Hayattatek beklentim huzur

Merhaba arkadaşlar ben 27 yaşında kendi halinde ve içindeki çocuğu hiç büyütememiş bir bayanım.Çocukluğumdan beri hep huzursuz bir Aile ortamında yetiştim tabi buna bir ortam denilebilirse, çocukluğumdan beri annemden her türlü şiddete ve sözlü saldırıya maruz kaldım. ilk evladıyım ve benim hiç bir şekilde varlığımı kabul etmek istemedi. Bana bir kez olsun değer vermedi hiç bir şekilde maddi anlamda destek olmadı üniversiteyi bunca huzursuzluk içinde kazandım okulumu bitirdim ve sürekli çalışmaya zorladı özel sektörde de hiç bir zaman istediğim gibi bir iş imkanı yakalayamadım insanlar çünkü hep havalı ve arkasından dedikodu yapabilecek insanları görmek istiyorlar herNeyse annemle hiç anlaşamadım hayatım boyunca benim hiç birşeyime saygı duymadı ve beni hep aşağıladı ve bunun zorluğunu hep yaşadım merhamet ve şefkat duygusu hiç olmadı çünkü yavrum kuzum demedi bir gün. Beni dövdü çamaşırlarımı sokaklara fırlattı sürekli bana karşı düşmanlık besledi evde yemek bile pişirmeme tahammülü yok bir gün yine tartıştık pişirdiği yemekten de yemeministemez öyle durumlarda bir tane domates yedim diye bana etmediğin bırakmadı babam hep benden yana oluyordu onu da pusturdu. Anlayacağınız çok zor zamanlar geçirdim bir deliyi zaptetmek gerçekten zor iş ama hep metanetimi korumaya çalıştım hayatta hiç istediğim gibi yaşayamayadım hayallerimi gerçekleştiremedim kaderim buymuş demek ki anlayacağınız sevgi eksikliği yaşıyorum ve hayata karşı tahammülüm çok az tek isteğim huzur çuval bile giyerim kuru ekmek bile yerim hiç kimse umrumda değil ama huzurum yok evlendim eşim de benden sürekli bakımlı olmamı istiyor ve kilolarımı kafasına takıyor sırf huzur için evlendim bunca yıl doğru kişiyi bekledim o da onca derdimin üzerine dert ekliyor başka yerde yaşıyor eşim ve ben onun yanında olduğumda mutsuz ve huzursuz olacağım diye korkuyorum çünkü yanyanayken herşeyime takıntı yapıyor anlayacağınız aşağı tükürsem sakal yukarı bıyık ne yapacağım bilemiyorum ruhum çok yorgun ve kırgın

Duygularınızı ve kırgınlığınızı eşinize açtınız mı, ne diyor?

Esiniz nerede o kismi cozemedim ben..

Paragrafin sonlarina geldigmde yazacagim seyi az cok belirlemistim aman sevgi eksikligi huzur arayışı evden kacayim diye gidip evlenmeyin diyecektim ki evlenmissiniz. Ama hep kotu düşünmemek lazim kendinizi sartlandirmayin belki de esinizin yaninda aradiginiz huzur? Icinize sinmeden mi evlendiniz de boyle konusuyorsunjz?

Evet bir daha yapmiyacağına söz veriyor fakat sonrasında yine unutuyor sözünü bu da bana kaygı veriyor evliliğimde bari huzurlu olsaydım inşallah olurum

Benimki kaçış değildi aslında sadece mutlu olmak için evlendim ailem de okulumu bitirdiğim andan beri evlenmemi istiyordu annem beni evde barındırmak istemiyor hayatta beni tek sevmeyen annem istemiyor kendi yaşadıklarını hep bana yüklemek istedi iki lafından biri başından deFol gitti. Bu huzursuzluk yüzünden Kadın sığınma evine bile gittim babam da önüne kadar valizimi bıraktı benle beraber her türlü ayrımcılığa maruz kaldım kız evladıyım diye

kkdeki kvleri çözümde anneleri çözemedim kv bunların yanında melek kalıyor bazıları tabi.. üzülme arkadaşım moralini bozma sen başkaları seni uzmeye çalıştıkça guclen .mücadele et. bende böyle yapıyorum artık...

İnşallah hayata karşı umudum yeniden doğar en kötüsü de bu umudum ve hayalim yok hiçbirşeye hakikaten de annemin beni gördüğü gibi işe yaramaz hissediyorum kendimi evliliğim içime sinsin istiyorum çünkü ben eşimi hiç kırmıyorum iyi bir insan ama bana gelince bazen kabalaşıyor tahammül edecek sabrım bile yok

Şöyle düşünün: Problemin büyük kısmını aşmışsınız. Okumuş meslek sahibi olmuş ve çalışıyorsunuz. Üstelik istediğiniz kişiyle evlenmişsiniz. Evebeynlerinizin aşağılamalarını bir kenara bırakın, neden güçsüz işe yaramaz olacakmışsınız? Kendinize bakın evet ama eşiniz istedi diye değil, kendinizi daha iyi hissetmek için.

