Gözümün nuru 11 aylık oğlum beni tanımıyor bile.. her şey 36. haftada yüksek tansiyon nedeniyle oğlumun sezaryenla doğmasıyla başladı, 2 kg doğdu, minicikti, bezi bile yoktu doğduğunda, yani çok hazırlıksızdık, stress ile birlikte emzirmeye çalışıyordum, göğüs ucum yokmuş, her malzemeyi aldık, süt sağma makineleri, hastane tipi makine derken sadece 15 gün günde 1 kez sağarak sütümü verebildim, kalanı mama.. inanılmaz derecede ağır bir depresyona girdim, lohusa sendromu değil,depresyonmuş, uyandığım an ben niye ölmedim daha diyordum, anne olmaya hazır olmamışım bile deyip kaçar gibiydim, neyse uzatmayayım, psikiyatrik tedaviye başlandı ve yüksek mg ile tedavi başladı, zamanla iyi olmaya başladım, eşimin annesi bizimle beraberdi bebeğimize bakmak için, çünkü ikimiz de çalışıyorduk, eşim bana göre daha fazla ilgileniyordu, oğlum kucağında uyusun ben sabaha kadar tutarım böyle derdi, uyanıkken kayınvalidem herp kucakta evin içinde gezdirirdi gazı var diye, şimdi ise oğlum babasız durmuyor, onu görünce çıldırıyor, çünkü hep kucağında hop zıp, ben sabaha kadar uyanık gibiyim, eşimin alıştırmasından dolayı evladımız aramızda yatıyor, bizimle yatsın diye yatağımızı değiştirip 2*2 yatak aldık, gece beslenmesi için ve kontrol etmek için ben hep uyanık gibiyim, sabah 7 de kayınvalidem alıyor oğlumu ve ben biraz uyuyorum, o sırada o yine hep dışarı bahçeye çıkarıyor kuş kedi köpek gösterip gezdirip getiriyor, evde yemek temizlik de benim üzerimde, kayınvalidem yapacak olsa ben bir posta da onun arkasından topluyorum, hiç dikkat etmez, döker saçar, oyunu onlar oynuyor hizmeti ben yapıyorum, sözüm de dinlenmiyor, öğretmenim ve istediğim gibi yetiştiremiyorum evladımı, şimdi ise iyice alıştı kucağa ve gezmeye, ben kucaklayamaz oldum artık çünkü ağlıyor baba diye ya da baba işteyse kayınvalidemi istiyor, bana gelmiyor, uğraşıyorum her türlü, benim doğuştan kalça çıkıklığım olduğu için çok kucakta tutamadım, zamanla da sanki beni istemez oldu, tanımıyor ki oğlum beni, ya baba ya da kayınvalidem, ne yapacağımı bilmiyorum, oğlumun rahatı iyi ama anne bebek bağlanması oluşamadı.. çok üzgünüm çok, bana bir kez sarılsa, benim kucağımdan başkasına gitmek istemese keşke bu duyguları ben de yaşasam, kucağımdan inmediği için iş yapamasam keşke.. ben ne yapayım yaa