Hemşire arkadaşım..bana kalırsa ben böyle mutsuz olduğum yerde devam edemezdim.hem bel fıtığım var,hem psikolojik baskı çok fazla,hemde cidden dikkatsiz olduğum durumlar varsa korkardim bir bebeğin hakkına girmekten.hayir sağlık sektörü öyle birseyki mal kaybına benzemez geri dönüşü olmaz.cidden senin fıtratına uygun değil belkide bu meslek.inanin sizi rencide etmek için soylemiyorum.ben mesela sanatla uğraşmayı seven bir yapım var.ben kimyager veya biyolog olamazdım.benden ya aşçı olur,ya tasarımcı gibi benzer şeyler..dokuma,örgü,boyama,yemek harika yaparken ben gidipte muhasebe yapamam,bana uygun değil.mesela poliste olamazdım çok yipranirdim.yani sizin mesleğiniz belkide fitratiniza ağır geliyor.yalniz hemşirelere genel manada gördüğüm şey şu,savunma mekanizmalari fazla gelişmiş ve hep bı ezdirmeyelim havasindalar.ben o hallerini yadirgamiyorum,nöbeti ve çalışma şartları o hale getirmiş olabilir.sizde de eğer özgüven ve savunma mekanizmaniz hep iyi niyet ve kendinizi eleştirme olursa ve birde şu kendinize yüklenirseniz tabiki istifa vermeyi düşünürsunuz.karar sizin ama şunu da söyleyeyim anlattiginiza göre çalıştığınız birimler cokzor.okadar coksey aynı anda nasıl yapacaksınız.uzuldum sizin adınıza.birde bı ton laf,dışlama resmen mobbing bu.hic yardım etmiyor,kostek oluyorlar.bu iş senin tabiatına uygun değil diyen hemşireye neden sustunuz? Yada eldiven niye değiştiriyorsun diyen arkadaşlarının yanında ne die eziliyorsun.dogru olanı yapıyorum de çik.yani geliştir şu savunma mekanizmani.calistigin yerde maalesef kurt olmazsan kaparlar.kuzuluğu bırak veya istifani ver ya da rapor al dinlen,sonra karar ver.bu arada okadar anlattığın eleştiriden sadece doktorun tutumunu yerinde ve haklı buldum diğerleri mobbing.