Umudu kendime nasıl geri getiririm huzursuzluğun h sine tahammülüm kalmadı bunalımdayım özellikle akşam vakitleri çok daralıyorum

Allah yardımcın olsun ne diyeceğimi bilemedim ama kesinlikle annenin piskolojik yönden normal saglıklı bir insan olmadığına eminim inşallah bundan sonra aradığın huzuru bulmak nasip olur

En son ne zaman gercekten mutlu oldugumu hatırlamıyorum bazen korkuyorum ölünceye kadar böylemi devam edecek diye inşallah sen aynı korkuyu yasamassın senin icin oyle devam etmez mutlulugu huzur Aah her iki dunyadada nasip eder inşallah

Bir psikiyatriste danışın.

Allah razı olsun canım kardeşim inşallah huzurumuz yerinde olur benim bu dünyadaki sınavım annemdi. Erkek kardeşimle aramı da bozdu çocukluğumdan beri hep ona düşkündü muzu ikimize vereceğinde yanyanayken getirir ölçer ve kardeşime büyük olanı verirdi ban hiç gün yüzü göstermedi şu yaşımda bile hala şiddet gösteriyor ve bağırıyor sürekli herşeye her hareketime çok titiz ve enim yaptığım hiçbirşeyi beğenmiyor ve ondan sonra da hiç kendisine yardımcı olmadığımdan yakınıyor komşuya gidiyorum 10 dakika sonra beni eve çağırıyor kendisinden başkasıyla yakın ilişkî kurmamı istemiyor kıskanıyor ve sürekli benden kendisine birşeyler almamı bekliyor eşimin parasıyla başkaları öyle yapıyor annesine sen de yap diyor sanki bana ömrü hayatımda 5 kuruş vermiş gibi herşeyin gözümde bıraktı en mutlu olacağım günlerde bile hep kavgayla geçti ömrüm. Ben babama benziyorum diye yapıyor itiraf da etti zaten

3 kere gittim ilaç veriyorlar depresyondaymışım :) bunu ben de biliyorum zaten herNeyse inşallah eşimle mutlu olurum oda bana garip davranırsa diye düşüne düşüne kafayı sıyırcam çünkü o da elalem için yaşıyor ben elalemci değilim millet naparsan yapsın beni alakadar etmez ama eşim sakız çiğnememe bile karışıyor beni bunaltıyor kendimi baskı altında hissediyorum gereksiz bit egosu var en ufak kendimi savunduğumda hemen hakaret ettiğimi söylüyor anlayacağınız o da zor annem gibi poffff Allahım yardım et bana dua edin ne olur

Psikoterapiye ne dersin peki.. rahatlarsın belki biraz..

Seni mutsuz eden insanları hayatında tutmak zorunda değilsin. Annenin davranışlarını hatırlamak seni daha çok üzer, üzecek. Bende geçmiş kötü anılarımı hatırladığımda , yaşadığım an bulutlanıyor, kararıyor. O yüzden hatırladığım anda, kendime engel oluyorum, olmaya çalışıyorum. Çünkü birşeyi hatırladıkça, diğer konular çorap söküğü gibi ardarda gelip iyice üzüyor seni.

İnsanlar genelde geleceğe göre yaşar. Geçmişin kötü anılarını yad ederek yaşamak, şu anını mahvetmekten başka işe yaramaz. Geleceğe de aşırı takılmamak gerek. Anı güzelleştirmeli, en huzurlu şekilde yaşamalı insan.

Eşinle kırgınlıklarını konuş. Annenle zaten konuşsan işe yaramayacak sanırım. Herkes anne yönünden şanslı olmayabiliyor. Bu şanssızlık seni duraksatmasın, nice şanslar vardır belki de hayatında.

Birşey yad edeceksen, kötüyü değil iyiyi yad et

Geçmiş, geçmiştir artık. Bazı şeyleri ona yüklemeyin. Her kötü şey yaşadığınızda geçmişi de hatırlamayın. Öncelikle işiniz varsa tamamdır. Anladığım kadarıyle eşiniz de yakınınızda değil. Öncelikle güzel bir spor salonuna yazılın. Sorununuz gayet basit, kendinize dikkat edin. Hem kendinizle hem de eşinizle barışık olun, güzel bir yuva kurun. Görmediğiniz anne sevgisini siz çocuklarınızda yaşatırsınız..

İnşallah herşey hallolur annem yarın bir gün evine gezmeye bile gelsem ertesi gün benimle kavga çıkarıp kovar arkamda destekçi bir ailem yok

Meslek sahibisiniz. Kendi ayaklariniz uzerinde durabilirsiniz. Anneniz sizi sindirmis resmen fakat siz bu zaafinizi asla kimseye gostermeyin.
Esinizin yaptigida ayip onun karsisindada egilip bukulmeyin yoksa omur boyu oda size ayni seyi yapar. Dik durun sizde onun eksikliklerini siralayin.
Konu sahibi bende kadinlarin kilolu olmasina karsiyim hoş durmuyor gercekten yediklerinize dikkat edip zayiflamaya calisin lutfen once kendi òz guveniniz icin yapin bunu. Hafif makyaj ufak bi kac rötuşla bakimli gorunebilirsiniz. Kendinizi ihmal etmeyin.

