- Konu Sahibi herseyduzelirmi
- #1
Sadece yazmak istediğim için yazıyorum, içimi dökmek için,
Evet gerçektende bu hayat hiç adil değil, hiç olmaması gereken şeyler hiç olmaması gereken zamanda, hiç olmaması gereken kişilere oluyor.
Kişiliğimi herkes bilir, başkalarına karşı çok pinpirikliyim, birilerini kırarım, üzerim diye ödüm kopar, haksızlık eden yerine haksızlık edilen olmayı yeğlerim, eşimin ve kendi aileme karşı saygısızlığım, sızlanmam olmaz. Bütün bunlara rağmen hayat bana adaletli davranmıyor, evlendiğimden beri evi ben geçindiriyorum, 2500 tl kazanıyorum, 1 lira harcarken düşünüyorum, burda kiralar pahalı ev alıp kredi ödemek daha mantıklı diye ev aldık, ailelerimizden yardım olmadığı için çok iyi olmayan bi yerden çok iyi olmayan bir ev evimiz (ama biz seviyoruz evimizi)hem ev kredisi, hem evin geçimi bide üstüne eşin çalışmamasının manevi baskısı. tamam eşim çok iyi, dünyalar iyisi evde kpss ye hazırlanıyor, geçen sene ilk sınavı çok iyidi ama biliyorsunuz iptal edildi ikinci sınavda aynı performansı gösteremedi, o hırsızlar yüzünden atanamadı. gene evde ders çalışıyor. ben hem onun gururu kırılmasın, üzülmesin diye onu kırmamayı çalışıyorum, (hemde kendi üzüntümü, bazen kızgınlığımı ona belli etmemeye çalışıyorum. burda arkadaşlarım hep marka takıntılı, hepsinin arkasında aileleri vb. var, 450-500 binliralık evlerde lüks içinde yaşıyorlar, buna rağmen ailelerine o kadar kötü davranıyorlarki, onu bunu beğenmiyorlar o yüzden onları evime falan çağırmak istemiyorum. onları seiyorum o ayrı ama herşeyi küçümsüyorlar.
Bunlara rağmen eşimin ailesi beni arayıp sormayı bırakın, onları aramıyorum diye tavır yapıyor. ben bu koca şehirde hem eşim hem kendim için hayatı tırmalerken halimi hatırımı soracaklarına bana tavır yapıyorlar. kendileri kızları ve torunlarıyla bi dünya kurmuşlar.
Şimdide çocuğum olmuyo (hoş olsada kim bakacak),
işte böyle aklıma gelenler bu kadar şimdilik, aslında iyimser biriyimdir ama çevremde hazıra konanları, buna rağmen kıymet bilmeyenleri, haksızlıkları görünce sinirlerim oynuyor
Evet gerçektende bu hayat hiç adil değil, hiç olmaması gereken şeyler hiç olmaması gereken zamanda, hiç olmaması gereken kişilere oluyor.
Kişiliğimi herkes bilir, başkalarına karşı çok pinpirikliyim, birilerini kırarım, üzerim diye ödüm kopar, haksızlık eden yerine haksızlık edilen olmayı yeğlerim, eşimin ve kendi aileme karşı saygısızlığım, sızlanmam olmaz. Bütün bunlara rağmen hayat bana adaletli davranmıyor, evlendiğimden beri evi ben geçindiriyorum, 2500 tl kazanıyorum, 1 lira harcarken düşünüyorum, burda kiralar pahalı ev alıp kredi ödemek daha mantıklı diye ev aldık, ailelerimizden yardım olmadığı için çok iyi olmayan bi yerden çok iyi olmayan bir ev evimiz (ama biz seviyoruz evimizi)hem ev kredisi, hem evin geçimi bide üstüne eşin çalışmamasının manevi baskısı. tamam eşim çok iyi, dünyalar iyisi evde kpss ye hazırlanıyor, geçen sene ilk sınavı çok iyidi ama biliyorsunuz iptal edildi ikinci sınavda aynı performansı gösteremedi, o hırsızlar yüzünden atanamadı. gene evde ders çalışıyor. ben hem onun gururu kırılmasın, üzülmesin diye onu kırmamayı çalışıyorum, (hemde kendi üzüntümü, bazen kızgınlığımı ona belli etmemeye çalışıyorum. burda arkadaşlarım hep marka takıntılı, hepsinin arkasında aileleri vb. var, 450-500 binliralık evlerde lüks içinde yaşıyorlar, buna rağmen ailelerine o kadar kötü davranıyorlarki, onu bunu beğenmiyorlar o yüzden onları evime falan çağırmak istemiyorum. onları seiyorum o ayrı ama herşeyi küçümsüyorlar.
Bunlara rağmen eşimin ailesi beni arayıp sormayı bırakın, onları aramıyorum diye tavır yapıyor. ben bu koca şehirde hem eşim hem kendim için hayatı tırmalerken halimi hatırımı soracaklarına bana tavır yapıyorlar. kendileri kızları ve torunlarıyla bi dünya kurmuşlar.
Şimdide çocuğum olmuyo (hoş olsada kim bakacak),
işte böyle aklıma gelenler bu kadar şimdilik, aslında iyimser biriyimdir ama çevremde hazıra konanları, buna rağmen kıymet bilmeyenleri, haksızlıkları görünce sinirlerim oynuyor