Arkadaslar konuyu düzenleyemedim buraya yaziyim.
Şöyle anlatiyim.
Annem beni doğurduğunda babam ve ailesi kız oldum diye üzülmüs hatta annem yapayanliz dogurmus beni. annem dogumhaneden tekerlekli sandalyeye oturtulmuş kucaginada beni vermisler. Herkesin ailesi gelip bekleme kısmindan hastasini bebegi alip odaya götüruyormuş ama annem tam 6 saat soguk odada bacaklarindan şakır kan gelerek beklemis. Hastaneye almaya bile gitmemişler. Sonrasindada beni nüfuslarina almak istememisler. Sonra annem dayak vs dayanamayip boşandi ve benim nüfus kagidim okula başladiktan sonra mahkeme karariyla çıkti. annem baba evine döndüğünde karninda ölü bir bebekle (babanem dövmüş) 38 kg olarak dönmüş. Ozamanlar boşanan erkek ak kaşık tabi .annemde dul karı muamelesi gördü dışlandi ezildi sürekli. yolda yürürken kafasini bile kaldıramazdı. Söyle söyliyim biz annemle ikimiz evin kömürlük kapisindan eve girip çikardık. Dedemin bizi görmeye tahammülü yoktu. eğee oglu bosansaydı da bu muameleyi yapacakmiydi HAYIR. Ben eğer ananem ve annem evde yoksa wc ye gitmeye ,yemek yemeye korkardim. sokakta oynarken dedem beni görse koşarak kaçardim. Ben 12 yasindayken annem evlendi. Evlendigi kisi cok şükür beni sevdi. Ama ailesi hep kötü davrandı. Yadırgadılar beni. Tek saçi açık kız ,tek pantalon giyen kız ,tek okuyan kız diye orospu derlerdi yüzüme yüzüme. anneme anlatmazdım üzülmesin diye.zaten üzülecek yeride kalmamisti.
Ve en büyük korkum çocuğumum  tacize uğraması. Bu korkum oglum icinde gecerli. Sürekli takipteyim sürekli ona belli etmeden mahremiyet eğitimi veriyorum. Söyle açıkca anlatayım.
  8 yasindayken komsumuzun oğlu (askerden yeni gelmis)beni ve 2 arkadasimi eve çagırdi . Evde tavşan var seversiniz dedi. sonra iceri girdik. Cinsel bölgesine bir kutu koymus. Serefsiz kutunun arkasini kesip şeyini sokmus. Bize kutuyu acin dedi ben actim şok oldum. okadar çok korktumki anlatamam. Yıllarca rüyalarima girdi Bagira bağira kactik. Sonrasinda üstü kapatıldi.
13 yaşindayken orta okula gidiyordum. ara sokaktan geçerken bir tinerci koşarak gelip arkadan bogazima yapişti. Ozamanlar boynumuza kurdale takardik onunla bogup inşaata cekmeye calisti. Son anda bir amca kurtardi. Polis geldi vs yakalanmadi.
20 li yaslarindayken bir sirkette calışıyordum . Otobüs duragi eve uzakti ve mecburen her aksam benzin istasyonunun önünden gecmek zorundaydim. Benzin istasyonunda calişanlar her aksam laf atiyorlardi. Cok korkuyordum. Bir gün işten 22.00 civari ciktim. ama benzin istasyonunun önünden gecmeye korktum. Yolun karşisindan park tarafindan yürüdüm. Birden biri kosarak boğazima sarıldı ve boğazima bastirdi. ozamanlar sırt çantasi kullaniyordum. Zar zor elinden kurtulup demirlerden atlayip araba yoluna atladim ve arabanin biri fren sıksada bana carpti ve üzerimden gecti.
Ben yıllardan beri yolda yürürken arkama baka baka yürüyorum. Eğer bir erkek arkamdan gelse kalbim gümgüm atiyor. Otobüste minübüste arka koltuğuma bir erkek otursa rahatsiz oluyorum.
Simdi benim korkum bunlari benim kızıminda yaşaması ve benim koruyamamam. Dünya cok kötü ve herseyi kadınlar yasiyor
		
		
	 
Ağır travmalar yaşamışsınız. Ama siz konuyu yanlış bir yere bağlamışsınız maalesef, yaşadıklarınızın sonucu olarak. Size, siz ve anneniz erkek olmadığınız İçin bunları yaşadığınız hissettirilmiş.
Ama asıl mevzu şu ki; erkek olmadığınız İçin değil, sahipsiz olduğunuz İçin bunları yaşamışsınız. Etrafınızdakiler pislik olduğu İçin bunları yaşamışsınız.
bizim de bir tanıdığımız var. Adam 50 yaşlarında ama hala babasıyla görüşmüyor. Mesleği çok iyi, milyonlar kazanıyor. Fakirlikte Okumuş, parasız yatılılarda tek başına mücadele etmiş.
küçüklüğünde babasının ona yaptıklarını anlatırken nefesi daralıyor, onu da ancak yakınlarına anlatıyor. Dışarıdan baksan, bu adam ne kadar prestijli, konforlu bir hayat içinde, hiç sorunu yoktur dersin.
yediği dayaklar, vücudunda hala kalan izleri,  evden kovulup tek başına sokaklarda kalmalar, yurt dışında hiçbir zaman gidecek bir evinin olmaması. Ve yıllar sonra, babasının onunla iletişime geçmeye çalışması.. o da görüşmedi. 
bu adam da erkek ve o da sizinkine benzer şeyler yaşadı. Ortak noktanız hayatınızdaki büyük figürlerinin beş para etmemesi, erkek ya da kız olmanız değil.
emin olun, düzgün bir çocukluğunuz olsaydı, kızınız adına hiç korkunuz olmazdı. Dayımın iki kızı var. Yıllarca daha gençsiniz, erkek çocuğunuz da olsun filan diye baskı yapıldı. Dinlemedi bile. İki kızını çok güzel okuttu. Hep arkalarında, hep destek. Çok güzel, başarılı ve güvenli kızlar oldular.
allah izin verir, kızınız olursa, onun yanında ve arkasında güzel bir ailesi olacak. Travmalar değil, güzel anılar biriktirecek.
ben kendi adıma konuşursam: benim ve erkek kardeşlerimin de annemden dolayı zor bir çocukluğumuz oldu. Her türlü imkanın içinde hiç sevgi, ilgi, güven görmedik, ne çocukken, ne büyükken. Annem kardeşimi cezalandırmak için süpermarketin derin dondurucu bölümüne kapattırmıştı. Hatalar da yaptım hayatımda bu yüzden. Küçükken bunlara anlam veremezdim.
ama kendim de anne olunca, içimdeki sevgi, şefkat eksikliğini oğlumla tamir ettim. Ona tüm sevgimi vererek, severek ve sevildiğimi hissederek. Sizin de kızınızla böyle bir ilişkiniz olacaktır inşallah. İçinizdeki örselenmiş kız çocuğunun yaralarını, kendi kızınıza verdiğiniz ilgi, şefkat ve güvenle iyileştirirsiniz.
yani şu anda sizi korkutan şey, sizin için bir şifa bile olabilir. Korkmayın, bunu bir şans olarak görün. Büyüklerinin yaptığının tam tersini yapın. Kız erkek iki çocuğunuzu da ayrım yapmadan sevgiyle büyütün. Ve kızınızın ve oğlunun çocukluğun keyfini çıkarın.