Benim kardeşim şehir dışında yaşıyor 3,5 yaşında dünya tatlısı bir oğlu var. Yiğenimi çok seviyorum yanlış anlaşılmasın bazı sıkıntılardan dolayı 10 gündür benim evimdeler. 5 aylık hamileyim ilk gebeliğim buraya bile girip konu açarken zor fırsat buldum inanın. Şimdi geleyim konuma yiğenim şehir dışında olduğu için genelde en fazla 5 gün bir arada kaldık çok yoğun çalışmamdan dolayı.Tekrarlıyorım çok seviyorum her gün telefonda görüşüyorduk. Ama hamilelikten mi lütfen akıl verin sinirlerim geriliyor çünkü çocuk hiç durmuyor gelip yatağımı batırıyor yastıkları yere atıyor mesela sürekli gürültü yapıyor gece lambasını kırmış sonra ışığın anahtarını kırmış sürekli annesine bağırıyor ağlıyor film izliyoruz ona TV açıyoruz git çizgi film izle diye inatlaşıyor gitmiyor. Asla laf dinlemiyor asla bazen uyarıyorum ama kardeşim kırılır diye de korkuyorum çocuk kuralsız sanki. Mesela geldiğinde bilgisayara koşuyordu bende asla dedimm oynamazsın tablete asla dokunamazsın şimdi ortada bile olsa tablet dokunmuyor. Kural koydum beni dinliyor ama annesini asla dinlemiyor. Çocuğa süreli kural koymak istemiyorum çocuk sonuçta ama zarar veriyor uyarmak lazım. Birde korkuyorum bemim çocuğum da böylemi olacak her çocuk böylemi. Çocuğum olursa çokta bastırmak istemiyorum pasif olsun istemiyorum yada aşırı şımarık. Sanırım dünyanın en zor işi çocuk yetiştirmek. Dengeyi bulmak çok zor..Birde insan kendi çocuğuna daha mı sabırlı olur yoksa yiğende çocuğun gibi mi oluyor binevi farkı yok mu. Ben söylediğimde bu konuyu sen nasıl teyzesin o senin yiğenin diyorlar iyide ben zaten onu çok seviyorum. Yada hamile olduğum için mi ben abartıyorum hormonlardan.
oyun oynamak istediğinden gitmiyordur yanınızdan siz tv izlerken basket oynayın resim yapın farklı etkinlikler yaptırın ona da
