Ilk basta arkadaslar, sizlere cok tesekkür ederim, yazdigim seylere hep bir cevap geliyor. Bazen kafami karistiran olsada arasinda, yinede iyi geliyor bana.
Ben imkansizi sectim, cok sevdim birini. Onun icin herseyimi feda ettim. Sil batsan baslicaktim hayata. Ama iste bir anlik ümitsizlik, ayrilmama sebeb oldu. 3 senedir psimanlik cekiyorum, neden diye kendimi deli deli sorguluyorum. resmen ölmek istiyorum, bu aciyi cekecek gücüm kalmadi...
keske diyorum, keske...ama keskeler son bulmuyor. hep kendimi sucluyorum, oysaki aslinda ben elimden geleni yapmistim. en azindan ozamanlar öyle düsünüyordum.
Söyle bir durum var. Ben ilk cikmaya basladigimda sevgilimle, aldatildim, ama yinede affettim onu. Yine cikmaya basladik. Sevgilimle benim hakkimda bir aralar dedikodu cikmisti, iste neymis nisanlanmisik, annem onun annesini arayip gelin kizimi isteyin demiste suda buda. Ben bunlari duyunca sevdigimi aradim, sevdigimin dedigi aynen su laf oldu: manyakmisiniz ne be,hepiniz kafayi yemissiniz, beni böyle bir cocuk meselesi icin mi rahatsiz ediyorsun..ringring...
bu laflardan sonra ben onu iki ay boyunca aramadim, ve sonucta samimi bir arkadasimdan ögrendimki, o bu sehirden hoca olmak icin tasinmis. Yani bir elveda bile demeden cekip gitti, aylar gecti geriye döndü, ben yine her lafini unutup geri döndüm ona.
O bana beni sevdigni söylüyordu hep, ama sadece bir sartla nisanlanabiliriz, basini kapatip hayatini benim yanimda bir hoca gibi gecirirsen, yani pardüseli, türbanli, calismayan, sabah aksam camiide olan bir hanim. ben yurtdisinda yasiyorum, burdaki hocalarin her 3 senede bir taini cikiyor, yani sehri sehir geziyorlar.
ben buna ragziydim yeterki o olsun yanimda diyordum. Zamani geldiginde aileme acikladim, ailem karsi cikti, ilk itirazlari, dedikodulardan dolayiydi, annem diyorduki, neymis ben onlari aramisim gelin kizmi isteyin diye, ben birdaha o aileye kiz verirmiyim dedi. ikinci itirazi da basimi kapatmam di, annem dinine baglidir namazinda niyazinda , ama kendisi kücükken dedemin zorunla basini kapatmak zorunda kaldigi icin, cocuklarinin basinin kapatmasini hele ki zorla olmasini istemiyor.
Ben herseye ragmen direndim, ama ta ki annem beni tehdit edene dek, bana dedigi laf suydu. intihar ederim. annem bir kez intihar etmisti, bu oalylardan 2 sene önce, ve ben onu buldum, sabah aksam hastanedeydim, evin bütün yükü benim omuzlarimdaydi o siralar. benim benden 6 yas kücük bir kiz kardesim var, babamda dünyalar iyisi bir melektir. onlar icin herseyi yaptim o zamanlar, yemek bilasik, bir ev hanimi gibi hem ev isi, bir anne gibi kardesime baktim, bir arkadas gibi annemi teselli ettim hastende, birde okulma basariyla devam ettim.
annemin intihar etmesinin sebebide, ablamin kocaya kacmasiydi. annemde 10 senedir agir depsyon var. beni bu sekidle tehdit edince söyle düsündüm, senin ailen o dedikodular ciktginda senin arkanda durdu, ama sevdigin kacti gitti, sana küfür etti.
