Arkadaslar konuyu düzenleyemedim buraya yaziyim.
Şöyle anlatiyim.
Annem beni doğurduğunda babam ve ailesi kız oldum diye üzülmüs hatta annem yapayanliz dogurmus beni. annem dogumhaneden tekerlekli sandalyeye oturtulmuş kucaginada beni vermisler. Herkesin ailesi gelip bekleme kısmindan hastasini bebegi alip odaya götüruyormuş ama annem tam 6 saat soguk odada bacaklarindan şakır kan gelerek beklemis. Hastaneye almaya bile gitmemişler. Sonrasindada beni nüfuslarina almak istememisler. Sonra annem dayak vs dayanamayip boşandi ve benim nüfus kagidim okula başladiktan sonra mahkeme karariyla çıkti. annem baba evine döndüğünde karninda ölü bir bebekle (babanem dövmüş) 38 kg olarak dönmüş. Ozamanlar boşanan erkek ak kaşık tabi .annemde dul karı muamelesi gördü dışlandi ezildi sürekli. yolda yürürken kafasini bile kaldıramazdı. Söyle söyliyim biz annemle ikimiz evin kömürlük kapisindan eve girip çikardık. Dedemin bizi görmeye tahammülü yoktu. eğee oglu bosansaydı da bu muameleyi yapacakmiydi HAYIR. Ben eğer ananem ve annem evde yoksa wc ye gitmeye ,yemek yemeye korkardim. sokakta oynarken dedem beni görse koşarak kaçardim. Ben 12 yasindayken annem evlendi. Evlendigi kisi cok şükür beni sevdi. Ama ailesi hep kötü davrandı. Yadırgadılar beni. Tek saçi açık kız ,tek pantalon giyen kız ,tek okuyan kız diye orospu derlerdi yüzüme yüzüme. anneme anlatmazdım üzülmesin diye.zaten üzülecek yeride kalmamisti.
Ve en büyük korkum çocuğumum tacize uğraması. Bu korkum oglum icinde gecerli. Sürekli takipteyim sürekli ona belli etmeden mahremiyet eğitimi veriyorum. Söyle açıkca anlatayım.
8 yasindayken komsumuzun oğlu (askerden yeni gelmis)beni ve 2 arkadasimi eve çagırdi . Evde tavşan var seversiniz dedi. sonra iceri girdik. Cinsel bölgesine bir kutu koymus. Serefsiz kutunun arkasini kesip şeyini sokmus. Bize kutuyu acin dedi ben actim şok oldum. okadar çok korktumki anlatamam. Yıllarca rüyalarima girdi Bagira bağira kactik. Sonrasinda üstü kapatıldi.
13 yaşindayken orta okula gidiyordum. ara sokaktan geçerken bir tinerci koşarak gelip arkadan bogazima yapişti. Ozamanlar boynumuza kurdale takardik onunla bogup inşaata cekmeye calisti. Son anda bir amca kurtardi. Polis geldi vs yakalanmadi.
20 li yaslarindayken bir sirkette calışıyordum . Otobüs duragi eve uzakti ve mecburen her aksam benzin istasyonunun önünden gecmek zorundaydim. Benzin istasyonunda calişanlar her aksam laf atiyorlardi. Cok korkuyordum. Bir gün işten 22.00 civari ciktim. ama benzin istasyonunun önünden gecmeye korktum. Yolun karşisindan park tarafindan yürüdüm. Birden biri kosarak boğazima sarıldı ve boğazima bastirdi. ozamanlar sırt çantasi kullaniyordum. Zar zor elinden kurtulup demirlerden atlayip araba yoluna atladim ve arabanin biri fren sıksada bana carpti ve üzerimden gecti.
Ben yıllardan beri yolda yürürken arkama baka baka yürüyorum. Eğer bir erkek arkamdan gelse kalbim gümgüm atiyor. Otobüste minübüste arka koltuğuma bir erkek otursa rahatsiz oluyorum.
Simdi benim korkum bunlari benim kızıminda yaşaması ve benim koruyamamam. Dünya cok kötü ve herseyi kadınlar yasiyor
Çok acı şeyler yaşamışsınız.
Size psikolojik destek almanızı öneriyorum, uzmanlar gerçekten kalbi iyileştirebiliyor.
Ayrıca o dönem ile şimdiki arasında çok ciddi farklılıklar var.
Artık boşanmanın çok daha normal olarak görüldüğü, çocuk istismarı ve kadın şiddetine karşı yasaların çıktığı bir dönemdeyiz. Eskiden öğretmenler çocukları sıraya çekilip cetvelle kemerle döverdi, şimdi hık denemiyor. Bu durum polisin tinerciye verdiği tepkiden darp raporuna kadar her adıma yansıyor tabi. Bu dönemki yasalar keşke o zaman da olsaymış.
Önemli bir nokta da artık annesiniz yani kızınızı savunma şansınız daha fazla. Eskiden annenin sözü olmazdı, dedeye hizmet beklenirdi, şimdi her çekirdek ailenin kendini kurtarması bekleniyor. Bunun çok ciddi bir avantajı var, kızınızın tek teline dokunmaya cüret eden akrabayı kapıdan kovabilirsiniz, oğlunuzu da göstermezsiniz.
Cinsel saldırı halen var. Yalnız bir düşünün oğlunuza mahremiyet eğitimi vermeye başlamışsınız, bilinçlisiniz.
Derler ki ailesel şiddet çocuğa miras kalmaya çalışır. Çocuk da iki yoldan birini
seçer: Ya kendisine saldıranlara benzer, ya da şeytanın başını ezip o mirası yokeder, çok çok iyi bir anne baba olur.
Şuradaki duygunuz kızım olmasın vs. değil, konunuza öfkeyle girmiştim inanın lince hazırdım.
Kızıma birşey olur mu korkusu yaşadığınızı görüyorum. Bu duygularınızı uzmanla paylaşıp evlat sevgisini pekiştirirseniz şimdi düşünemediğiniz çok güzel yerlere gelirsiniz.
