- Konu Sahibi DUYGUCIKMAZI
- #1
Pencereler vardır, dağlara bakar.
Dağların yüksekliği kadar yükselir bakışlar. Dağların ardı gibi ulaşılmazlara da sahiptir, engelleri beraber aşacak arkadaşlarına da bakar...o daglar.
Pencereler vardır, denize bakar.
Açınca deniz vurur yüzünüze, kapatınca sessiz bir mavilik dolar evinize...
Pencereler vardır, nehirlere, derelere, şelalelere bakar.
Huzur veren şırıltıdır, çalıp duran müzik. Aynı nehirde iki kere yıkanamamak gibi Giden su damlacıkları, hayatınızdan da saniyeler götürür;
Pencereler vardır, uçsuz bucaksız ovalara bakar.
Yürüseniz saatler sonra ulaşabileceğiniz noktadır,ya isteginiz yere yürür ulaşır yada hep aynı noktadasınızdır.degişmez..
Pencereler vardır, kaldırımlara bakar.
Gördüğünüz; insan ayakkabıları,sesleri kavgaları,yada sokaktan geçen bir kedi köpek yanlızdır her çıglık her ses...Tercihiniz değil, mecburiyetinizdir kaldırımlar; ama ufkunuzu geliştirmek, başka dünyalara pencereler açmak elinizdedir.
Pencereler vardır, karşı apartmana bakar.
Sokaktan geçen arabalar, oyun oynayan çocuklar ve balkonda çay içen komşulardır; evinizden dış dünyaya açılan. Komşunuzun da sizden farkı yoktur; onun için de siz bir manzarasınızdır, penceresini açtığında. Siz ve komşunuz, karşılıklı iki ayna gibidir;ama farklı hikayelerle dolu ayna gibi yansır yüz hali yüzünüze
Pencereler vardır, hayata bakar.
Hayattan ne anlıyorsa insan, o kadar geniş, o kadar ferah, o kadar huzur vericidir;Hayatı bir hapishane gibi görüyorsa,duydugu sadece seslerdir seslerin ne oldugunu bile bilmez...yada hayatı yaşama deger görüyorsa her sesin bir anlamı vardır kendince...ruhunun penceresi olan gözlerini açtığında.
Pencereler vardır, insanın kendisine bakar.
Ne kadar derinse duruşu, ne kadar özgürse ruhu, ne kadar güzel görebiliyorsa; o kadar geniş, o kadar uçsuz bucaksız, o kadar güzeldir manzarası. Yüzeyselse, ancak karşı apartmandaki insanı görüp durur, penceresini her açtığında.
Pencereler vardır, açılmaz;
sadece seyredersiniz. Koklayamazsınız, işitemezsiniz, elinizi uzatıp dokunuyor gibi hissedemezsiniz.
Pencereler vardır,açmak yada açmamak arasında kalırsınız.
dışarıya bakmak istemezsiniz.ya gideni hatırlatır ya hiç dönmeyecek olanı,ya hayatınızda yaptıgınız hataları ya yediniz kazıkları.
Pencereler vardır,açmak istersiniz
engeldir bazı şeyler,mesela pişmanlıklar yapmak isteyipte erteledikleriniz,yada kırdıklarınız
bir şeyler engeller açmanızı pencereyi.
Pencereler vardır,açarsınız...
gözyaşlarına bogulursunuz...içinizde birikmiş bir hikaye vardır.ya uzaklarda birileri.ya asla asla diyeceginiz şeyler,yaşanmışlıklar,üzüntüler,kırgınlıklar bir bir gelir aklınıza
kapatırsınız yada öyle sanırsınız hep içinizde açıktır o pencere ruhunuzda hissedersiniz
Peki siz hayatınıza hangi pencereden bakıyorsunuz yada pencereniz nereye açılıyor?
alintidir...
Dağların yüksekliği kadar yükselir bakışlar. Dağların ardı gibi ulaşılmazlara da sahiptir, engelleri beraber aşacak arkadaşlarına da bakar...o daglar.
Pencereler vardır, denize bakar.
Açınca deniz vurur yüzünüze, kapatınca sessiz bir mavilik dolar evinize...
Pencereler vardır, nehirlere, derelere, şelalelere bakar.
Huzur veren şırıltıdır, çalıp duran müzik. Aynı nehirde iki kere yıkanamamak gibi Giden su damlacıkları, hayatınızdan da saniyeler götürür;
Pencereler vardır, uçsuz bucaksız ovalara bakar.
Yürüseniz saatler sonra ulaşabileceğiniz noktadır,ya isteginiz yere yürür ulaşır yada hep aynı noktadasınızdır.degişmez..
Pencereler vardır, kaldırımlara bakar.
Gördüğünüz; insan ayakkabıları,sesleri kavgaları,yada sokaktan geçen bir kedi köpek yanlızdır her çıglık her ses...Tercihiniz değil, mecburiyetinizdir kaldırımlar; ama ufkunuzu geliştirmek, başka dünyalara pencereler açmak elinizdedir.
Pencereler vardır, karşı apartmana bakar.
Sokaktan geçen arabalar, oyun oynayan çocuklar ve balkonda çay içen komşulardır; evinizden dış dünyaya açılan. Komşunuzun da sizden farkı yoktur; onun için de siz bir manzarasınızdır, penceresini açtığında. Siz ve komşunuz, karşılıklı iki ayna gibidir;ama farklı hikayelerle dolu ayna gibi yansır yüz hali yüzünüze
Pencereler vardır, hayata bakar.
Hayattan ne anlıyorsa insan, o kadar geniş, o kadar ferah, o kadar huzur vericidir;Hayatı bir hapishane gibi görüyorsa,duydugu sadece seslerdir seslerin ne oldugunu bile bilmez...yada hayatı yaşama deger görüyorsa her sesin bir anlamı vardır kendince...ruhunun penceresi olan gözlerini açtığında.
Pencereler vardır, insanın kendisine bakar.
Ne kadar derinse duruşu, ne kadar özgürse ruhu, ne kadar güzel görebiliyorsa; o kadar geniş, o kadar uçsuz bucaksız, o kadar güzeldir manzarası. Yüzeyselse, ancak karşı apartmandaki insanı görüp durur, penceresini her açtığında.
Pencereler vardır, açılmaz;
sadece seyredersiniz. Koklayamazsınız, işitemezsiniz, elinizi uzatıp dokunuyor gibi hissedemezsiniz.
Pencereler vardır,açmak yada açmamak arasında kalırsınız.
dışarıya bakmak istemezsiniz.ya gideni hatırlatır ya hiç dönmeyecek olanı,ya hayatınızda yaptıgınız hataları ya yediniz kazıkları.
Pencereler vardır,açmak istersiniz
engeldir bazı şeyler,mesela pişmanlıklar yapmak isteyipte erteledikleriniz,yada kırdıklarınız
bir şeyler engeller açmanızı pencereyi.
Pencereler vardır,açarsınız...
gözyaşlarına bogulursunuz...içinizde birikmiş bir hikaye vardır.ya uzaklarda birileri.ya asla asla diyeceginiz şeyler,yaşanmışlıklar,üzüntüler,kırgınlıklar bir bir gelir aklınıza
kapatırsınız yada öyle sanırsınız hep içinizde açıktır o pencere ruhunuzda hissedersiniz
Peki siz hayatınıza hangi pencereden bakıyorsunuz yada pencereniz nereye açılıyor?
alintidir...
Son düzenleme:
