Hepimizin hayati bir roman gibi!!

çirkin betty .!.:

senin kadar güçlü değilim elfida...
daha o kadar olamadım...
bu da benden günün itirafı olsun...

Genişletmek için tıkla...

ikrar .!.:

genc kız ken cocukları cok severdım bende hemde ne sevme ıcıme sokasım gelırdı yolda mendıl satan cocukları dılnecılerın cocuklarını tutar öperdım ananem hep senın cocugun olmuycak cok düşüyosun cocukların üzerine derdi
ve evlendım 4 sene olucak bi basarısız tüp bebek elde var kocaman bı sıfır
ve sımdı bı komsumun arkadasımın bebegi olsa anneannemım lafı geliyo aklıma SENIN COCUGUN OLMUYCAK bü dünyaya hiç bişey bırakmadan çelip gidiceksın kızım dıyorum yalnız basına oluceksın
ah hayat nelerımı aldın benden ya gülüşlerimi, umutlarım[ı
daha alıcagın ne kaldı merak ediyorum :a015:

Genişletmek için tıkla...

cinsilatif .!.:

bana da hep denir.hayatını yaz iyi satar diye...
gaza gelip bi kaç kez denemişliğim bile var.Allahtan gerçeklik duygum kuvvetli de denemekle yetindim
nedense bana çok sıradan gelir hayat hikayem.çok türk filmi tadında
onun,bunun,şunun başından geçenler.bildik tanıdık
hikayeyi farklı kılan benim belki de
sonununu değiştirerek yarattığım farklılık...
hepsi bu...

Genişletmek için tıkla...

çedene .!.:

hayatı herkesın bır roman bır fılmden ibaret olabılır ama canım arkadasımın bana söyledıgı tek cümle konuyu özetler sanırım,

çedene arkası yarın gibisin..

her akşam senden haber almadan meraktan heyecandan uyuyamıyorm..:1shok:

kii ben dışarıdan bakıldıgında silik bile görunen bır hayatın içindeyim..

anlatsam kimsecikler inanmaz sonuçlarına.. ama ben hala burdayım..

mütevazi,ağır,hanım hanımcık olarak..

hayatım içimde kopan fırtınalar değil,hayatın gerçeği..

yaşananlar..

ben o içimde kopan fırtınaları çoktan görmezden gelmeye alıştım bile..

ama hayata hala alışamadım..

sürprizlerine,getireceklerine ve acımasızlığına

Genişletmek için tıkla...

perşin .!.:

neresinden tutarsam tutayım düştüğüm bir hayat benimkisi..
psikolojik sorunlar,panik ataklar,sosyal fobiler..
düşüp düşüp doğrulduğum..
gözyaşlarımı elimin tersiyle silip oyuna devam ettiğim bir oyun ...
bir roman yazsam bestseller falan olur sanırım :)
hep düştüğümde yaraladığımda "hayat yeniden başlar" derim ve devam ederim gülümsemeye ..
hayat adil değilmi diye düşünüyorum bazen ama sonra af diliyorum Rabbimden..
Allah sevdiği kuluna verirmiş dert...
ben her "Rabbim" dediğimde biliyorum "buyur kulum" diyor bu bana yetiyor..

Genişletmek için tıkla...

akasya26 .!.:

sahiden de öyle.. her birimizin yaşamı kendine has ..
ve ne hikmettir ki, duyduğumuzda imkânsız yaşanamıyacak gelenler
başımıza geldiğinde bir bir boyun eğiyoruz itaat edercesine..
tuhaf..
kimi sandalı ile okyanuslar da kürek çekiyor,
kimi çetin fırtınalara göğüs geriyor,,geremiyor..
bazımız ılıman iklimler de sessizliğini yaşıyor..
çok tuhaf.. suskun gibi..
sessiz..sakin..issiz..pussuz..
içten içe kendi halinde..
yaşamamaktansa, yaşamak yine de ..

