Bir insan ona değer verip defalarca alttan aldığım halde kırıp dökmeme çabamı pasiflik olarak değerlendiriyorsa, kusur arama çabasında olup kendini hayatımda tamamen söz sahibi görerek kararlarımı sorgulamaya başlıyorsa normal olarak hayatımdan çıkarıyorum. Biraz sonra bahsi geçecek olan bu kişiyi dolaylı bir yolla dahil olduğum bir olay ve bu saydıklarımın etkisiyle hayatımdan çıkarmıştım.
Arada bir dışarıda görüştüğüm işyerinden bir kız arkadaşım, aylar önce arkadaşlığımı bitirdiğim bu kişi tarafından alenen taraf tutmaya zorlanıyor, ben şu olayda şöyle şöyle yapmıştım, sana şunu diyen kişiye sırt dönüp taraf tutmuştum , senin burda tarafsız davranmanı anlamıyorum türevi cümlelerle ve onu ikiyüzlülükle suçlayarak. Bu duruma sebebiyet verdiğim için kendimi suçlu hissetmek istemiyorum sonuçta ben arkadaşımın kiminle konuşup konuşmayacağına karışıp böyle bir tartışma yaratmıyorum ki. Kendimi soyutlamamak adına kimseyle iletişimimi koparmamaya çalıştım ama sanırım istiyor ki onun konuştuğu kimseyle konuşmayayım tüm ortak arkadaşlara set çekeyim. Kötü niyetini hissettiklerime de mecburen çektim de sevip iyi vakit geçirdiğim arkadaşlarımla neden iletişimi keseyim?
24-25yaşlarındayız ve haliyle bulunduğumuz yer lise değil. ben en son bu tip olayları orada bırakmıştım çünkü.. Büyüyorum, yaşadıklarımdan ders alarak. Arkadaşlıkların bile temelinde menfaat olabileceğini görerek. Ama hala alışamadım insanların pişkin davranışlarına, hala şaşırabiliyorum ben yapmayayım dediğim şeyleri bir başkası bana yaptığında. Ciddi araştırmalara girmeyi düşünüyorum bu konuda, insanlar neden birbirine hayatı zorlaştırır, kendine de başkalarına da sorun yaratmadan duramaz. İşyeri dışında pek bi arkadaşım yok - gerçi kimsenin kimseye güvenemediği sevgisinden emin olamadığı bu devirde şart mı artık onu da bilemiyorum da. -