- 17 Şubat 2015
- 5
- 0
- 40
- Konu Sahibi yorgunn2558
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Benim derdim çok yönlü galiba, neresinden başlayıp nasıl anlatsam bilemiyorum.
Kısa kısa değineyim,,
Memur olarak çalışıyorum, işim yorucu bir iş. Son zamanlarda yıpratıcı şeyler de yaşadım iş yerinde, işe gitmeyi hiç istemiyorum, her gün üzerimde baskı hissi ile işe gidiyorum. Hevesli çalışamıyorum. Bazen omuzlarımda sırtımda ağrılar yaşıyorum stresten.
Bunun yanı sıra hayatımda temel bir problemim var, vajinismus 2,5 yıldır evliyim ve henüz birliktelik yaşayamadık, bunun üzerimdeki ağırlığı çok fazla zaten. Denemeyi de bıraktık uzun zamandır. Çünkü eşim deneyince hemen olsun istiyor, olmayınca yıpranıyor. Böyle olunca da araya uzun zamanlar koyuyor, haliyle bende ilerleme olmuyor. Ben artık çocuğum olsun istiyorum Allahın izniyle.
Hayatım çok monoton, işten eve gidince televizyon ve internet başında geçiyor zamanlarımız, ya da ellerde telefon oluyor. Pek muhabbet ettiğimiz de yok. Eşim seviyor beni ama hayatımız aşırı monotonlaştı.
Eşimin ailem ile arası kötü, anlaşamıyorlar. Eşimden biraz özveri bekliyorum bu konuda. Ama bana dediği 'sen benim canımsın ama onlar bana şöyle hata yaptı, böyle hata yaptı, yine de ben gerekeni yapıyorum' oluyor, ama gerekeni de yapmıyor. Onlara karşı uzak, ben ise onun ailesine çok yakınım.
Tüm bunların sonucunda çok yıprandım, her şeyden soğudum. Artık içimden eve gitmek de, çalışmak da gelmiyor, sürekli düşünüyorum, gittikçe mutsuzlaşıyorum, bu gidişle hasta olmaktan korkuyorum.
Fikirlerinize ihtiyacım var.
Benim derdim çok yönlü galiba, neresinden başlayıp nasıl anlatsam bilemiyorum.
Kısa kısa değineyim,,
Memur olarak çalışıyorum, işim yorucu bir iş. Son zamanlarda yıpratıcı şeyler de yaşadım iş yerinde, işe gitmeyi hiç istemiyorum, her gün üzerimde baskı hissi ile işe gidiyorum. Hevesli çalışamıyorum. Bazen omuzlarımda sırtımda ağrılar yaşıyorum stresten.
Bunun yanı sıra hayatımda temel bir problemim var, vajinismus 2,5 yıldır evliyim ve henüz birliktelik yaşayamadık, bunun üzerimdeki ağırlığı çok fazla zaten. Denemeyi de bıraktık uzun zamandır. Çünkü eşim deneyince hemen olsun istiyor, olmayınca yıpranıyor. Böyle olunca da araya uzun zamanlar koyuyor, haliyle bende ilerleme olmuyor. Ben artık çocuğum olsun istiyorum Allahın izniyle.
Hayatım çok monoton, işten eve gidince televizyon ve internet başında geçiyor zamanlarımız, ya da ellerde telefon oluyor. Pek muhabbet ettiğimiz de yok. Eşim seviyor beni ama hayatımız aşırı monotonlaştı.
Eşimin ailem ile arası kötü, anlaşamıyorlar. Eşimden biraz özveri bekliyorum bu konuda. Ama bana dediği 'sen benim canımsın ama onlar bana şöyle hata yaptı, böyle hata yaptı, yine de ben gerekeni yapıyorum' oluyor, ama gerekeni de yapmıyor. Onlara karşı uzak, ben ise onun ailesine çok yakınım.
Tüm bunların sonucunda çok yıprandım, her şeyden soğudum. Artık içimden eve gitmek de, çalışmak da gelmiyor, sürekli düşünüyorum, gittikçe mutsuzlaşıyorum, bu gidişle hasta olmaktan korkuyorum.
Fikirlerinize ihtiyacım var.