Her gune mutsuz uyaniyorum

10 yildir buraya uyeyim, herhalde en cok konuyu son bir iki aydir aciyorum. Cunku uzerime oly topragi atilmis gibi, yasadigimi hissetmiyorum sanki. Artik bitsin istiyorum. Ruh esim oldugunu dusundugum bir adamla evliyim. 6 yillik beraberlik, 5 yillik evlilik, dunyalar guzeli 19 aylik bir evlat...ama ozellikle bebegin dogumundan itibaren birbirinden uzaklasan iki kisi...esim bunu kabul etmiyor tabii. Her seyin benim kafamda oldugunu, beni hala cok sevdigini soyluyor ama yaptiklari-ya da yapmadiklari- sanki bunun tersini gosteriyor... ne evle ne bebegimizle ilgili sorumluluk aliyor. Her seyle ilgilenen ben ama yorulan o, surekli yatmak dinlenmek isteyen o. Uzun zamandir bana ettigi tek bir guzel soz yok, ruhumu oksayan hicbir hareketi yok, cinsellik yok. Ben sarilmasam sarilip opmek yok...bebegi anneme birakip beraber bir ssyler yapma firsatimiz da var. O da kirk yilda bir anca ben istersem oluyor. Esime kalsa tum gun yatip tv de mac izleyebilir, veya play station oynayabilir. Bunca yildir nasil boyle bir adamla beraberdin derseniz, her zaman biraz miskin oldugunu biliyordum ama bu denli degildi. Hadi dedim mi, iki yureklendirdim mi kalkar bir seyler yapardik. Yurt ici ve yurt disi cok gezdik, tatiller yaptik. Ama simdi donup bakinca hep ben iteklemisim. Eglence anlayislarimiz da birbirine uymuyor aslinda. Ben hep deli dolu, yemeyi icmeyi alkolu, dans etmeyi seven bir tip, o hep kontrolcu, tetikte, tanistigimizda icen ama sonra birakan, gurultulu muzik sevmeyen, ye ic yatci...En azindan aramizda cekim vardi, surekli temas ederdik, cinsellik iyiydi. Simdi o da kalmadi. Evet kalbi cok temiz, durust, evine bagli, cocuguna asik, soyledigine gore beni hala cok seviyor...ama benim icim soguyor...artik kavgalarimizda sayginin da kalmadigini hissediyorum.

Benim en buyuk sorunum ofke kontrolunu beceremeyisim. Bu hissettiklerimi ona defalarca anlattim. Hatta bagira cagira...ev islerini ben de saldim, cocuga bakmadiginda play station oynarken goturup cocugu kucagina da koydum. Bu fevri hareketlerim onu daha da itti. Onceden bana sesini yukseltmekten imtina eden adam artik cok rahat kalp kirar oldu. Veya sagiri oynuyor, bana cevap dahi vermiyor. Kaale alinmadigimi dusunup degersiz hissettiriyor. Sanki duvara konusuyorum...aslinda ondan bekledigim kucuk jestler, kucuk mutluluklar. Mesela cocuk bi sabah erken kalktiginda gel anne yarim.saat daha uyusun biz oyun oynayalim desin...cok yoruldugum bir gunun aksami cocugu parka o gotursun bana nefes alma zamani tanisin...veya ay sonu dogum gunum var tek bir gun cocugu anneme birakalim bir kac saatligine basbasa bir yere gotursun beni...bir aksam cocuk uyuduktan sonra ozledim seni diye sarilip opsun, koltukta uyuyakalmasin...bunlari ona da soyledim ama sanki sen bana yapiyorsun, sadece benden bekliyorsun diyor. Ne desem bir karsi argumani var zaten. Bazen bunu da paylasmaya dahi gerek duymuyor, gulup geciyor...

