seni o kadar iyi anlıyorum ve hissediyorum ki. bir sene öncesine kadar ben de benzer durumdaydım. ben evlenip ayrılmadım, ailemle yaşıyordum ama işim yoktu evdeydim, mutsuz ve depresiftim. kendime bakmıyodum dışarı çıkasım bile gelmiyodu. bakımsız ve silik sönüktüm. geleceğimi göremiyodum. sürekli ıvır zıvır yiyodum yaklaşık 6-7 kilo almıştım. hayatımda beni seven bir adam yoktu. bir amacım isteğim hevesim yoktu. ruh gibiydim. sonra ne oldu diyeceksin. bir yerden tutunmam lazım dedim ve bir işe girdim. işe gidip gelirken mecburen üstüme başıma özen gösterdim. kendi paramı kazanmak beni çok mutlu etti. akşam yorgun geldiğim için fazla bişey düşünmeye zamanım olmuyodu. hayatım yine rutindi ama en azından bir meşgalem vardı. böyle böyle kendime güvenim geldi. ha, kilolarımı veremedim ama olsun mutluyum.
bence mutlaka işe gir. inan o zaman kendini dinlemeye vaktin kalmayacak.
bence mutlaka işe gir. inan o zaman kendini dinlemeye vaktin kalmayacak.