Hayattan ne istiyorum

pembeumutyildizi

Aktif Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
18 Eylül 2021
1.901
2.000
Herkese selam
Bu hayatta ben ne istediğimi biliyorum diyen var mı? Nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz?
Yargılama değil, merak. Benim derdim bu kusura bakmayın buraya açtım konuyu.çünkü ben yapamıyorum. 40 ı geçtim ve hayattan ne istediğimi hala bilemiyorum. Doyumsuz olmak mı bu bilemiyorum. Sanki ne yapsam eksik kalacak gibi, mutsuz olacak gibiyim. Ömrüm boyunca bir şeyler istedim, bazısını başardım, başaramadıklarım da oldu ama hala ne istediğimi bilmiyorum. Sanki hayatımın amacı başka gibi geliyor. Bir yandan yazarlık hayallerim var, diğer yanda herşeyi bırakıp bebeğimi büyüteyim evde. Diğer yanda ne kada yoracaksın diyorum kendi kendime memursun zaten, maaşın garanti. Az daha çalış emekli ol diyorum. Çok basit birşeyi alırken bile defalarca düşünüyorum. Burcumu sorarsanız yükselenim ikizler ve haritam ikizler ve hava grubu ağırlıklı. Bilmiyorum belki soran olur.
Hayattan ne istediğimiz nasıl bulunur
 
Herkese selam
Bu hayatta ben ne istediğimi biliyorum diyen var mı? Nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz?
Yargılama değil, merak. Benim derdim bu kusura bakmayın buraya açtım konuyu.çünkü ben yapamıyorum. 40 ı geçtim ve hayattan ne istediğimi hala bilemiyorum. Doyumsuz olmak mı bu bilemiyorum. Sanki ne yapsam eksik kalacak gibi, mutsuz olacak gibiyim. Ömrüm boyunca bir şeyler istedim, bazısını başardım, başaramadıklarım da oldu ama hala ne istediğimi bilmiyorum. Sanki hayatımın amacı başka gibi geliyor. Bir yandan yazarlık hayallerim var, diğer yanda herşeyi bırakıp bebeğimi büyüteyim evde. Diğer yanda ne kada yoracaksın diyorum kendi kendime memursun zaten, maaşın garanti. Az daha çalış emekli ol diyorum. Çok basit birşeyi alırken bile defalarca düşünüyorum. Burcumu sorarsanız yükselenim ikizler ve haritam ikizler ve hava grubu ağırlıklı. Bilmiyorum belki soran olur.
Hayattan ne istediğimiz nasıl bulunur
Çok güzel anlatmışsın inan ki.ben de nedense haftasonları aşırı keyifsiz oluyorum ve hep bu tarz şeyleri düşünüyorum.ben de ne istediğinden çok emin olan insanlara çok özeniyorum.hatta çookk şaşırıyorum hiç empati yapamıyorum.mesele çocuk isteyen insanlar.kadınlar çocuk da çocuk diyor başka birşey demiyor.yüzde 1 emin olmama payı bile yok.sadece çocuk istiyor.başka da kimseyi dinlemiyor.istek o kadar fazla ki.ya da evlenmek isteyen kişiler.insan hiç mi bir tereddüt etmez, acaba başka şekilde mi yaşayamalıyım demez? Hiç gerek var mı demez? Ya da çocuk istemek ne kadar mantıklı demez ? Hiç mi sorgulamaz? Ben çocuk isteyip istemediğimi karar verene kadar ölüp giderim mesela.ya da çocuk sahibi olsam bile aklıma sürekli başka hayat tarzlarinda kalır.ya da birileri aman ne gerek var boşver falan dese hemen şüpheye düşerim kararımdan.Hunharca istiyor insanlar, en ufak bir şüphe duymadan.bana da aşırı garip geliyor.güzel bir konuya parmak bakmışsın bence.
 
