Her şeyi kafama takıyorum, abartıyorum yani!

randomlife

bu sefer olacak!! hedef55
Kayıtlı Üye
15 Mart 2010
3.630
8
358
Ankara
benim problemim her şeyi çok fazla kafama takmam. özellikle sevdiğim insanları kırmamak için çok çaba harcıyorum. ama onun ne zaman suratı asık olsa ben hemen acaba benimle ilgili bi sorun mu var diye düşünmeye başlıyorum. her şeyin suçunu kendimde arıyorum. kendimi ona yaranmaya çalışıyo gibi hisseder oldum. kırılmasın diye çaba harcıyorum resmen. aslında çok da çabuk kırılan kızan bir insan değil.

hayır demeyi bilmiyorum sanırım ben. çok bunaldım ya. kendimden sıkıldım resmen. neden böyle yapıyorum ki ben? ömrümden yiyorum vallahi.
 
Son düzenleme:
şimdi takma kafaya desem çok anlamsız olcak yine takacaksın
bence konuyla ilgili kitaplar oku
mesela hatalı alanlarınız-wayne dyer
 
insanlar sana ne kadar değer veriyorlarsa sen iki katını geri ver...hiç üzülmezsin o vakit...
 
farkındayım aslında saçma olduğunun. kim neyi hak ediyor görebiliyorum. ama içten gelen bir şey.
 
canım demek ki çok hassas bir insansın.
ama böyle düşüncelerle kendini çok meşgul edersen hayatın boyunca çok üzülürsün.
olayları biraz akışına bırak.
öyle hemen küstü mü darıldı mı alındı mı diye aşırı detaycı düşünürsen, senin bu yumuşak yüzünü şimdi bu arkadaşın kullanmasa bile ilerde kullanan çok olur.
 
sen niyetini biliyorsan coktaa umursama..bu devirde kimse kimseyle bu kadar bile ilgilenmiyor..belki o oyle dusunmuyordur sana oyle geliyordur..sonucta ayrilmis herkese ve herseye kusmustur..takmamaya calis..
 
Ev arkadaşı yani sürekli hergün görüştüğünüz insan..

İnsanlar ailesiyle bile güllik gülistanlık olamıyor hergün..

Çünkü bir ömür paylaşılıyor ve heran yada hergün neşeli kelebekler gibi

geçmiyor malesef ömür..Sonuçta insanların eşref saatleri gelip geçici olabiliyor.

Nedense ailelerimize istediğimiz vakit surat asabiliyoruz,eğer keyfimiz yoksa odamızdan bile çıkmadığımız oluyor değil mi?ama söz konusu arkadaş olunca diken üstünde oluyoruz,kırmamak için çaba harcıyoruz..Keşke bu özeni ailelerimizede göstersek ne güzel olurdu..
 
sen niyetini biliyorsan coktaa umursama..bu devirde kimse kimseyle bu kadar bile ilgilenmiyor..belki o oyle dusunmuyordur sana oyle geliyordur..sonucta ayrilmis herkese ve herseye kusmustur..takmamaya calis..

o kadar arıyorum, ilgileniyorum, iyi misin, moralin nasıl diye mesaj atıyorum. ben elimden geleni yaptım yani. bunların farkında olduğum halde kafama takıyorum hala. bu ciddi bi sorun mu bilemiyorum?
 


evet bu değerlendirmenizde haklısınız. ama aileme de gereken değeri veririm. o konuda bi sıkıntım yok. zaten bu aşırı değer verme olayından kurtulmak istiyorum. sorun orada.
 
sen çok özel bir insansın. günümüzde utangaçlık yada hassaslık psikolojik sorun muamelesi görüyor ama bence özel insanlara has duygular bunlar.
sen sorun olarak algılıyorsan sorundur yaşadığın ama ben çok isterdim çevremde senin gibi insanlar olmasını.
 

teşekkür ederim :) ama fazlası da yoruyor işte. bir de aynı hassasiyetleri görememek üzücü oluyor.
 
canım bu kadar hassas olma ayrıldıysa ayrıldı herkesın akıp gıden bı hayatı var kendınce her zaman kımsenın yanında olamayabılırsın
 
evet bu değerlendirmenizde haklısınız. ama aileme de gereken değeri veririm. o konuda bi sıkıntım yok. zaten bu aşırı değer verme olayından kurtulmak istiyorum. sorun orada.

Ee ama bu sizin elinizde..Kimseye hak ettiğinden fazla değer vermeyin..
Siz kendini kötü hissettiğinizde sizi pof poflayan birileri oluyor mu?
Galiba hayır..Sizde onları örnek alın bakın görün nasıl değişiyor bu huyunuz.
 
teşekkür ederim :) ama fazlası da yoruyor işte. bir de aynı hassasiyetleri görememek üzücü oluyor.
ukalalık olarak alma lütfen, asla karşılık bekleme. Sen, sen olduğun için öyle davranıyorsun. O güzel duygular senin içinde.. bu zaten en büyük lutuf kanımca :)
 
yaa canim yaa bende ayni senin gibiyim. insanlari kirmamaya cok øzen gøsteririm ama malesef ki karsimdakiler bana øzeni gostermiyorlar.

ben kirildigim zaman insanlara kirildigimida dile getirmem getiremiyorum "yaa neyse cani sagolsun" diyip kendimi kandiriyorum ama ben birini kirsam ustume ustume gelirler, bunaliyorum artik.
benim kimseden beklentim yok, ama herkesin bi beklentisi var
 
vallahi toptan bir cevap vereyim herkese, açıkçası ben bir şeye üzüldüğümde, ağladığımda aynı şekilde ilgi göremiyorum. ha arkasını dönüp gitmiyor hakkını yemem ama, hadi bozma moralini ya, boşuna üzdün kendini, ağlama ya boşver sen de diyip duruyo. tamam bunlar da sorun diil ama ben benimle birlikte üzülmesini, ne bileyim boş bile olsa teselli etmesini istiyorum zaman zaman.

çoğu zaman da gündemde onun problemleri oluyor. yaşadığım ve hissettiğim şeylerin önemsiz olduğu izlenimine kapılıyorum. zaten çoğu zaman da anlatmaz oldum artık üzüntülerimi. bazen patlama noktasına geldiğimde yüzümden anlıyo da öyle soruyo bişeyler.
 
Son düzenleme:
canım bu derdin çaresi yok.ya da ben bulamadım şimdiye kadar. yalnız eskiden biraz daha fazlaydı. yaşım ilerledikçe azalmaya başladı. onu söyleyebilirim sadece.
 
Konu içeriği nedeniyle "Arkadaş çevresi" başlığına taşınmıştır.
Lütfen konuları içerikleri ile ilgili başlıklara açmaya özen gösterelim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…