• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hayatım yerinde sayıyor ama yaşım?

Bu hayat olmamış yenisini istiyorum diyor insan bazen...

Bu yaşıma kadar bu hayatımda beni mutlu eden şeyler sadece evlat sahibi olmak ,üniversiteyi bitirmek ve iş sahibi olmak.

Hayatımızı seçimler etkiliyor.O an verdiğimiz kararlar.Davranış şekillerimiz

Ben 19 yaşıma geri dönmeyi ve seçmediğim öteki hayatı görmeyi isterdim..Kimbilir neler yaşayacaktım aklımda hep bu var.19 yaşında evliliğe evet demeseydim ve 20 yaşımda bekar genç bir bayan olarak bambaşka bir şehre tek başıma memur olarak gitseydim ,kendime ev tutsaydım ,üniversiyede bekar olarak devam etseydim..Özgürlüğün tadını doyasıya çıkarsaydım 30 umda da evlenseydim.Dahamı mutlu olurdum acaba.
 
Nomu ya kocana verdiğin şansa gerçekten inanıp emek verecek ya da çekeceksin kendini. Sen sanki hep ortadasın,bence seni yoran da bu. Biçok kişi hissediyordu emin ol şu yaşadıklarını. Mesela benim geçen yılım, anlattıkların bazında o kadar felaket bir yıldı ki:KK43: (Allah bi daha yaşatmasın) senin yazdıkların solda sıfır kalır. Kurtuldum,erdim,nirvanaya yükseldim edasında söylemiyorum,yanlış anlama lütfen. Her karanlığın bir sonu vardır. Buna inan, dua et. Beynini de olumsuz düşüncelerden kurtar.
Not:başka bir üyeliğimden senin konularına sık sık yazardım,onu kapattım. Sevgiler:KK200:

Ama şimdi bu çok gizemli oldu kimdin ki sen? :D
 
Bu yaşıma kadar bu hayatımda beni mutlu eden şeyler sadece evlat sahibi olmak ,üniversiteyi bitirmek ve iş sahibi olmak.

Hayatımızı seçimler etkiliyor.O an verdiğimiz kararlar.Davranış şekillerimiz

Ben 19 yaşıma geri dönmeyi ve seçmediğim öteki hayatı görmeyi isterdim..Kimbilir neler yaşayacaktım aklımda hep bu var.19 yaşında evliliğe evet demeseydim ve 20 yaşımda bekar genç bir bayan olarak bambaşka bir şehre tek başıma memur olarak gitseydim ,kendime ev tutsaydım ,üniversiyede bekar olarak devam etseydim..Özgürlüğün tadını doyasıya çıkarsaydım 30 umda da evlenseydim.Dahamı mutlu olurdum acaba.
Değişik bir bakış açısı.
İnsan hep düşünüyor değil mi?
Yasanmasi mumkunken yasayamadigi şeyleri.
Bu son birkaç cümleniz bir romantik komedinin girişi olabilir :)
 
2o yaşımda iş için başka şehre gittim ama evliydim üniversiteye giderkende evliydim .Düşündüğüm şeyler bekar olsaydım nasıl olurdu diye.Üniversite hayatı içimde uhde kaldı mesela.Tam dolu dolu yaşayamadım.Söylediklerimle romantik komedi filmi arasında bağ kuramadım.
 
Bu yaşıma kadar bu hayatımda beni mutlu eden şeyler sadece evlat sahibi olmak ,üniversiteyi bitirmek ve iş sahibi olmak.

Hayatımızı seçimler etkiliyor.O an verdiğimiz kararlar.Davranış şekillerimiz

Ben 19 yaşıma geri dönmeyi ve seçmediğim öteki hayatı görmeyi isterdim..Kimbilir neler yaşayacaktım aklımda hep bu var.19 yaşında evliliğe evet demeseydim ve 20 yaşımda bekar genç bir bayan olarak bambaşka bir şehre tek başıma memur olarak gitseydim ,kendime ev tutsaydım ,üniversiyede bekar olarak devam etseydim..Özgürlüğün tadını doyasıya çıkarsaydım 30 umda da evlenseydim.Dahamı mutlu olurdum acaba.