Son düzenleme:
Herkese selam
Bu hayatta ben ne istediğimi biliyorum diyen var mı? Nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz?
Yargılama değil, merak. Benim derdim bu kusura bakmayın buraya açtım konuyu.çünkü ben yapamıyorum. 40 ı geçtim ve hayattan ne istediğimi hala bilemiyorum. Doyumsuz olmak mı bu bilemiyorum. Sanki ne yapsam eksik kalacak gibi, mutsuz olacak gibiyim. Ömrüm boyunca bir şeyler istedim, bazısını başardım, başaramadıklarım da oldu ama hala ne istediğimi bilmiyorum. Sanki hayatımın amacı başka gibi geliyor. Bir yandan yazarlık hayallerim var, diğer yanda herşeyi bırakıp bebeğimi büyüteyim evde. Diğer yanda ne kada yoracaksın diyorum kendi kendime memursun zaten, maaşın garanti. Az daha çalış emekli ol diyorum. Çok basit birşeyi alırken bile defalarca düşünüyorum. Burcumu sorarsanız yükselenim ikizler ve haritam ikizler ve hava grubu ağırlıklı. Bilmiyorum belki soran olur.
Hayattan ne istediğimiz nasıl bulunur
"Kızıl elma " nedir bilir misiniz ? Once bir hedef belirleyin onu basarinca yeni hedefler. Yolda karar verilmez ki ? Adım adım devam eder bu süreç.
 
Çok güzel anlatmışsın inan ki.ben de nedense haftasonları aşırı keyifsiz oluyorum ve hep bu tarz şeyleri düşünüyorum.ben de ne istediğinden çok emin olan insanlara çok özeniyorum.hatta çookk şaşırıyorum hiç empati yapamıyorum.mesele çocuk isteyen insanlar.kadınlar çocuk da çocuk diyor başka birşey demiyor.yüzde 1 emin olmama payı bile yok.sadece çocuk istiyor.başka da kimseyi dinlemiyor.istek o kadar fazla ki.ya da evlenmek isteyen kişiler.insan hiç mi bir tereddüt etmez, acaba başka şekilde mi yaşayamalıyım demez? Hiç gerek var mı demez? Ya da çocuk istemek ne kadar mantıklı demez ? Hiç mi sorgulamaz? Ben çocuk isteyip istemediğimi karar verene kadar ölüp giderim mesela.ya da çocuk sahibi olsam bile aklıma sürekli başka hayat tarzlarinda kalır.ya da birileri aman ne gerek var boşver falan dese hemen şüpheye düşerim kararımdan.Hunharca istiyor insanlar, en ufak bir şüphe duymadan.bana da aşırı garip geliyor.güzel bir konuya parmak bakmışsın bence.
Çocuk isteği bana 20 yaşında geldi deli gibi istiyordum 22 yaşında evlendim 23 yaşında anne oldum..2 oğlum var Allah'ım bana bağışlasın ama şimdiki aklım olsaydi 30 larimda yapardım doğru düzgün bir evlilikle bende aslında böyle yapsam yapmasam diyip ince eleyip sık dokuyanlara hayranım ben bodoslama dalıyorum böyle daldım evliliğe sonu boşanma oldu
 
Hayattan cok basit isteklerim oldugu icin sanirim onlar bile olmuyor. Insan neyi elde ederse daha fazlasini istiyor. Amac olarak ben dine yoneldim o zaman yasamak daha anlamli geliyor.
Sağolun. Çok istiyorum aslında. Sanıyroum üzerimde atalet de var. Bir parça depresyon etkisindeyim ayrıca. Günler geçip gidiyor, namaz kılmak, Kuranı hem Türkçe hem Arapça okumak., dini anlatan kitapları dinlemek kendimi bulmak istiyorum ama gün o kadar çabuk bitiyor ki. 1 yaşında kızım var, onjn peşinde ev işlerini bile yapamıyorum. Hatta evde bile ne yapacağımı bilemiyorum. Çok dağınık kafamın içi
 
Sağolun. Çok istiyorum aslında. Sanıyroum üzerimde atalet de var. Bir parça depresyon etkisindeyim ayrıca. Günler geçip gidiyor, namaz kılmak, Kuranı hem Türkçe hem Arapça okumak., dini anlatan kitapları dinlemek kendimi bulmak istiyorum ama gün o kadar çabuk bitiyor ki. 1 yaşında kızım var, onjn peşinde ev işlerini bile yapamıyorum. Hatta evde bile ne yapacağımı bilemiyorum. Çok dağınık kafamın içi
Depresyona bile iyi geliyor aslinda bir yerden baslasaniz devamini getirirsiniz yogun olsanizda. Mesela namaz icin sadece farzlari kilarak baslayabilirsiniz ya da kizinizla ilgilenirken bir yandan kuran dinleyebilirsiniz.
 
