Hayat bundan mı ibaret?

Welldone0 .!.:

Abinin ailesi de mi sizle kalıyor veya altlı üstlü mü oturuyorsunuz?

Bebeğin sürekli seni istemesi geçici bir durumsa normal ama sen kendine yeterince vakit ayırmayıp sürekli evde olursan bebişin bu halleri uzun vadede çok sıkıntı olur.

Genişletmek için tıkla...

domdom12 .!.:

Acaba evlenip boşanma olayı sizi yıpratmış ve tramva bırakmış olabilir mi?

Genişletmek için tıkla...

rainyy .!.:

Canimm ilaclarini duzenli kullanman lazim yoksa ilerleme olmaz eczaneden ucretlide alabilirsin.

Genişletmek için tıkla...

life without anxiety .!.:

Evet biliyorum ama doktora anlatmadığım, eksik söylediğim detaylar vardı. Muhtemelen bana koyulan tanı değişecek. O yüzden eczaneden almadım randevuyu bekledim. Büyük ihtimalle ilaç ve doz değişimi olacak.

Genişletmek için tıkla...

life without anxiety .!.:

İlk evlilikte yaşadığım birden fazla travma oldu ama aradan 6 yıl geçti. Boşandığım için çok şanslıyım. Bazen burda açılan bazı konular bana eski evlilikle ilgili kötü olayları hatırlatıyor tetikleniyorum. Fakat bu yaşadığım gel gitli ruh hali varoluşsal sancılardan, hayatı sorgulayıp potansiyelimi gerçekleştirmemekten kaynaklı.

Genişletmek için tıkla...

life without anxiety .!.:

Şimdiye kadar 4-5 farklı psikiyatriste gittim, tek görüşme sonrası tekrar gitmedim, o zamanlar düzenli olarak ilaç kullanmadım. Fakat doktora bu kaygılarımdan bahsetmiştim. Mesela bir arkadaşım erkeklerle konuşurken kendini çok kasıyor, hiç rahat değil, az konuşur, kendini ifade etmekte zorlanır. Yıllar önceki halime göre daha iyi olduğumu düşünüyorum çünkü o zamanlar 182yi arayıp randevu almaya, sekreterle konuşmaya bile çekinirdim, otobüse bindiğimde ineceğim yeri nasıl söylerim diye düşünüyordum.

Psikolojik kitaplar okuyarak, videolar izleyerek, 1 yıl psikolog desteği alarak kendimi daha rahat ifade etmeye başladım. Artık kolaylıkla randevu alıyorum hatta evdeki herkese ben randevu ayarlıyorum. Doktorla, hemşireyle, sekreterle konuşuyorum. Otobüse binince " müsait bir yerde" diyorum mesela. Kendimi iyi ifade ediyorum, erkeklerle ve kadınlarla yüz yüze konuşurken gayet rahatım. Çocukken çok içine kapanık,sessizdim. Misafir gelince korkar odama saklanırdım birisi beni görüp soru sormasın diye.


Acayip derecede rezil olma korkum var. Biriyle konuşurken "acaba hakkımda ne düşünüyor, dışardan tuhaf görünüyor muyum , yanlış bir cümle kullandım mı" diye defalarca düşünüyorum. Diksiyon kursuna gittiğimde acaba ordaki kişilerle anlaşır mıyım, öğretmen nasıl birisi, uyum sağlar mıyım alışır mıyım diye düşünüyordum. Oraya gittikten sonra tüm endişelerim uçtu gitti. Grup halinde tekerleme söylüyor, hikayeler okuyor, sohbet ediyorduk. Güzel, sıcak bir ortamdı. Ama çalışma konusunda neden böyleyim ben de anlam veremiyorum.

Genişletmek için tıkla...

domdom12 .!.:

Yaşadığımız herşey bizde bir şeyler bırakıyor. Birazda yapısal olarak sanki melankoliksiniz bundan dolayı da sizi etkiliyor olabilir. Birde fazla overthink var anladığım. Gerçekten yeni bir iş size çok iyi gelecektir. Fazla düşünmek insanı yıpratan bir şey.

Genişletmek için tıkla...

life without anxiety .!.:

Sanki bir simülasyon oyunu içindeyim, labirente girdim de birisi uzaktan beni izliyor benimle dalga geçiyor "ahahaha salağa bak, bir türlü çıkamadı labirentten hep aynı yolda yürüyor" diyor gibi

Genişletmek için tıkla...