Bazi takintilari da var. Mesela bir yere gidilecekse sabah kahvalti edip cikilacak. Bir mesire yerine gidelim termosumuzu alip dedik. Onun ailesi de gelecekti. Ogleden sonra hava biraz daha serinleyince gider iki saat kadar kalir doneriz dedim. Zaten oglum ogle uykusundan 14-14:30 gibi uyaniyor. Esim evden kahvalti yapip cikamadigimiz icin cok soylendi. Surekli surat asti, kalabalik olacak, disarda uyurdu ne var vs..oglum disarda asla uyumuyor. Eve de bitkin halde gelip bicimsiz saatte uyudugunda gece uykusuna gec daliyor veya dalamiyor vs...bunlari kac kez yasadik ama tabii cocugu yedirip icirip yatiran, gece kalkan sadece ben oldugum icin bunlar onu baglamiyor...isin ozu onceden onda olan takintilar artik cocuk olunca iyice su yuzune cikti ve beni cok rahatsiz ediyor.

Konusmayla veya evlilik terapisiyle yol katedebilecegimize de inanmiyorum. Cunku esim asla kendinde hata bulmaz. Ona gore o elinden geleni yapiyor. Cocukla gun icinde yarim saat oynayinca is bitti saniyor. Benden uzaklastigini dile getirdigimde ise guluyor, ne alaka diyor. Tum bunlari kafamda kurdugumu soyluyor ama sonuc gene ayni. Belki elle tutulur ciddi sorunlarimiz yok ama benim icim bombos, her gune mutsuz uyaniyorum, her seyi tek basima sirtlanmaktan yoruldum. Bosanirsam daha mi mutlu olurum? Surekli bunu dusunuyorum...eski gunlerimizi ozluyorum. Ama o gunlere asla donus yok, cok yiprandik biliyorum...karsimda beni ciddiye almayan, sikayet edince gulen veya sagiri oynayan, ben kizdikca beni ofke kontrol problemini hallet sakinles de gel diyen bir adam var...sorunlarimiza cozum ne olabilir bilmiyorum. Sadece ic dokmek istedim.

Kıyamam canım yaa çok iyi anlıyorum seni ama bence bi terapi alın beraber bide onu dene derim.. İnsanlar zamanla yıpranıyo ama belki düzeltilebilir şeyler hala vardır

Queeninthenorth .!.:

10 yildir buraya uyeyim, herhalde en cok konuyu son bir iki aydir aciyorum. Cunku uzerime oly topragi atilmis gibi, yasadigimi hissetmiyorum sanki. Artik bitsin istiyorum. Ruh esim oldugunu dusundugum bir adamla evliyim. 6 yillik beraberlik, 5 yillik evlilik, dunyalar guzeli 19 aylik bir evlat...ama ozellikle bebegin dogumundan itibaren birbirinden uzaklasan iki kisi...esim bunu kabul etmiyor tabii. Her seyin benim kafamda oldugunu, beni hala cok sevdigini soyluyor ama yaptiklari-ya da yapmadiklari- sanki bunun tersini gosteriyor... ne evle ne bebegimizle ilgili sorumluluk aliyor. Her seyle ilgilenen ben ama yorulan o, surekli yatmak dinlenmek isteyen o. Uzun zamandir bana ettigi tek bir guzel soz yok, ruhumu oksayan hicbir hareketi yok, cinsellik yok. Ben sarilmasam sarilip opmek yok...bebegi anneme birakip beraber bir ssyler yapma firsatimiz da var. O da kirk yilda bir anca ben istersem oluyor. Esime kalsa tum gun yatip tv de mac izleyebilir, veya play station oynayabilir. Bunca yildir nasil boyle bir adamla beraberdin derseniz, her zaman biraz miskin oldugunu biliyordum ama bu denli degildi. Hadi dedim mi, iki yureklendirdim mi kalkar bir seyler yapardik. Yurt ici ve yurt disi cok gezdik, tatiller yaptik. Ama simdi donup bakinca hep ben iteklemisim. Eglence anlayislarimiz da birbirine uymuyor aslinda. Ben hep deli dolu, yemeyi icmeyi alkolu, dans etmeyi seven bir tip, o hep kontrolcu, tetikte, tanistigimizda icen ama sonra birakan, gurultulu muzik sevmeyen, ye ic yatci...En azindan aramizda cekim vardi, surekli temas ederdik, cinsellik iyiydi. Simdi o da kalmadi. Evet kalbi cok temiz, durust, evine bagli, cocuguna asik, soyledigine gore beni hala cok seviyor...ama benim icim soguyor...artik kavgalarimizda sayginin da kalmadigini hissediyorum.