Genişletmek için tıkla...

sel .!.:

evet hayattımız birr roman, bizde onların baş kahramanları oluyoruz maalesef.
bazen bunalıp bu kahramanlıkğı bırakmak istediğim oluyor, 2. 3. karakterler bazen beni aşınca bu romanın bana ait olmadığını düşünüyorum. olmasında zaten istemiyorum,ben hayatımda sadece mutlulukları seviyorum acılara tahammülü edemiyorum.
güzel olan ne varsa benim, kötü olanı kabul edemiyorum

Genişletmek için tıkla...

cicikiz34 .!.:

benim hayatım da öyle.tam bi macera komedi romanı olurdu.
daha bir yaşındayken tuhaf bi şekilde beşiğimden inip emekleyerek içeri gidiyomuşum kimse buna anlam verememiş.
bi gün gizlice izlemişler ki ben beşiğin örtüsüne tutunup aşagı kayıp iniyomuşum:)
sonraa kımızı cüzdan olmasına ragmen kimlikte erkek olarak görünüyomuşm bunu ancak kimliğimi değiştrmeye gittigimizde ögrendik..
evimize giren hırsızlar gözümüzün içine baka baka içi para dolu çantayı götürdüler
bu da uzun hikaye
daha neler nelerrr var bende :))
hayatm roman...

Genişletmek için tıkla...

icimdeki_sen .!.:

daha bes yasindayken gözüme civi batti gözümü kaybedebilirdim....
ondan bir sene sonra depremde ölebilirdim...
sonra dogdugum sehirden baska bir sehire tasinma...
ondan bes sene sonra gurbete gelme...
on iki yasindayken dilini bilmedigin bir ülkede yasamaya calisma...
dislanma, kücük görülme sonra yavas yavas bunlari yasadikca güclenip büyümek...
kisa mutluluklar, uzun uzun yasanan hüzünler, ölümler, vazgecisler, yenilgiler, basarilar.....
böyle devam edip giden bir liste iste....
hepimizin hayati bir roman bu cok dogru...

Genişletmek için tıkla...

FERHATINSIRINIYIMBEN .!.:

hayat beni benden calan hayat diyorum bazen ...
arada isyan bayraklarini cekiyorum arada neden dogurmus anam beni diyorum.
iyisiyle kotusuyle yasiyoruz.....
benim hayatimda bir roman oku oku bitmeyen bir roman....bu romanin icindeki en aci yasadigim olay ise annemin intihari omur boyu yasadigim surece aklimdan cikmayacak bir kesittir.
herseye ragmen yasiyoruz en guzel neset ertas anlatmis dunyayi....
Ah Yalan Dünya - Neşet Ertaş - Şarkı sözü ve sözleri

Ah Yalan Dünya - Neşet Ertaş

Hep sen mi ağladın hep sen mi yandın
Bende gülmedim yalan dünyada
Sen beni gönlünce mutlumu sandın
Ömrümü boş yere çalan dünyada

Ah yalan dünyada yalan dünyada
Yalandan yüzüne gelen dünyada

Sen ağladın canım ben ise yandım
Dünyayı gönlümce olacak sandım
Boş yere aldandım boş yere kandım
Rengi gönlümde solan dünyada

Ah yalan dünyada yalan dünyada
Yalandan yüzüne gelen dünyada

Bilirim sevdiğim kusurun yoğdu
Sana karşı benim hayalim çoğdu
Felek bulut oldu üstüme yağdı
Yaşları gözüme dolan dünyada

Ah yalan dünyada yalan dünyada
Yalandan yüzüne gelen dünyada

Ne yemek ne içmek ne tadım kaldı
Garip bülbül gibi feryadım kaldı
Alamadım eyvah muradım kaldı
Ben gidip ellere kalan dünyada

Ah yalan dünyada yalan dünyada
Yalandan yüzüne gelen dünyada

Genişletmek için tıkla...

ayşel .!.:

