Hayattan ne istiyorum

Şu an gününüzün çoğu zamanı kızınızla ilgilenmekle geçiyor anladığım kadarıyla. Boşluklarınızda yararlı şeyler yapmaya çalışıp buna fırsat bulamıyor olabilir misiniz? Bu yüzden de hayat rutine bağlamış ve boş geçiyor gibi olabilir. Aynı süreçten geçtim, geçiyorum. Sizi ne heyecanlandırıyorsa onun peşinden gidin, yoksa yolun sonu biraz sıkıntı ve biraz daha depresyon olabilir.
Aynı tarif ettiğiniz gibiyim aslında. Bebeğimi çok seviyorum, en özel anlarında yanında olmak için ücretsiz izne çıktım. Ama boş vakit diye bişey şu aralar imkansız. Olan vakitlerde de yapmam gereken günlük işleri ancak yetiştiriyorum. Gün sonunda hiç birşey yapmamış gibi hissediyorum. Çıkmaza girmiş gibiyim. Aynen depresyondayım galiba
 
Herkese selam
Bu hayatta ben ne istediğimi biliyorum diyen var mı? Nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz?
Yargılama değil, merak. Benim derdim bu kusura bakmayın buraya açtım konuyu.çünkü ben yapamıyorum. 40 ı geçtim ve hayattan ne istediğimi hala bilemiyorum. Doyumsuz olmak mı bu bilemiyorum. Sanki ne yapsam eksik kalacak gibi, mutsuz olacak gibiyim. Ömrüm boyunca bir şeyler istedim, bazısını başardım, başaramadıklarım da oldu ama hala ne istediğimi bilmiyorum. Sanki hayatımın amacı başka gibi geliyor. Bir yandan yazarlık hayallerim var, diğer yanda herşeyi bırakıp bebeğimi büyüteyim evde. Diğer yanda ne kada yoracaksın diyorum kendi kendime memursun zaten, maaşın garanti. Az daha çalış emekli ol diyorum. Çok basit birşeyi alırken bile defalarca düşünüyorum. Burcumu sorarsanız yükselenim ikizler ve haritam ikizler ve hava grubu ağırlıklı. Bilmiyorum belki soran olur.
Hayattan ne istediğimiz nasıl bulunur
Bence istedigi hayati yasayamayan insanlar boyle bir bosluga dusuyor yaptiginiz yasadiginiz hersey size bir odev gibi geliyor o yuzden tat alamiyorsunuz bir insan ne istedigini bilir bence Ben her zaman mantigimla hareket ederim mesela duygularim beni yanlisa surukler bunu bildigim icin dogru kararlar alip saglam adimlar atiyorum deli doluyumdur kendimi mutlu etmesini bilirim sıkılırsam tek basima evde halay bile cekerim olumsuz dusunmeyin bu hayata bir daha gelme sansiniz yok dolu dolu yasayin
 
Hayatımı boş geçirmiş gibi hissediyorum. Yani şöyle diyeyim yullar evvel ki hayallerimden uzağım. Elbette başardığım şehler oldu ama akış o yöne doğru oldu mecburen. Benim istediğim gibi olmadı. Babamı kaybettim ve bir anda aile sorumluluğu aldım mesela. Borçlar falan epey sürdü. Daha öncesinde de benim dışımda bazı olaylar gelişti. Ve şu anda da kurduğum hayallerimin çok uzağındayım. Çıkmazda gibiyim. Ne istediğimi artık bilmiyorum galiba. Belki de depresyondayımdır bilemiyorum
Sizi anlıyorum hayallerinin önüne engel çıkıp gerçekleştirememek insan da öfke de yapıyor. Bende öyle oluyor yani
Ben mutluluğun içten geldiğine inanıyorum. Önemli olan ruhu doyurmak. Ruhunuza iyi gelecek şeylerle meşgul olabilirsiniz. Tabi siz ruhuma iyi gelecek şey ne diye soruyorsunuz aslında.
An da kalmak da önemli içinde bulunduğun anı bir an önce bitse de gitsek modunda değil de keyfine vararak bu da günün içinden bir kesit şeklinde kabul etmek eşyanın dokusuna odaklanmak bunlar bana iyi hissettiriyor mesela
Gün içinde illaki bir şeylerle meşgul oluyoruz olmak zorundayız çünkü yoksa hiç çekilmez işte bu meşgul olduğumuz şeyleri bezginlikle karşılamamak gerek
 
Sadece huzurlu olmak istiyorum ben. Huzurlu olmam için sevdiklerimin sağlıklı ve güvende olduğunu bilmek benim için çok önemli. Bunu sağlamak için çalışıyorum.

Kimsenin ve hiç bir canlının canını bilerek yakmamak çok önemli mesela huzurlu olmam için. Buna ve hak yememeye çok dikkat ediyorum.

Bana kalsa zaman şu an dursun ve akmasın isterdim. En sevdiklerim hala sağlıklı ve hayatta; çocuklarım kanatlarımın altında, eşim yanımda.. Şu basit hayatımdan daha da büyük beklentilerim yok açıkçası.

Yarın bir gün dünyaya imza olarak iyi yetişmiş insanlar bırakabilirsem ne ala. Başka da bişey istemem.
 
Çok güzel anlatmışsın inan ki.ben de nedense haftasonları aşırı keyifsiz oluyorum ve hep bu tarz şeyleri düşünüyorum.ben de ne istediğinden çok emin olan insanlara çok özeniyorum.hatta çookk şaşırıyorum hiç empati yapamıyorum.mesele çocuk isteyen insanlar.kadınlar çocuk da çocuk diyor başka birşey demiyor.yüzde 1 emin olmama payı bile yok.sadece çocuk istiyor.başka da kimseyi dinlemiyor.istek o kadar fazla ki.ya da evlenmek isteyen kişiler.insan hiç mi bir tereddüt etmez, acaba başka şekilde mi yaşayamalıyım demez? Hiç gerek var mı demez? Ya da çocuk istemek ne kadar mantıklı demez ? Hiç mi sorgulamaz? Ben çocuk isteyip istemediğimi karar verene kadar ölüp giderim mesela.ya da çocuk sahibi olsam bile aklıma sürekli başka hayat tarzlarinda kalır.ya da birileri aman ne gerek var boşver falan dese hemen şüpheye düşerim kararımdan.Hunharca istiyor insanlar, en ufak bir şüphe duymadan.bana da aşırı garip geliyor.güzel bir konuya parmak bakmışsın bence.
Çocuk yapınca niye geç kaldım diyorsunuz o farklı bir duygu.istediginiz kişi ve maddi durum uygunsa çocukla da yapılır çoğu şey
Geçen çocuğuma annelik bencillik dedim kendimiz için yapıyoruz ve doğunca anlıyorsun sadece senin gözünün içine bakan bütün dünyası sen olan bir varlık.insallah rabbim isteyenlere nasip etsin
 
X