Çok güzel anlatmışsın inan ki.ben de nedense haftasonları aşırı keyifsiz oluyorum ve hep bu tarz şeyleri düşünüyorum.ben de ne istediğinden çok emin olan insanlara çok özeniyorum.hatta çookk şaşırıyorum hiç empati yapamıyorum.mesele çocuk isteyen insanlar.kadınlar çocuk da çocuk diyor başka birşey demiyor.yüzde 1 emin olmama payı bile yok.sadece çocuk istiyor.başka da kimseyi dinlemiyor.istek o kadar fazla ki.ya da evlenmek isteyen kişiler.insan hiç mi bir tereddüt etmez, acaba başka şekilde mi yaşayamalıyım demez? Hiç gerek var mı demez? Ya da çocuk istemek ne kadar mantıklı demez ? Hiç mi sorgulamaz? Ben çocuk isteyip istemediğimi karar verene kadar ölüp giderim mesela.ya da çocuk sahibi olsam bile aklıma sürekli başka hayat tarzlarinda kalır.ya da birileri aman ne gerek var boşver falan dese hemen şüpheye düşerim kararımdan.Hunharca istiyor insanlar, en ufak bir şüphe duymadan.bana da aşırı garip geliyor.güzel bir konuya parmak bakmışsın bence.
Sağolun. Sanıyorum 33-34 yaşıma kadar çocuk konusunda bende tereddütlüydüm. Sonrasında düşünmeye başladım ama emin olmam biraz daha sürdü. Geç evlendim zaten. Ama sizin bu mesajınızı kucağımda kızımı uyuturken okudum ve dedm ki iyi ki doğurmuşum, sonra yanağından öptüm. Bu hayatta pişman olmadığım, hatta keşke daha erken olsaydı dediğim tek şey kızım. Yüzünü aklıma getirmek bile gülümsetiyor beni. Bir insana bir canlıya böylesine bağlı olacağım 40 yıl düşünsem aklıma gelmezdi ki ben canım istediğinde istediğim yere gitmeye alışkınım. Evlendikten sonra da böyleydim. Bir erkek ile uzun süreli bağlılığım olmadı mesela, eşim hariç. Ama kızım için, dediğim gibi asla pişman değilim. Annelik saati denilen şey, belki sizde daha başlamamıştır. Benim gibi geç başlayabilir.
 
Depresyona bile iyi geliyor aslinda bir yerden baslasaniz devamini getirirsiniz yogun olsanizda. Mesela namaz icin sadece farzlari kilarak baslayabilirsiniz ya da kizinizla ilgilenirken bir yandan kuran dinleyebilirsiniz.
Çok sağolun, deneyeyim inşallah başarırım. Huzura ihtiyacım var
 
Şu an gününüzün çoğu zamanı kızınızla ilgilenmekle geçiyor anladığım kadarıyla. Boşluklarınızda yararlı şeyler yapmaya çalışıp buna fırsat bulamıyor olabilir misiniz? Bu yüzden de hayat rutine bağlamış ve boş geçiyor gibi olabilir. Aynı süreçten geçtim, geçiyorum. Sizi ne heyecanlandırıyorsa onun peşinden gidin, yoksa yolun sonu biraz sıkıntı ve biraz daha depresyon olabilir.
 
Ben ne istediğimi ve ne istemediğimi çok iyi bilirim mesela ama bir şekilde benim duygularimdan kaynaklı ya da benden bağımsız istediklerime ulaşamıyorum bir türlü..

Haydi buradan buyrun.
Nitekim bazen ne istediğini bilmek de yetmiyor..
 
Başardıklarınız mutlu etmedi mi sizi
Hayatımı boş geçirmiş gibi hissediyorum. Yani şöyle diyeyim yullar evvel ki hayallerimden uzağım. Elbette başardığım şehler oldu ama akış o yöne doğru oldu mecburen. Benim istediğim gibi olmadı. Babamı kaybettim ve bir anda aile sorumluluğu aldım mesela. Borçlar falan epey sürdü. Daha öncesinde de benim dışımda bazı olaylar gelişti. Ve şu anda da kurduğum hayallerimin çok uzağındayım. Çıkmazda gibiyim. Ne istediğimi artık bilmiyorum galiba. Belki de depresyondayımdır bilemiyorum
 
X