Ne güzel bir konu açmışsın Gülsüm bacı.Bende zamanı geldiğinde kendi hayatımı burda sizlerle paylaşmayı hep düşünmüşümdür.Ama henüz erken gerçekten.Eminim biçok arkadaş kendi hikayesi için ilginç roman olur diye düşünüyordur.Fakat benimki de öyle böyle değil fazlasıyla enteresan bir roman.neyse ki inançlı insan olmak insanı bir nebze de olsa bu sıkıntılı zamanlarda ferahlatıyor.Rabbime hep şükür etmişimdir bana bu iman nimetini nasip ettiği için.Çünkü aksi olsaydı şu anda nasıl bir kişilik olur ,nasıl haytta yola devam ederdim bilemiyorum.herkese başarılı yolculuklar diliyorum bu zorlu ve çetin hayat yolunda...

Genişletmek için tıkla...

fatunuz .!.:

ablacım çok hoş bi konu olmuş.......

benim çocukluğum sıkı bi roman olur......

(acı olayları anlatmayım şimdi onlarla ağlamak istemiyorum....)


ahayatım bii çiftlikte gibi geçti...

küçükken tarlada pamuk toplayan işçilerin arasına karışır pamuk toplardım 5 yaşımdaydım topladığm pamuklar benm olurdu annem de onlardan yastık yapardı bana

küncü çekenle küncü çekerdim (susam yani bizim orda öyle derler)
tarlarları hsattan sonra yakarlar bizim orda tarlayı yakmadan önce tarla sahibi ihtiyacı olanalra

(tavuklara yem olsun diye mısır tarlasına evde çerez olsun diye fıstık tarlasına falan) yarasın diye tarlayı sebile bırakır bz buna başşak deriz halk ağızıyla çok başşağa giderdm tavuklarımız için...

onları sabah kalkıp yemlemek çok hoş olurdu

az mı tavukların civcivlerini kovaladım tabi tavuklardan biri de tam gözümün ucundan avladı beni kekti yani
ee gurk tavukla uğraşırsan sonun bu olur...
ondan ber yeni civciv çıakrmış tavuktan kaçarım... (aay çok yöresel kelime mi kullandım ne ama mazur görün kızlar...)

annem ineklerimiz sağarken nekelrin altına gçer gıdılarıyla oynardım nasıl da sakinleşirlerdi...

sonra köpeğimiz vardı amazon kurt kangal kırması çok insancıldı tokalaşırdı evden gitsek gelnice üstümüze atlardı ben genelde sırtında gezerdim o kadar kocamandı ki.......

sonra halamın kazları ayyyyyy...
nasıl kovalarlardı........

eve zor kaçardım.......

sonra tavşanlarım.... bi kaçarlarıd dağ bayır onları kovalardım........

sabah bi çıakrdım evden akşam anne mbeni mahallenin en uzak köşesindeki komşudan toplardı beni...
evlere dalıp acıktım makrna yok mu yavv dermişim....

ozamanlar herkes biribirin tanır çocuğunu sahiplenirdi....
mkarna yemediğim ev tanımam okadar yani...

kurbanda keslecek keçiler koyunlar ekenden alınır beslenrdiii...
çok otlattım onları.....

sonra... baharlar yazlar...
baheçde adım arttırmaya kıyamayacak şekilde heryeri kaplayan papatyalar...
onlardan yatak yapardım kendime....
ne de güzel kokardı...
köye gidince dedecim bize dikenli incir yedirirdi...

ev ekmeği yaparken mutlaka bazma yenrdi tereyağlı......
ooh yanında da buz gibi ayran.....

ahh çocukluğum..
ne de güzel geçmiş...
çalı taşırdık dağdan kolumuzda yalada ateş yakıp ev e kmeği yapmak saç böreği pişirmek için.......

iyiki öyle yaşmışım şimdiki çocuklar inek görse canavar sanacak nerdeyse.....

ooh sefam olsun........

umarım benim çocuğumda benim yaşadıklarımı yaşama fırsatını yakalar..
yoksa çok boş bir çocukluğu oalcak malesef.......

Genişletmek için tıkla...