Benim en buyuk sorunum ofke kontrolunu beceremeyisim. Bu hissettiklerimi ona defalarca anlattim. Hatta bagira cagira...ev islerini ben de saldim, cocuga bakmadiginda play station oynarken goturup cocugu kucagina da koydum. Bu fevri hareketlerim onu daha da itti. Onceden bana sesini yukseltmekten imtina eden adam artik cok rahat kalp kirar oldu. Veya sagiri oynuyor, bana cevap dahi vermiyor. Kaale alinmadigimi dusunup degersiz hissettiriyor. Sanki duvara konusuyorum...aslinda ondan bekledigim kucuk jestler, kucuk mutluluklar. Mesela cocuk bi sabah erken kalktiginda gel anne yarim.saat daha uyusun biz oyun oynayalim desin...cok yoruldugum bir gunun aksami cocugu parka o gotursun bana nefes alma zamani tanisin...veya ay sonu dogum gunum var tek bir gun cocugu anneme birakalim bir kac saatligine basbasa bir yere gotursun beni...bir aksam cocuk uyuduktan sonra ozledim seni diye sarilip opsun, koltukta uyuyakalmasin...bunlari ona da soyledim ama sanki sen bana yapiyorsun, sadece benden bekliyorsun diyor. Ne desem bir karsi argumani var zaten. Bazen bunu da paylasmaya dahi gerek duymuyor, gulup geciyor...

Bazi takintilari da var. Mesela bir yere gidilecekse sabah kahvalti edip cikilacak. Bir mesire yerine gidelim termosumuzu alip dedik. Onun ailesi de gelecekti. Ogleden sonra hava biraz daha serinleyince gider iki saat kadar kalir doneriz dedim. Zaten oglum ogle uykusundan 14-14:30 gibi uyaniyor. Esim evden kahvalti yapip cikamadigimiz icin cok soylendi. Surekli surat asti, kalabalik olacak, disarda uyurdu ne var vs..oglum disarda asla uyumuyor. Eve de bitkin halde gelip bicimsiz saatte uyudugunda gece uykusuna gec daliyor veya dalamiyor vs...bunlari kac kez yasadik ama tabii cocugu yedirip icirip yatiran, gece kalkan sadece ben oldugum icin bunlar onu baglamiyor...isin ozu onceden onda olan takintilar artik cocuk olunca iyice su yuzune cikti ve beni cok rahatsiz ediyor.

Konusmayla veya evlilik terapisiyle yol katedebilecegimize de inanmiyorum. Cunku esim asla kendinde hata bulmaz. Ona gore o elinden geleni yapiyor. Cocukla gun icinde yarim saat oynayinca is bitti saniyor. Benden uzaklastigini dile getirdigimde ise guluyor, ne alaka diyor. Tum bunlari kafamda kurdugumu soyluyor ama sonuc gene ayni. Belki elle tutulur ciddi sorunlarimiz yok ama benim icim bombos, her gune mutsuz uyaniyorum, her seyi tek basima sirtlanmaktan yoruldum. Bosanirsam daha mi mutlu olurum? Surekli bunu dusunuyorum...eski gunlerimizi ozluyorum. Ama o gunlere asla donus yok, cok yiprandik biliyorum...karsimda beni ciddiye almayan, sikayet edince gulen veya sagiri oynayan, ben kizdikca beni ofke kontrol problemini hallet sakinles de gel diyen bir adam var...sorunlarimiza cozum ne olabilir bilmiyorum. Sadece ic dokmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Hepsini okudum.yasadiklariniz çok normal şeyler her ilişkide olabilen durum ev v çocukla alakalı biraz sorumluluk verin ve kendinize zaman ayırınherşeye yetebilmek için kendinize zaman ayırmayı unutmuşsunuz.degerli olduğunuzu siz kendinize hissettirin ve sosyallesin bebeği babasına bırakın arkadaşlarınızla görüşün bir saatliginede olsa esiniz tek baksın çocuğa.

