- 15 Kasım 2009
- 1.424
- 635
- 688
- Konu Sahibi perrmanganat
- #1
Kızlar evleneli çok kısa bir süre oldu ve evlenir evlenmez de hamile kaldım. 12. haftası içindeyim hamileliğimin. Herkesin hamile olduğumu öğrendikten sonra yorumu şu oldu: 'Çok iyi olmuş Allah aratmasın' Allah isteyen herkese bir bebek nasip etsin.
Şimdi gelelim benim mevzuya
Ben kendimi anne olacakmış gibi hissetmiyorum, anneliği hissetmiyorum. Hemen hamile kaldığım için mi, beklemeden geldiği için mi bilmiyorum ama karnımda benden bir can varmış gibi gelmiyor.Allah sağlıkla kucağıma versin diyorum ama sanki ona yeterince iyi bir anne olamayacakmışım gibi geliyor,sanki varlığına sevinemiyorum. Ya doğduktan sonra da duygularım değişmezse? Ya anneliğin ne olduğunu o zaman da anlamazsam diye korkuyorum. Bazı zamanlar onunla konuşmaya çalışıyorum. ''seveceğim seni bebeğim'' diyorum, ama bu gelecek zaman kipini kullanmam hoşuma gitmiyor, benim 'seviyorum' kelimesini kullanmam gerekmiyor mu? Çok bencil olduğumu hissediyorum ona karşı. Anneliğe hazır olmadığımı düşünüyorum o zaman.
Çevremdeki hamile arkadaşlarıma bakıyorum, ne kadar mutlular hamilelikleri sebebiyle, ne kadar fedakarlar şimdiden bile. Bebeklerinin gelmeleri için çok çabaladılar.
Ben hamileliğimde tüm hormonlarımın birden değişeceğini ve bir hayvanın yavrusunu canı pahasına koruduğu gibi karnımdaki bebeğin üzerine titreyeceğimi sanıyordum. Ama öyle olmadı, Bazı zamanlar varlığını bile unutuyorum.
Bebeğim doğduktan sonra da aynı mı hissederim, yoksa birden annelik duygularım tavan mı yapar bilemiyorum. Ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum ve çok vicdan azabı çekiyorum.
Ne olur bana doğunca,onu kucağına alınca her şey farklı oluyor deyin. Hamileyken bu duyguyu hissedemezsin deyin. Nolur rahatlatın beni, buna çok ihtiyacım var. Kimseye bu duygularımdan bahsedemiyorum. Çocuğunu umursamayan bencil annelerden olmak istemiyorum. Ama şu an aynen öyle hissediyorum kendimi.
Şimdi gelelim benim mevzuya
Ben kendimi anne olacakmış gibi hissetmiyorum, anneliği hissetmiyorum. Hemen hamile kaldığım için mi, beklemeden geldiği için mi bilmiyorum ama karnımda benden bir can varmış gibi gelmiyor.Allah sağlıkla kucağıma versin diyorum ama sanki ona yeterince iyi bir anne olamayacakmışım gibi geliyor,sanki varlığına sevinemiyorum. Ya doğduktan sonra da duygularım değişmezse? Ya anneliğin ne olduğunu o zaman da anlamazsam diye korkuyorum. Bazı zamanlar onunla konuşmaya çalışıyorum. ''seveceğim seni bebeğim'' diyorum, ama bu gelecek zaman kipini kullanmam hoşuma gitmiyor, benim 'seviyorum' kelimesini kullanmam gerekmiyor mu? Çok bencil olduğumu hissediyorum ona karşı. Anneliğe hazır olmadığımı düşünüyorum o zaman.
Çevremdeki hamile arkadaşlarıma bakıyorum, ne kadar mutlular hamilelikleri sebebiyle, ne kadar fedakarlar şimdiden bile. Bebeklerinin gelmeleri için çok çabaladılar.
Ben hamileliğimde tüm hormonlarımın birden değişeceğini ve bir hayvanın yavrusunu canı pahasına koruduğu gibi karnımdaki bebeğin üzerine titreyeceğimi sanıyordum. Ama öyle olmadı, Bazı zamanlar varlığını bile unutuyorum.
Bebeğim doğduktan sonra da aynı mı hissederim, yoksa birden annelik duygularım tavan mı yapar bilemiyorum. Ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum ve çok vicdan azabı çekiyorum.
Ne olur bana doğunca,onu kucağına alınca her şey farklı oluyor deyin. Hamileyken bu duyguyu hissedemezsin deyin. Nolur rahatlatın beni, buna çok ihtiyacım var. Kimseye bu duygularımdan bahsedemiyorum. Çocuğunu umursamayan bencil annelerden olmak istemiyorum. Ama şu an aynen öyle hissediyorum kendimi.
