of nerden başlasam bilemiyorum ama içimi dökmek istiyorum.Son bir haftadır yaşamak istemiyorum sanki.Yaşamaktan bile sıkıldım.Herkesi memnun etmeye çalışıyorum iştede böyle kendimi hep eksik hissediyorum herkes beni sevsin "a x çok iyi çalışıyor çok Çalışkan"desin istiyorum kendimi nasıl şartladıysam çoçukluğumdan beri böyle bir şey yapacak olsam çevreme soruyorum kendime soramıyorum senin istediğin ne diye sormuyorum ne yapmalıyım nasıl böyle olur diye soramıyorum kendime içim öyle dolu ki buraya yazmak istedim.Küçüklükten beri kısıtladım herşeyden kendime hiç bir şeyi layık görmedim kendimi her konuda değersiz güçsüz gördüm.Kendimi hep yükseklerde hayal etmedim.Ben önüme konulan herşeye razı geldim ama artık istemiyorum bende karşılık vermek istiyorum bir şeyler değişsin istiyorum nefes alamıyorum boğuluyorum bir denizde boğuluyorum sanki karaya çıkmak istiyorum güneşi görmek hayatı yaşamak.Böyle doluyum işte.Kendimi nasıl değiştiririm neler yaparım bilmiyorum..
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Hayat çok zor
- Konu Sahibi alone92
- Başlangıç Tarihi
- 4 Şubat 2015
- 11.087
- 31.426
- 598
- 20 Aralık 2012
- 1.791
- 1.094
- 333
Çok klasik olacak ama daha zor durumda olanları düşünün...
Insanlar siz ne yaparsanız yapın beğenmecekb bir şey bulur.kendinize göre doğrular belirleyin ve onlara göre hareket edin. Hayat insanları ve onların beklentilerini karşılayabilecek kadar uzun değil.zamaniniza yazık etmeyin
Insanlar siz ne yaparsanız yapın beğenmecekb bir şey bulur.kendinize göre doğrular belirleyin ve onlara göre hareket edin. Hayat insanları ve onların beklentilerini karşılayabilecek kadar uzun değil.zamaniniza yazık etmeyin
25 yaşındayım bir mesleğim yok ama çalışıyorum
Çevreme ispatlamaya çalışıyorum özellikle iş yerinde
Teşekkür ederim ama olmuyor bazen arkama bakmadan herkes herşeyden kaçmak istiyorum
- 4 Şubat 2015
- 11.087
- 31.426
- 598
Çalışıyorsan mesleğin var demektir.
Ergen misin diye sordum o yaşlarda böyle çok olur diye ama değilsin.
Çocukluğundan beri böyle olduğunu belirttmişsin, çocuklukta birileri yaptığın bazı şeyleri beğenmemiş ve o birileri senin için önemli kişilermiş ki şimdi bu psikolojidesin.
Peki hep böyleyken son bir haftadır neden canın sıkıldı,bir şey olmuş hislerini tetikleyen?
- 27 Ocak 2016
- 1.181
- 1.845
- 133
- 31
Canım benim çok içten anlatmışsın. Duygusal yoksunlukların ve sağlıklı bir şekilde onaylanma takdir görme ihtiyacın var. Ama benimsediğin tarz sağlıklı değil böyle devam edersen sağlam bir depresyon yolda görünüyor. Kendin için bir kerecik adım atmayı denemelisin ve psikologa gitmelisin. Herkes gibi sende sevilmeye çokça layıksın. Ve talep ettiğin şeyler insanca. Lütfen psikolog fikrini bir düşün.
- 9 Şubat 2009
- 611
- 401
- 303
Boşver çevreyi ya sen orda mutlu olsan zaten kendini ispatlama çalışmazsın seni seven seni olduğun gibi sevmeli.başka işe gir.
Babam vefat etti kardeşim gitti.Ben kardeşime bağımlı yaşadım onun arkadaşlarıyla arkadaş oldum kendi arkadaşlarım olmadım onun çalıştığı yerde işe başladım ama o yokken kendimi zayıf güçsüz hissediyorum hep yarını düşünüyorum evde bile keşke ikisi yanımda olsaydı keşke herşey eskisi gibi olsaydı diye düşünüyorum giden geri gelmez biliyorum ama kendime engel olamıyorum hayata adapte olamıyorum sanki bir yanım eksik miş gibi bir kolum kırıkmış gibi hissediyorum
Bugün internette araştırma yaptım sanırım bendeki aşağılık kompleksi bende bir psikoloğa görünmek istiyorum ama ilaç kullanmak istemiyorum sadece beni dinlesin istiyorum
Sanırım babamın vefatı ve kardeşimin gidişi tetikledi bu olayı ama ben onlardan öncede böyleydim onlardan sonrada..
- 27 Ocak 2016
- 1.181
- 1.845
- 133
- 31
Psikologlar ilaç zaten vermiyorlar. Terapi seansları olur. Bu seasnlarda doktor seni dinler. Ve farkındalık kazanmanda sorunlara karşı bakış açının değişmesinde yardimci olur. Kendinden vazgeçme. Bunlar çok insanca şeyler aynı zamanda halledilebilirde.. Üstelik sen kayıp yaşamışsın ölüm çok apayrı bir durum.
Teşekkürler
Hayatım boyunca böyleydim sanki bugün mutluysam 5 dakika sonra mutsuz olucam gibi hissediyorum.Bir gülümsemeyi kahkahayı bile çok görmüşüm kendime
- 4 Şubat 2015
- 11.087
- 31.426
- 598
Tabi ki önce de öyleydin çünkü küçükken beynine yerleşen bir his bu.Tasvip ve takdir edilmek.İyi yaptığını herkesin onaylaması.
Babana da Allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun.
Biraz üstüne gidersen,gerekli desteği alırsan kısa sürede çözebileceğine inanıyorum.
Teşekkür ederim
