Herkes mi Benim Gibi Yoksa Ben mi Farklı Hissediyorum?

ani olduğu ıcın şok oldun sanırım ama kıpırtılarını hıssetmeye başladığında gozlerin yaşarabilir :)) işte o zaman doğmasını beklemene gerek yok seviyorm demen için... ufacık bir tekmesi bile bambaşka bi duygu yaaaaaaa yaşamak lazım ..Rabbim hayırlısı ise isteyen herkeze nasib etsin tez zamanda inşallah ... amin...
 
Foruma üye oldum olalı ilk defa bir şeyler yazıyorum. Ne demek istediğini çok çok iyi anlıyorum. Bir kadını anne yapan bebek, dolayısıyla şimdi daha her şeyin başında kendini anne gibi hissetmemen inan bana çok çok normal. Planlı bir hamilelik olmamış, kendini psikolojik olarak anneliği geçtim hamileliğe bile hazırlamaya fırsatın olmamış. Hayırlısıyla sağlıkla bebeğini kucağına alırsın inşallah emin ol o zaman çok farklı hissedeceksin. Annelik öğrenilen bir şey, hiç merak etme seni anne yapacak olan da karnındaki bebeğin. Ona güven, rahat ol. Ufaklık geldiğinde pek çok şeye vakit bulamayacaksın o yüzden sevdiğin şeylerle meşgul olarak bugünlerin tadını çıkarmaya bak.
 
perrmanganat .!.:
Kızlar evleneli çok kısa bir süre oldu ve evlenir evlenmez de hamile kaldım. 12. haftası içindeyim hamileliğimin. Herkesin hamile olduğumu öğrendikten sonra yorumu şu oldu: 'Çok iyi olmuş Allah aratmasın' Allah isteyen herkese bir bebek nasip etsin.

Şimdi gelelim benim mevzuya

Ben kendimi anne olacakmış gibi hissetmiyorum, anneliği hissetmiyorum. Hemen hamile kaldığım için mi, beklemeden geldiği için mi bilmiyorum ama karnımda benden bir can varmış gibi gelmiyor.Allah sağlıkla kucağıma versin diyorum ama sanki ona yeterince iyi bir anne olamayacakmışım gibi geliyor,sanki varlığına sevinemiyorum. Ya doğduktan sonra da duygularım değişmezse? Ya anneliğin ne olduğunu o zaman da anlamazsam diye korkuyorum. Bazı zamanlar onunla konuşmaya çalışıyorum. ''seveceğim seni bebeğim'' diyorum, ama bu gelecek zaman kipini kullanmam hoşuma gitmiyor, benim 'seviyorum' kelimesini kullanmam gerekmiyor mu? Çok bencil olduğumu hissediyorum ona karşı. Anneliğe hazır olmadığımı düşünüyorum o zaman.

Çevremdeki hamile arkadaşlarıma bakıyorum, ne kadar mutlular hamilelikleri sebebiyle, ne kadar fedakarlar şimdiden bile. Bebeklerinin gelmeleri için çok çabaladılar.

Ben hamileliğimde tüm hormonlarımın birden değişeceğini ve bir hayvanın yavrusunu canı pahasına koruduğu gibi karnımdaki bebeğin üzerine titreyeceğimi sanıyordum. Ama öyle olmadı, Bazı zamanlar varlığını bile unutuyorum.


Bebeğim doğduktan sonra da aynı mı hissederim, yoksa birden annelik duygularım tavan mı yapar bilemiyorum. Ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum ve çok vicdan azabı çekiyorum.


Ne olur bana doğunca,onu kucağına alınca her şey farklı oluyor deyin. Hamileyken bu duyguyu hissedemezsin deyin. Nolur rahatlatın beni, buna çok ihtiyacım var. Kimseye bu duygularımdan bahsedemiyorum. Çocuğunu umursamayan bencil annelerden olmak istemiyorum. Ama şu an aynen öyle hissediyorum kendimi.
Genişletmek için tıkla...

permanganat öncelikle affına sığınıyorum
çünkü profiline girip açtığın konulara baktım
sadece merak işte :17:

yazdığın şeylerin aynısını hissediyordum ben de
inan doğum yapana kadar da aynı duygular içerisindeydim
benimki planlı bi hamilelikti üstelik
2010 temmuzda evlendim, 2012 de hamile kaldım
daha da bekliycektim, ama eşimin hakkına girmek istemedim
annelik bana göre değildi, çocuklarla da aram pek iyi değildi
açıkçası istemiyordum, ama işte eşim...
o beni zorlamadı ama ben vicdan azabı hissetmeye başlamıştım artık
benim yüzümden baba olamayacak mı diye
hatta bazen sinirlenip "doğurcam, annenle sen bakarsın, ben bakmam, ayağıma bağ olacak" falan diye sızlanırdım eşime

ta ki doğum yapana kadar
anam bi insan 180 derece nasıl değişir :53:
kız kardeşim bile bendeki çocuk sevgisine şaşırıyor
şimdi diyorum kimse sevmesin, hep ben seveyim, hep benimle olsun
nereye gitsem alıyorum kucağıma geziyorum
düşün, benimki tombik, ona rağmen eşime diyorum ki, bizim oğlan gezmeyi seviyor, ben taşırım
avmye gidince saatlerce kucağımda oluyor bazen, ama gıkım çıkmıyor
bebek arabası da almadık henüz
kayınvalidem altını falan değişince delleniyom, acayip kıskanıyorum :27:

merak ettim, sende durumlar nasıl oldu?
 