Evde oldugunda ver cocugu kucagina cek kapiyi cik meecbur ilgilenicek sabah uyanma o kalksin biryere gideceksiniz ver ilene cocugu mecbur bakacak ne yapacak?

dikkate almiyorsa konusmalarini konusma zaten bosa caba ilk birkac dakikadan sonra senin konusmalar çöp, anlamiyor ki ona gore bu sadece virvir

Yorgun degil diyelim uzat ayagini yat miskin ol kuzum zorla.empati kurar bence ne uzuluyorsun

Faydası olmaz demeyin, deneyin bence terapiyi.
Hissettim iç sıkıntınızı, daha iyisi olabilecekken azıyla yetinmek...
Bir hayat var, onu da öylesine yaşıyoruz.

Ufff içi geçmiş adamin , koca heriflerin PlayStation oynaması da bana itici geliyor .. kaç yaşındasınız , mesleğiniz ne , onsuz gecinebilir misiniz ? Eğer evetse çekmeyin bu haminne yi

Queeninthenorth .!.:

10 yildir buraya uyeyim, herhalde en cok konuyu son bir iki aydir aciyorum. Cunku uzerime oly topragi atilmis gibi, yasadigimi hissetmiyorum sanki. Artik bitsin istiyorum. Ruh esim oldugunu dusundugum bir adamla evliyim. 6 yillik beraberlik, 5 yillik evlilik, dunyalar guzeli 19 aylik bir evlat...ama ozellikle bebegin dogumundan itibaren birbirinden uzaklasan iki kisi...esim bunu kabul etmiyor tabii. Her seyin benim kafamda oldugunu, beni hala cok sevdigini soyluyor ama yaptiklari-ya da yapmadiklari- sanki bunun tersini gosteriyor... ne evle ne bebegimizle ilgili sorumluluk aliyor. Her seyle ilgilenen ben ama yorulan o, surekli yatmak dinlenmek isteyen o. Uzun zamandir bana ettigi tek bir guzel soz yok, ruhumu oksayan hicbir hareketi yok, cinsellik yok. Ben sarilmasam sarilip opmek yok...bebegi anneme birakip beraber bir ssyler yapma firsatimiz da var. O da kirk yilda bir anca ben istersem oluyor. Esime kalsa tum gun yatip tv de mac izleyebilir, veya play station oynayabilir. Bunca yildir nasil boyle bir adamla beraberdin derseniz, her zaman biraz miskin oldugunu biliyordum ama bu denli degildi. Hadi dedim mi, iki yureklendirdim mi kalkar bir seyler yapardik. Yurt ici ve yurt disi cok gezdik, tatiller yaptik. Ama simdi donup bakinca hep ben iteklemisim. Eglence anlayislarimiz da birbirine uymuyor aslinda. Ben hep deli dolu, yemeyi icmeyi alkolu, dans etmeyi seven bir tip, o hep kontrolcu, tetikte, tanistigimizda icen ama sonra birakan, gurultulu muzik sevmeyen, ye ic yatci...En azindan aramizda cekim vardi, surekli temas ederdik, cinsellik iyiydi. Simdi o da kalmadi. Evet kalbi cok temiz, durust, evine bagli, cocuguna asik, soyledigine gore beni hala cok seviyor...ama benim icim soguyor...artik kavgalarimizda sayginin da kalmadigini hissediyorum.

