Bu köpeğin cinsine bağlı olmakla beraber (bekçi köpeği alırsanız nispeten yalnızlığa dayanıklı olabilir), genelde köpekler yalnızlığa dayanıklı değildir.
Köpekler yalnızlıkdan doğan sorunlarını, farklı tepkilerle ortaya koyabilirler. Eşyaları kemirmek, sürekli havlamak, size duyduğu güven/sevgide sorun yaşama riski ve en önemlisi mutsuz olmak.
Ben köpek sahibi olabilmek için, iş hayatımı koordine edecek günlerin gelmesini bekledim. 9-6 çalışırken aynen sizin gibiydim.. Çok istiyor ama ona istediği hayatı veremeyeceğimi bildiğim için hayatıma dahil edemiyordum. Bunun yerine de sahipsiz köpeklerle ilgileniyordum.
Daha sonra mesaili çalışma hayatım, binlerce şükür olsun ki bitti saatler üzerindeki kontrolü ele geçirdim.. ve üzerinden ay geçmeden köpekli hayata adım attım.. Eğer böyle bir şansım olmasaydı, köpek evlat edinmek için emekli olmayı beklerdim.. yerimseniben
Bir başka örnek de şu.. Onu bebekken alıp, evin çalışma temposuna alıştıran arkadaşlarım da var.. Sorunlu olan da var sorun yaşamayan da..
Tabii şunu da unutmamak lazım.. Köpekler gerçekten zaman ve ilgi isterler. Çalışan bir kadın olarak, yetişmek zorunda olduğunuz onca işi bir kenara bırakıp her zaman için önceliği köpeğinize verebilecek kadar sevgi / istek ve fedakarlıkta bulunmaya hazır olmanız gerekiyor..
...ve şunu da aklınızdan lütfen çıkartmayın "Onu mutlu edebilecek miyim?"
Çalışıyorsunuz diye çok istediğiniz bir duygudan alıkonulmak elbette hoş değil.. Bilinçli yaklaşmak ve çok iyi düşünmek gerekiyor..