- 14 Nisan 2012
- 11.496
- 21.252
- 398
Merhabalar güzel ablalarım , kardeşlerim.
Nasılsınız diye soramayacağım çünkü hiç birimizin iyi olmaya hakkı olmayan bir dünyada yaşıyor gibi hissediyorum.
Hislerim bu saate neden bu kadar tavan yaptığını açıklamakla başlayayım. Her zaman ki gibi gece olunca elime telefonumu alıp, müziğimi açıp güzelce bir gece geçirmeyi planlıyordum. Tam kıvamına gelmiştim, dünyadan kopmuştum ki instagramda Müge Anlı da ki 1,5yaşında Ecrin bebeğin öldüğünü gördüm...
Programı izleyenler bilir, o ufacık bebeğin neler yaşadığını. Bin bir rezillikle bu dünyaya sığamamış bir melek.
Dünya gerçekten cehennem gibi bir yer oldu. Herkes kötü mü ?diye düşünmeye başladım. Gerçekten hep bir tedirginlikle yaşıyorum. Mesela arabaya bineyim kapıları 10kere kontrol ediyorum sanki biri gelecek açacak kapıyı diye. Akşam eve dönerken bile başıma bir şey gelir mi ? Diye düşünüyorum. Düşünmemek elde değil çünkü.
Her gün bin ton şey görüyoruz televizyonda. Yeğenimi parka götürünce sanki hani böyle buldumcuklar gibi çocuğun peşinden ayrılamıyorum. Biri alıp götürecek gibi geliyor.
Sanırım kendi çocuğum olsa benden bunalıp, başka birine kaçar
Hatta ve hatta bir tık daha abartıp çocuğa fosforlu şeyler giydiriyoruz takip etmesi kolay olsun diye.
Siz bu tarz korkular yaşıyor musunuz ? Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ve en önemlisi ben çok mu anormalim ? Ve sonuncusu benden iyi bir anne olur mu ? Kafamda deli sorular
Okuyan herkese teşekkür ederim.
Nasılsınız diye soramayacağım çünkü hiç birimizin iyi olmaya hakkı olmayan bir dünyada yaşıyor gibi hissediyorum.
Hislerim bu saate neden bu kadar tavan yaptığını açıklamakla başlayayım. Her zaman ki gibi gece olunca elime telefonumu alıp, müziğimi açıp güzelce bir gece geçirmeyi planlıyordum. Tam kıvamına gelmiştim, dünyadan kopmuştum ki instagramda Müge Anlı da ki 1,5yaşında Ecrin bebeğin öldüğünü gördüm...
Programı izleyenler bilir, o ufacık bebeğin neler yaşadığını. Bin bir rezillikle bu dünyaya sığamamış bir melek.
Dünya gerçekten cehennem gibi bir yer oldu. Herkes kötü mü ?diye düşünmeye başladım. Gerçekten hep bir tedirginlikle yaşıyorum. Mesela arabaya bineyim kapıları 10kere kontrol ediyorum sanki biri gelecek açacak kapıyı diye. Akşam eve dönerken bile başıma bir şey gelir mi ? Diye düşünüyorum. Düşünmemek elde değil çünkü.
Her gün bin ton şey görüyoruz televizyonda. Yeğenimi parka götürünce sanki hani böyle buldumcuklar gibi çocuğun peşinden ayrılamıyorum. Biri alıp götürecek gibi geliyor.
Sanırım kendi çocuğum olsa benden bunalıp, başka birine kaçar
Hatta ve hatta bir tık daha abartıp çocuğa fosforlu şeyler giydiriyoruz takip etmesi kolay olsun diye.
Siz bu tarz korkular yaşıyor musunuz ? Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ve en önemlisi ben çok mu anormalim ? Ve sonuncusu benden iyi bir anne olur mu ? Kafamda deli sorular
Okuyan herkese teşekkür ederim.