Benim en buyuk sorunum ofke kontrolunu beceremeyisim. Bu hissettiklerimi ona defalarca anlattim. Hatta bagira cagira...ev islerini ben de saldim, cocuga bakmadiginda play station oynarken goturup cocugu kucagina da koydum. Bu fevri hareketlerim onu daha da itti. Onceden bana sesini yukseltmekten imtina eden adam artik cok rahat kalp kirar oldu. Veya sagiri oynuyor, bana cevap dahi vermiyor. Kaale alinmadigimi dusunup degersiz hissettiriyor. Sanki duvara konusuyorum...aslinda ondan bekledigim kucuk jestler, kucuk mutluluklar. Mesela cocuk bi sabah erken kalktiginda gel anne yarim.saat daha uyusun biz oyun oynayalim desin...cok yoruldugum bir gunun aksami cocugu parka o gotursun bana nefes alma zamani tanisin...veya ay sonu dogum gunum var tek bir gun cocugu anneme birakalim bir kac saatligine basbasa bir yere gotursun beni...bir aksam cocuk uyuduktan sonra ozledim seni diye sarilip opsun, koltukta uyuyakalmasin...bunlari ona da soyledim ama sanki sen bana yapiyorsun, sadece benden bekliyorsun diyor. Ne desem bir karsi argumani var zaten. Bazen bunu da paylasmaya dahi gerek duymuyor, gulup geciyor...

Bazi takintilari da var. Mesela bir yere gidilecekse sabah kahvalti edip cikilacak. Bir mesire yerine gidelim termosumuzu alip dedik. Onun ailesi de gelecekti. Ogleden sonra hava biraz daha serinleyince gider iki saat kadar kalir doneriz dedim. Zaten oglum ogle uykusundan 14-14:30 gibi uyaniyor. Esim evden kahvalti yapip cikamadigimiz icin cok soylendi. Surekli surat asti, kalabalik olacak, disarda uyurdu ne var vs..oglum disarda asla uyumuyor. Eve de bitkin halde gelip bicimsiz saatte uyudugunda gece uykusuna gec daliyor veya dalamiyor vs...bunlari kac kez yasadik ama tabii cocugu yedirip icirip yatiran, gece kalkan sadece ben oldugum icin bunlar onu baglamiyor...isin ozu onceden onda olan takintilar artik cocuk olunca iyice su yuzune cikti ve beni cok rahatsiz ediyor.

Konusmayla veya evlilik terapisiyle yol katedebilecegimize de inanmiyorum. Cunku esim asla kendinde hata bulmaz. Ona gore o elinden geleni yapiyor. Cocukla gun icinde yarim saat oynayinca is bitti saniyor. Benden uzaklastigini dile getirdigimde ise guluyor, ne alaka diyor. Tum bunlari kafamda kurdugumu soyluyor ama sonuc gene ayni. Belki elle tutulur ciddi sorunlarimiz yok ama benim icim bombos, her gune mutsuz uyaniyorum, her seyi tek basima sirtlanmaktan yoruldum. Bosanirsam daha mi mutlu olurum? Surekli bunu dusunuyorum...eski gunlerimizi ozluyorum. Ama o gunlere asla donus yok, cok yiprandik biliyorum...karsimda beni ciddiye almayan, sikayet edince gulen veya sagiri oynayan, ben kizdikca beni ofke kontrol problemini hallet sakinles de gel diyen bir adam var...sorunlarimiza cozum ne olabilir bilmiyorum. Sadece ic dokmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Biraz sakin ve pozitif olun...Sizi çok iyi anlıyorum.Aynen bende bu yollardan geçtim geçiyorum.Erkeklerin ruhu ve kafaları biz kadınlar gibi değil ne yazık ki...Siz konuştukça o kendini daha çok kapatacak daha bir anlayışsiz hal alacaktır.Biraz sabredin o umut ettiğiniz, özlediğiniz şeyleri çocuğunuzla yapacağınız zamanlar gelecek.İste o zaman eşiniz size eşlik etmek isteyecek.Biraz sabırlı olun hiç bir şey sonsuza dek sürmüyor.