Su yazini okuyana kadar hic aklima gelmemis
Belki de hic gelmeyecek olan seyler dusundurdun bana :)
Secmedigimiz hayat...

Suan dusunmeye basladim
Gercekten merak ettim :KK64:
Keske gorme sansimiz olsaydi :)
 
Bu yaş olayı algısı da çok acayip:/ eskiden benden bikaç yaş büyük bi kadın yaşımı sorar 23 derdim "oooo çok gençsin derdi" 26 yaşımda yine "oooo çok gençsin tepkisi" 30 yaşımda da yine benden bikaç yaş büyük kadından "ooo çok küçüksün" tepkisi..60 yaşımda da aynı tepkiyi görcem eminim benden bikaç yaş büyük kadından:KK45:
Bence herkes yakın geçmişine dönüp de değiştirmek istediklerini aklına getirip ona göre veriyor bu tepkileri. Yapmayın kızlar 27-28-29-30 hatta 31:spor: nolmuş yani yaşanmış olmuş bitmiş. Önümüze bakalım:KK52:
 
Seçmediğimiz hayat beni de gıdıkladı şu an, gece gece pfff :işsiz:


Nerden söyledim :KK53:

Boşverin şimdiye bakın elimizde olanların kıymetini bilmek lazım.

Hem sizin imrenilecek güzel bir hayatınız var en azından benim gördüğüm eşinle 9 yıl birbirini sevip kavuşmanız en sevdiğim kısmı:nazar:
 
Konu başlığını sevdim,
ben de 30'a merhaba diyenlerdenim,
henüz girmedim ama aralık ayında
ben geldim! diyeceğim.
Bir şarkı armağan edip, gidiyorum.. :KK66:

"Sen ne dersen de
Değmez bu dünya
Yıllar geçermiş geçsin !!
Ruhumuz genç ya....
"​
 
Bu yaş olayı algısı da çok acayip:/ eskiden benden bikaç yaş büyük bi kadın yaşımı sorar 23 derdim "oooo çok gençsin derdi" 26 yaşımda yine "oooo çok gençsin tepkisi" 30 yaşımda da yine benden bikaç yaş büyük kadından "ooo çok küçüksün" tepkisi..60 yaşımda da aynı tepkiyi görcem eminim benden bikaç yaş büyük kadından:KK45:
Bence herkes yakın geçmişine dönüp de değiştirmek istediklerini aklına getirip ona göre veriyor bu tepkileri. Yapmayın kızlar 27-28-29-30 hatta 31:spor: nolmuş yani yaşanmış olmuş bitmiş. Önümüze bakalım:KK52:


38 yaşındayım eskiden 30 yaş bile gözümde çok büyük geliyordu.Şimdi öyle değil.Belli bir kıvama gelmek için büyümek gerekiyormuş.Bu yaşımdaki tecrübemi seviyorum.
 
Bende 28 yaşındayım
2 yıldır evliyim
Eşimle azımsanmayacak şeyler yaşadık
Eski konulardan yeni konulara doğru gittikçe aslında hayatın yerinde durmadığını gördüm
Ama hiç bu iki yıl kadar hiç bir yere aitsizlik hissi yaşamamıştım
Gönüllü annelik yapmak istiyorum
Bir kaç yıl sonra buradan gideceğim için kendime güvenemiyorum
İlik donörü olmak istiyorum ama hastayım
Doktora yapıyorum ama kendimi o kadar başarısız görüyorum ki
Benden birşey olmaz diyorum
Eve geliyorum ne doğru düzgün yemek biliyorum nede temizlik
Bazen içimden sen ne boktan bir insansın hiç bir işe yaramıyorsun diyorum
Yalnızca asiste ettiğim derslerde genç öğrencilerle mutluyum
Bide yiğenim var onunla
Hiç birşey hiç kimse o içimde ki boşluğu doldurmuyor
Maneviyata yöneliyorum devamlılık olmuyor
Bir ay onlarca kitap okuyorum diğer ay tek bir sayfaya bile bakmıyorum
Şimdide el işine saracağım kafayı
Kimsesiz çocuklar için
Çünkü içimde öyle büyük bir boşluk var ki bende kimsesiz gibi hissediyorum kendimi
Bir çocuğum olsa nasıl olur onuda bilemiyorum
Seninde sorunun bence ait hissedememen...
Ruhunu doyuracak aktiviteleri düşün ve yapmaya çalış belki sana iyi gelecektir.
Kusura bakma konu gibi yorum oldu :(
 
Evet burada gelinlik modelini seçtiği günlerinden bildiğim üyeler var.
Yıllandık, yaşlandık..