Merhaba arkadaşlar aylar sonra yine bu sayfada sizlerle dertlerimi yaşanmışlıklarımı paylaşmaya geldim. Evleneli 1 sene oldu ve bu evliliğin bana pek de bir şey kattığı söylenemez karşımdakini olduğu gibi kabul etmek sorun çıkarmamak belki herkese kısmet olmaz peki bu şekilde olunca karşındaki senin kıymetini neden bilmez ben belki ailemdeki huzursuzluğa tahammül edemediğim için evlendim ve buna çok çabuk karar verdim. Şu an sıfırlandı sınırım. Şu an evliliğimi sadece ailem yüzünden ilerletiyor sayılırım bi işim yok şimdilik aramaya da gayretim yok yurtdışındayım ailem yüzünden bu kararı verdim biraz da. Eşim işten ayrıldı ve çok az birikimi var ve beni para konusunda öyle bunaltıyor ki ne alırsam karışıyor ama ne alırsam sebze meyve aklınıza ne gelirse ... Çok bunaldım hiç bir şey yapasım yok bir şeye hevesim yok bazen çok çocuk sevgisi geliyor eşimi bir çocuğu sevdiğim merhametle seviyorum yanaklarını sıkıştırıyorum falan ama bana herşeyin hesabını yaptıkça soğuyorum.Evliliğimde bunu hayal etmemiştim onun beni çok özel hissettireceğini düşünmüştüm açıkcası. Aslında aşık olarak da evlenmedim sadece umut ettim mutlu eder mi acaba mı dedim işte böyle arkadaşlar zaten ailesinden mutsuz biriydim şimdi iki ucu ... değnek oldu anlayacağınız güya hayatıma yeni bir başlangıç yaptım fiili olarak lakin ruhen herşeyden vazgeçmiş sadece boğazını düşünen biri oldum. Mücadele etsem neye kime ... Hiç bir zaman istediğim ben olamadıkan sonra

Metisa .!.:

Şöyle düşünün: Problemin büyük kısmını aşmışsınız. Okumuş meslek sahibi olmuş ve çalışıyorsunuz. Üstelik istediğiniz kişiyle evlenmişsiniz. Evebeynlerinizin aşağılamalarını bir kenara bırakın, neden güçsüz işe yaramaz olacakmışsınız? Kendinize bakın evet ama eşiniz istedi diye değil, kendinizi daha iyi hissetmek için.

Genişletmek için tıkla...

Sanırım eşimden soğudum

dramatik .!.:

Allah razı olsun canım kardeşim inşallah huzurumuz yerinde olur benim bu dünyadaki sınavım annemdi. Erkek kardeşimle aramı da bozdu çocukluğumdan beri hep ona düşkündü muzu ikimize vereceğinde yanyanayken getirir ölçer ve kardeşime büyük olanı verirdi ban hiç gün yüzü göstermedi şu yaşımda bile hala şiddet gösteriyor ve bağırıyor sürekli herşeye her hareketime çok titiz ve enim yaptığım hiçbirşeyi beğenmiyor ve ondan sonra da hiç kendisine yardımcı olmadığımdan yakınıyor komşuya gidiyorum 10 dakika sonra beni eve çağırıyor kendisinden başkasıyla yakın ilişkî kurmamı istemiyor kıskanıyor ve sürekli benden kendisine birşeyler almamı bekliyor eşimin parasıyla başkaları öyle yapıyor annesine sen de yap diyor sanki bana ömrü hayatımda 5 kuruş vermiş gibi herşeyin gözümde bıraktı en mutlu olacağım günlerde bile hep kavgayla geçti ömrüm. Ben babama benziyorum diye yapıyor itiraf da etti zaten

Genişletmek için tıkla...

genelde bunları yaşamıyan insanlar anne müessesine toz kondurmuyor ama seni çok iyi anlıyorum bu tip anne kızını babasına benziyor diye hiç sevmez ama babasıylada sevişmekten vazgeçmez.kızını deliler gibi kıskanır kendine rakip olarak görür.evlenir mutlu görürse çirkeflik yapar. kızı huzurlu oldukça canı sıkılır.psikolojik değil öyle olsaydı diğer kardeşlerede öyle davranırdı ama özellikle bir evlatta yoğunlaşıp ona hayatı dar eder.annenden kopma vaktin gelmiş geçiyor.akıllı ol ve annenle görüşme bu tür insanlar her zaman sömürmeye çalışır maddi manevi, evlendi yuvasını kurdu demez.benden demesi onunla görüşmeye devam ettikçe mutlu olamıcaksın