sirinsh .!.:

Ufff içi geçmiş adamin , koca heriflerin PlayStation oynaması da bana itici geliyor .. kaç yaşındasınız , mesleğiniz ne , onsuz gecinebilir misiniz ? Eğer evetse çekmeyin bu haminne yi

Genişletmek için tıkla...

30 yasindayim, ogretmenim. Onsuz da kendime bir hayat kurabilirim. O da 31 yasinda. Daha bu yasta boyleyse bundan bir 20 25 sene sonraki halini dusunemiyorum bile.

3annem .!.:

Kıyamam canım yaa çok iyi anlıyorum seni ama bence bi terapi alın beraber bide onu dene derim.. İnsanlar zamanla yıpranıyo ama belki düzeltilebilir şeyler hala vardır

Genişletmek için tıkla...

Gel terapi alalim desem guler git sen al der. Parayi sokakta mi bulduk der. O parayi sen bana ver ben terapi yaparim der, der de der...alacagim cevaplar gozumden yildirim hiziyla gecti su an

Guzgulleri1 .!.:

Hepsini okudum.yasadiklariniz çok normal şeyler her ilişkide olabilen durum ev v çocukla alakalı biraz sorumluluk verin ve kendinize zaman ayırınherşeye yetebilmek için kendinize zaman ayırmayı unutmuşsunuz.degerli olduğunuzu siz kendinize hissettirin ve sosyallesin bebeği babasına bırakın arkadaşlarınızla görüşün bir saatliginede olsa esiniz tek baksın çocuğa.

Genişletmek için tıkla...

Esim cocuga tek bakamaz. Altini degistiremiyormus bu konuda da cok tartistik. Beceremiyorum deyip isin icinden cikiyor. Yemegini yediremez ya bogulursa yutamazsa diye korkuyormus vs vs liste uzar gider...

Queeninthenorth .!.:

30 yasindayim, ogretmenim. Onsuz da kendime bir hayat kurabilirim. O da 31 yasinda. Daha bu yasta boyleyse bundan bir 20 25 sene sonraki halini dusunemiyorum bile.

Genişletmek için tıkla...

Daha çok gencsiniz aklınızda kalmasın diye bir kez terapi yöntemi deneyin derim , olmadı artık sizin de yapabileceğiniz bir şey kalmamış demek .1 kez geldiğimiz dünyada mutlu olmak hakkimiz.

Queeninthenorth .!.:

Esim cocuga tek bakamaz. Altini degistiremiyormus bu konuda da cok tartistik. Beceremiyorum deyip isin icinden cikiyor. Yemegini yediremez ya bogulursa yutamazsa diye korkuyormus vs vs liste uzar gider...

Genişletmek için tıkla...

Canım 4 çocuk buyuttum.hepsini yaptı. Yavaş yavaş vereceksin sorumluluğu. Bir saat cik disar i bebeksiz .bebeği doyur bezini yenile bırak evde . Sen de bağımlı olmuşsun bebeğine senin bakabildigin gibi bakamiyacagina inanmışsın. Sen yokken başbaşa kalınca mecbur oynatacak ağlamasın diye su verecek biberondan. Bez açma işinide zamanla vereceksin güzel baglamasada yapa yapa öğrenir. Eleştirme bağlayamamışsın diye o yapsın sen sora düzelt. Önemli olan onunda yapması. Doğru mükemmel yapması değil zamanla oturacak bakımla ilgili becerileri.