Pek çoğu bugün çocuklu, hatta kimi 2. ye hamile.
Kimi boşandı, kimi meslek sahibi oldu.
Kimi ev aldı, kimi araba..

Öyle ya da böyle yıllar yaşamlarına bir şey kattı.

Vayy bee diyorum bu kızın gelinlik seçimine yorum yapmıştım ya ben.
Şimdi 2. yavrusunu bekliyor demek..

Bense 4 yıl önce neysem bugün o hislerde, o belirsizlikte, o benlikte ama artık 30 um..
Dolu dolu 30 hem de.

Beni gören, eskilerden bilen üyeler ne düşünüyordur benim için acaba?

Yıllar geçiyor, hayatımda değişen tek şey oturduğum ev, yaşadığım şehir falan.
Benim yaşamıma da şöyle bir artı eklendi diyemem, eksi eklendi diyebilirim ama..

Yeni tanıştığım kişiler yaşımı sorduğunda umutsuz bir 30 çıkıyor ağzımdan..

Bu aralar kafamda hep aynı sorular..
Nasıl bir hayat yaşadım?
Şimdi ölsem ardımdan mutlu bir hayat yaşadı diyen olur mu?
İsteklerimin ne kadarını elde ettim?
Ne ürettim?

Falan..
30 yaş sendromu yaşıyorum galiba :KK43:

Seneye de beni aynı görürseniz, bir dürtün olur mu?

Hoooppp napıyon böyle diye :KK43:
Nomu giz seneye bugun ben seni durterim napan la diye ;) not aldim bak
 
Bende 28 yaşındayım
2 yıldır evliyim
Eşimle azımsanmayacak şeyler yaşadık
Eski konulardan yeni konulara doğru gittikçe aslında hayatın yerinde durmadığını gördüm
Ama hiç bu iki yıl kadar hiç bir yere aitsizlik hissi yaşamamıştım
Gönüllü annelik yapmak istiyorum
Bir kaç yıl sonra buradan gideceğim için kendime güvenemiyorum
İlik donörü olmak istiyorum ama hastayım
Doktora yapıyorum ama kendimi o kadar başarısız görüyorum ki
Benden birşey olmaz diyorum
Eve geliyorum ne doğru düzgün yemek biliyorum nede temizlik
Bazen içimden sen ne boktan bir insansın hiç bir işe yaramıyorsun diyorum
Yalnızca asiste ettiğim derslerde genç öğrencilerle mutluyum
Bide yiğenim var onunla
Hiç birşey hiç kimse o içimde ki boşluğu doldurmuyor
Maneviyata yöneliyorum devamlılık olmuyor
Bir ay onlarca kitap okuyorum diğer ay tek bir sayfaya bile bakmıyorum
Şimdide el işine saracağım kafayı
Kimsesiz çocuklar için
Çünkü içimde öyle büyük bir boşluk var ki bende kimsesiz gibi hissediyorum kendimi
Bir çocuğum olsa nasıl olur onuda bilemiyorum
Seninde sorunun bence ait hissedememen...
Ruhunu doyuracak aktiviteleri düşün ve yapmaya çalış belki sana iyi gelecektir.
Kusura bakma konu gibi yorum oldu :KK43:

Çok da iyi oldu :)
Evet ait hissedemiyorum.
Bu şehre, bu insanlara, bu evliliğe, bu hayata ait değilim.
Çok farklı bir yaşamım olmalıydı.

Hep benim aptal, akılsız seçimlerim sonucu buradayım..
Şimdi olduğum yerden alıp başımı gidecek sorumsuzluk, rahatlık yok bende. O yürek yok..
 
Back
X