Ailen her ne olursa olsun senin arkanda duracak. bir baban var senin seninle sadece baba kiz degil en samimi arkadas olan, en kötü gününde yüüzünde tebesüm yaratan, sen ablan gibi aileni hice sayip, ayni seyleri tekrardan onlara cektiremezsin. ben kacsaydim yada annemin tehdidini hice sayip evlenseydim, ve annem intihar etseydi tekrardan bu sefer yine babam ve kardesim cekicekti herseyi, birde benim sucluluk duygularim üstüne.
bu sebeblerden dolayi ayrildim, sevdigime yalan söyledim onu sevmedigimi diyip ayrildim, oysaki o diyordu, ben herseyi yoluna koyucam, ama ben inanmiyordum o zamanlar ona, cünkü ilk sarti hep basini kapatti, yani beni bu sekilde kabullenmiyordu ve benden utaniyordu.
düsünüyordum annemim babamin karisinia gecip, kizinizin basini kapatin, mi dicekti acaba.
cok korkuyordum, ailemin karsisina gecse hersey daha kötü olabilirdi.
cok yalvardi yakardi, ama ben bitmistim. psikolojim cok bozuktu o aralar, zaten annemin intihar girisimini, atlatamamisken, birde tehditi ve sevgilimin sartlari. Hep söyle düsünüyordum, mademki beni seviyor, neden geriye dönmüyor bu sehre, neden hocaliga devam ediyor, oysaki onun cok sevdigi baska bir meslegi vardi ondan önce.
ama iste hayat, hocaligindan vazgecemeyecegini ama benden vazgecebilecegini diyordu.
Beni o sadece su sebebden dolayi seviyormus, allah onu benimle siniyormus, dinine ne kadar bagli diye bakiyormus, benimle tanisana dek, kizlardan aldigi ahin bedelini ödüyormus. ne benle yapabilirmis nede bensiz.
ya arkadaslar ayrilip dogrusunumu yaptim, yada daha cok mu cabalamam gerekiyordu?
Hocaligi birakirsam milletin gözünden düseirm diyordu, ben hayirli bir insan olmak istiyorum, ve sadece allah icin yasiyorum diyordu.
yani bir böyle bir söyleydi. hem beni seviyor kaybetmek istemyior, hemde hocaligi birakamiyordu. lütfen birseyler deyin kafayi yicem, kendimi okadar cok sucluyorumki, keske diyorum, ama gecrekten keskeelr saklimi?
Ben imkansizi sectim, cok sevdim birini. Onun icin herseyimi feda ettim. Sil batsan baslicaktim hayata. Ama iste bir anlik ümitsizlik, ayrilmama sebeb oldu. 3 senedir psimanlik cekiyorum, neden diye kendimi deli deli sorguluyorum. resmen ölmek istiyorum, bu aciyi cekecek gücüm kalmadi...
keske diyorum, keske...ama keskeler son bulmuyor. hep kendimi sucluyorum, oysaki aslinda ben elimden geleni yapmistim. en azindan ozamanlar öyle düsünüyordum.
Söyle bir durum var. Ben ilk cikmaya basladigimda sevgilimle, aldatildim, ama yinede affettim onu. Yine cikmaya basladik. Sevgilimle benim hakkimda bir aralar dedikodu cikmisti, iste neymis nisanlanmisik, annem onun annesini arayip gelin kizimi isteyin demiste suda buda. Ben bunlari duyunca sevdigimi aradim, sevdigimin dedigi aynen su laf oldu: manyakmisiniz ne be,hepiniz kafayi yemissiniz, beni böyle bir cocuk meselesi icin mi rahatsiz ediyorsun..ringring...
bu laflardan sonra ben onu iki ay boyunca aramadim, ve sonucta samimi bir arkadasimdan ögrendimki, o bu sehirden hoca olmak icin tasinmis. Yani bir elveda bile demeden cekip gitti, aylar gecti geriye döndü, ben yine her lafini unutup geri döndüm ona.