40 yaşındayım 20 yıllık evlilik tecrübesinden öğrendiğim en önemli şey her türlü ev işi ve çocuk yetiştirme sorumluluğu ne kadar üzerime alırsam okadar esin kendini geri plana çekip nasıl olsa yapıyor diye düşünüp hiç çabalamamasi oldu. Bende çok yıprandıgimi fakat verdiğim öz verinin karsiliginda istediğim değeri alamayınca teşekkür sevgi şevket minnet duyguları gibi. Esimdende yapması için tartisiyom pes etmiyom. Ne cevap verirse versin. Ben hep bekliyom beklentilerimi .söylediği sozlerede takılıp kalmiyom

Yani şöyle birsey var ,cok uzun birliktelik.Ardından bir o kadar sene de evlilik.Artik bazi seyler monotonlasmis.Onunda cok etkisi var.İliskilerinde bazen tazelenmeye ihtiyaci var.Bunun icin tekrar esinizle konusmayi deneyin daha ilimli yumuşak davranin.Cnku evlilikte ne kadar sevgide olsa saygi yitirilince sevgide bitiyor,hersey bitiyor.Ne olursa olsun aranizdaki saygiyi daha fazla yitirmeyin.Sonuçta belki yapısı oyledir, degistiremezsiniz ki.Degistiremediginiz gibi baska insanla da birlikte olsaniz oda belki bir saatten sonra ayni kalıba burunecek.Erkeklerin bir cogunda bu hal mevcut çünkü.

ozelbir_i .!.:

Evde oldugunda ver cocugu kucagina cek kapiyi cik meecbur ilgilenicek sabah uyanma o kalksin biryere gideceksiniz ver ilene cocugu mecbur bakacak ne yapacak?

dikkate almiyorsa konusmalarini konusma zaten bosa caba ilk birkac dakikadan sonra senin konusmalar çöp, anlamiyor ki ona gore bu sadece virvir

Yorgun degil diyelim uzat ayagini yat miskin ol kuzum zorla.empati kurar bence ne uzuluyorsun

Genişletmek için tıkla...

Valla konustukca kendimi sinir ettigimle kaliyorum. Elestiriye de hic gelemiyor. Bir kac kez boyle yapmayi denedim. Cocuk gece agladi gitmedim. Kendi gitti kalkip aldi cocugu kucagima birakti. Gece beslenmesine ihtiyac diuydugu aylari gectik iki pis pis yapsa uyuyacak ama yookk bebegin oz bakimi benim asli gorevim. O neden uyanik kalsin ki? Ikimiz de ertesi gun ise gidiyoruz ama ben uyanik kalabilirim sorun yok. Cocugu bi saat kdr birakip yuruyuse gittim dondugumde eline vermis tableti kendi de tele bakiyor. Yani resmen senin bana ozellikle sorumluluk verdigini biliuorum o yuzden yapmayacagim al bakalim der gibi

kahvetelvesi .!.:

Faydası olmaz demeyin, deneyin bence terapiyi.
Hissettim iç sıkıntınızı, daha iyisi olabilecekken azıyla yetinmek...
Bir hayat var, onu da öylesine yaşıyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Terapiye gidelim desem beni ciddiye almayacak,makara yapacak adim gibi biliyorum. O tur seyleri hem zaman hem para israfi olarak gorur. Zaten ona gore ortada sorun da yok. Ben kafamda kuruyorum, simariklik yapiyorum. Rahati bozulan asil benim. Bak falanca nasil yardimci oluyor esine, cocugunu yediriyor gibi bir ornek verecek oldum tam damarina basmis oldum o asla baskalarinin karilarini ornek gostermezmis bu cok asagilayiciymis vs vs...kendinde eksik veya hata olabilecdgi ihtimalini hic dusunmedigi gibi bu onu sinirlendiriyor...

Benimki hiç havalara uçurmadı. Hep yerlerde süründük az doğrulduk falan da; düşününce sizinki daha çok üzdü...
Eskiye döner ilişkiniz umarım.

Yapamaz, yapmaz diye bir şey yok aslında.
Ben diyorum ki olaki bana bir şey oldu bu çocuğu sen buyuteceksin. Her şeyi öğrenmelisin.

Bizim gibi olmasın eksik olsun yarim olsun ama eli her işte olsun. Yapa yapa öğrenecekler.

Guzgulleri1 .!.:

Canım 4 çocuk buyuttum.hepsini yaptı. Yavaş yavaş vereceksin sorumluluğu. Bir saat cik disar i bebeksiz .bebeği doyur bezini yenile bırak evde . Sen de bağımlı olmuşsun bebeğine senin bakabildigin gibi bakamiyacagina inanmışsın. Sen yokken başbaşa kalınca mecbur oynatacak ağlamasın diye su verecek biberondan. Bez açma işinide zamanla vereceksin güzel baglamasada yapa yapa öğrenir. Eleştirme bağlayamamışsın diye o yapsın sen sora düzelt. Önemli olan onunda yapması. Doğru mükemmel yapması değil zamanla oturacak bakımla ilgili becerileri.

Genişletmek için tıkla...

Benim en buyuk hatam cocuktan once ev isleri konusunda sorumluluk vermeyisim, bu konuda bastirmayisim oldu. Daha evlenmeden mutfak isinden hic anlamadigini ve sevmedigini soyledi. Tamam dedim tek eksik o olsun. Temizlige utuye vs yardim ederdi ilk zamanlar. Beceriksiz ve bastan savma yapiyordu baktim bana iki kat is cikiyor. Gene de ses etmedim ama o yavas yavas birakti. En sonunda su ictigi bardagi kaldirmayan, evde misafir gibi yasayan birine donustu. Uyarsam da fayda etmedi. Cocuk dogmadan ben sadece emziririm gerisi sende derdim sakayla karisik tamam derdi ama durum ortada

Bence yaşadıkların çok normal. Çoğu insan anne baba olduktan sonra karı koca sıfatlarını ikinci plana atar. Bu belli bi zamana kadar böyle. Toparlamak sizin elinizde. Bizde de öyle oldu ama ben eşime mesela bi haftasonu kaçamagi ne bilim ufak tatiller veya evde başbaşa kalabilecegimiz zamanlar yarattım. Ona da söyledim anne baba olduk ama karı kocalık vazifelerimiz bitmedi dedim. Benim eşim anlamaz mesela asla ayarlayamaz bu dediklerimi o yüzden beklemem ondan ama gittiğimizde veya evde başbaşa kaldıgımızda hakkını verir. Sende öyle yap imkanın var madem bırak arada çocuğu annene. Gör bak ilişkileri böyle seyler ayakta tutuyor. Yoksa sinirler gerildiği icin kavga kaçınılmaz

nomunomuchua .!.:

Benimki hiç havalara uçurmadı. Hep yerlerde süründük az doğrulduk falan da; düşününce sizinki daha çok üzdü...
Eskiye döner ilişkiniz umarım.

Yapamaz, yapmaz diye bir şey yok aslında.
Ben diyorum ki olaki bana bir şey oldu bu çocuğu sen buyuteceksin. Her şeyi öğrenmelisin.

Bizim gibi olmasın eksik olsun yarim olsun ama eli her işte olsun. Yapa yapa öğrenecekler.

Genişletmek için tıkla...

Hiic umudum yok, dahasi onun annesi ya da ogretmeni gibi hissediyorum ne desem oflayip pufluyor...ben de fazla atarlaniyorum belki bazen ama sabir denen bsy kalmadi. Yaptigim hcbsy de takdir gormuyor zatenn hepsi benim asli gorevim. Neden sikayet ettigimi anlamiyor bile.