala onda.
suan kendimi o kadar yorgun ve yıpranmış hissediyorum ki... desteğinize ihtiyacım var...
neyse bu kötü günler boşanınca gececek dedim ama geçmedi. evliyken aldığımız evi boşanırken satamadık ben devralmak zorunda kaldım. sanki çok faydası olmus gibi 20 bin lira ödedim ona. evi devretti ya bana!!! boşandım, annemlerde kalsam sığamadım evimde kalsam laf oldu. bir de peşimi bırakmayan leş kargaları. evliyken en yakın arkadaşım olan iş arkadaşım boşanınca bana aşık oluverdi. üstelik de adam evli.
bunlardan başka ben de yeni bi hayata başlamak için denemelerde bulundum. benden 2 yaş küçük bi öğretmen teklif etti. kabul ettim. sevmeye çalıştım. ama sevemedim. bi kaç görüşmeden sonra elini tutayım öpeyim demeye başlayınca ayrılalım dedim. ben tesettürlü dinine uygun yaşamaya çalışan biriyim sonuçta.
ve bundan 2 ay önce başka biriyle tanıştım. benden 4 yaş büyük. o da hemen hemen benim yaşadıklarımı yaşayarak evlenip boşanmış. yaşam tarzı huyları bana çok benzeyen biri. ama babasının iş yerlerini çalıştırıyo ve sürekli sehir sehir dolaşıyordu. benim nöbetlerim onun işleri birbirimize vakit ayıramıyorduk. sadece telefonla da bu işin yürümeyeceğine karar verdik ve bi hafta kadar önce ayrıldık. ama galiba aklım hala onda.
suan kendimi o kadar yorgun ve yıpranmış hissediyorum ki... desteğinize ihtiyacım var...