O bana beni sevdigni söylüyordu hep, ama sadece bir sartla nisanlanabiliriz, basini kapatip hayatini benim yanimda bir hoca gibi gecirirsen, yani pardüseli, türbanli, calismayan, sabah aksam camiide olan bir hanim. ben yurtdisinda yasiyorum, burdaki hocalarin her 3 senede bir taini cikiyor, yani sehri sehir geziyorlar.
ben buna ragziydim yeterki o olsun yanimda diyordum. Zamani geldiginde aileme acikladim, ailem karsi cikti, ilk itirazlari, dedikodulardan dolayiydi, annem diyorduki, neymis ben onlari aramisim gelin kizmi isteyin diye, ben birdaha o aileye kiz verirmiyim dedi. ikinci itirazi da basimi kapatmam di, annem dinine baglidir namazinda niyazinda , ama kendisi kücükken dedemin zorunla basini kapatmak zorunda kaldigi icin, cocuklarinin basinin kapatmasini hele ki zorla olmasini istemiyor.
Ben herseye ragmen direndim, ama ta ki annem beni tehdit edene dek, bana dedigi laf suydu. intihar ederim. annem bir kez intihar etmisti, bu oalylardan 2 sene önce, ve ben onu buldum, sabah aksam hastanedeydim, evin bütün yükü benim omuzlarimdaydi o siralar. benim benden 6 yas kücük bir kiz kardesim var, babamda dünyalar iyisi bir melektir. onlar icin herseyi yaptim o zamanlar, yemek bilasik, bir ev hanimi gibi hem ev isi, bir anne gibi kardesime baktim, bir arkadas gibi annemi teselli ettim hastende, birde okulma basariyla devam ettim.
annemin intihar etmesinin sebebide, ablamin kocaya kacmasiydi. annemde 10 senedir agir depsyon var. beni bu sekidle tehdit edince söyle düsündüm, senin ailen o dedikodular ciktginda senin arkanda durdu, ama sevdigin kacti gitti, sana küfür etti.
Ailen her ne olursa olsun senin arkanda duracak. bir baban var senin seninle sadece baba kiz degil en samimi arkadas olan, en kötü gününde yüüzünde tebesüm yaratan, sen ablan gibi aileni hice sayip, ayni seyleri tekrardan onlara cektiremezsin. ben kacsaydim yada annemin tehdidini hice sayip evlenseydim, ve annem intihar etseydi tekrardan bu sefer yine babam ve kardesim cekicekti herseyi, birde benim sucluluk duygularim üstüne.
bu sebeblerden dolayi ayrildim, sevdigime yalan söyledim onu sevmedigimi diyip ayrildim, oysaki o diyordu, ben herseyi yoluna koyucam, ama ben inanmiyordum o zamanlar ona, cünkü ilk sarti hep basini kapatti, yani beni bu sekilde kabullenmiyordu ve benden utaniyordu.
düsünüyordum annemim babamin karisinia gecip, kizinizin basini kapatin, mi dicekti acaba.
cok korkuyordum, ailemin karsisina gecse hersey daha kötü olabilirdi.
cok yalvardi yakardi, ama ben bitmistim. psikolojim cok bozuktu o aralar, zaten annemin intihar girisimini, atlatamamisken, birde tehditi ve sevgilimin sartlari. Hep söyle düsünüyordum, mademki beni seviyor, neden geriye dönmüyor bu sehre, neden hocaliga devam ediyor, oysaki onun cok sevdigi baska bir meslegi vardi ondan önce.
ama iste hayat, hocaligindan vazgecemeyecegini ama benden vazgecebilecegini diyordu.
Beni o sadece su sebebden dolayi seviyormus, allah onu benimle siniyormus, dinine ne kadar bagli diye bakiyormus, benimle tanisana dek, kizlardan aldigi ahin bedelini ödüyormus. ne benle yapabilirmis nede bensiz.
ya arkadaslar ayrilip dogrusunumu yaptim, yada daha cok mu cabalamam gerekiyordu?
Hocaligi birakirsam milletin gözünden düseirm diyordu, ben hayirli bir insan olmak istiyorum, ve sadece allah icin yasiyorum diyordu.
yani bir böyle bir söyleydi. hem beni seviyor kaybetmek istemyior, hemde hocaligi birakamiyordu. lütfen birseyler deyin kafayi yicem, kendimi okadar cok sucluyorumki, keske diyorum, ama gecrekten keskeelr saklimi?
Son düzenleme:
