B1 seviyesinde dilim var, etkinlikler oluyor gidiyorum zaten. Sanssizligim esimin ailesi birada onlarin baskilari beni bitirdi. Önüme engel oldular her yerde, baya cift olarak yedi bitirdiler bizleri. Simdi cocuklarimla birseyler halletmeye calisiyorum. Ben de dil kursuna giderken hamile kaldim ve hastanelerden cikamadim. Yani en az iki senem yatarak gecti. Toparlanmam zaman aldi, iki dogum, ikincisini daha yeni sütten kestim.
Herseyden agiri ailesi oldu ama tasindik onlar da gitti ama hala devam ediyor baskilara. Ben aliskin degilim zaten bu duruma hep özgürdüm, asimin en büyük hatasi yakindan ev tutmasi oldu. Bu en az dört senemi yedi, sürekli kayinvalidemle ugrasmak zorunda kaldim. durumu abartim intihar ediyorumlara kadar gitti. Cok ugrastim yani, bir ben kalmadi bana. Bunlari benim basima gelen talihsizlikler, kurtulmaya calissam da sakiz gibi, cikmasi zaman aliyor. Ingilizcem anadilim gibiydi hicbirseyim yoksaydi bile, onu bile konusamayacak haldeyim su an.