aynı duygular bndede var suan 14+4um ve cok ısteyerek olan bı gebelık 1hafta oncesıne kdr bebegımı sucluyordum neden dıye ama sukurler olsun cıktım psıkologa bıle gttm yenı sehır yenı ew yalnızlık bır turlu alısamadım hormınlar tawan ypmstı resmen ama dualarla kndıme gldım sanırım her hamılenın yasadıgı hormonlarn etkısıyle olan brsey ha suan yıne annelık duyularım cok gelısmis dgl daha kıpırtıda yok ya bole duygusz dewam ederse dogunca dıyede endıselenmıyorum degıl hani SAnırım akısına brkmk gerek cok sorgulanmamalı neden boleyım diye herseyın zamanı vr bunu ogrendım
 
sevimsiz_25 .!.:
permanganat öncelikle affına sığınıyorum
çünkü profiline girip açtığın konulara baktım
sadece merak işte :17:

yazdığın şeylerin aynısını hissediyordum ben de
inan doğum yapana kadar da aynı duygular içerisindeydim
benimki planlı bi hamilelikti üstelik
2010 temmuzda evlendim, 2012 de hamile kaldım
daha da bekliycektim, ama eşimin hakkına girmek istemedim
annelik bana göre değildi, çocuklarla da aram pek iyi değildi
açıkçası istemiyordum, ama işte eşim...
o beni zorlamadı ama ben vicdan azabı hissetmeye başlamıştım artık
benim yüzümden baba olamayacak mı diye
hatta bazen sinirlenip "doğurcam, annenle sen bakarsın, ben bakmam, ayağıma bağ olacak" falan diye sızlanırdım eşime

ta ki doğum yapana kadar
anam bi insan 180 derece nasıl değişir :53:
kız kardeşim bile bendeki çocuk sevgisine şaşırıyor
şimdi diyorum kimse sevmesin, hep ben seveyim, hep benimle olsun
nereye gitsem alıyorum kucağıma geziyorum
düşün, benimki tombik, ona rağmen eşime diyorum ki, bizim oğlan gezmeyi seviyor, ben taşırım
avmye gidince saatlerce kucağımda oluyor bazen, ama gıkım çıkmıyor
bebek arabası da almadık henüz
kayınvalidem altını falan değişince delleniyom, acayip kıskanıyorum :27:

merak ettim, sende durumlar nasıl oldu?
Genişletmek için tıkla...

Senin gibiyim canım. Herkesten kıskanmıyorum elbet ama biri yanlışlıkla zarar verecek diye ödüm kopuyor. 12 yaşında bir kuzenim var, dibimizdeki apartmanda oturuyor. Kızımı çok seviyor sağolsun. Her gün de sevmeye geliyor, kucağından düşürmüyor, aklım çıkıyor bazen istemeden canını yakacak diye ama sesimi de çıkartamıyorum. Annesi (halam) sağolsun doğumda ve sonrasında annem kadar yardımcı oldu bana. Benim korkum iyi anne olamamaktı. Çünkü ben şimdiye kadar kimsenin sorumluluğunu almadım, biraz da bencil büyüdüm açıkçası. Onu unuturum diye de düşünüyordum, ne bileyim mama yedirmeyi unutursam aç kalır, uykusuz uykusuz gezer benim yüzümden diye saçma duygulara kapılıyordum. O varken hiç bir şey yapamam diyordum. (Kısmen doğru-çok şeyden vazgeçtim) Hepsi boşaymış.Hiç bir ihtiyacını es geçmiyormuş anne olan. :)
 
sevilayemre .!.:
aynı duygular bndede var suan 14+4um ve cok ısteyerek olan bı gebelık 1hafta oncesıne kdr bebegımı sucluyordum neden dıye ama sukurler olsun cıktım psıkologa bıle gttm yenı sehır yenı ew yalnızlık bır turlu alısamadım hormınlar tawan ypmstı resmen ama dualarla kndıme gldım sanırım her hamılenın yasadıgı hormonlarn etkısıyle olan brsey ha suan yıne annelık duyularım cok gelısmis dgl daha kıpırtıda yok ya bole duygusz dewam ederse dogunca dıyede endıselenmıyorum degıl hani SAnırım akısına brkmk gerek cok sorgulanmamalı neden boleyım diye herseyın zamanı vr bunu ogrendım
Genişletmek için tıkla...

Zaten o hormonlar her şeyi suçlayan.. Zaten ağlamayı severdim, hamileyken 4-5 katına çıktı ağlaklığım. O yüzden hamileyken çocuğumu istemediğim zamanlar da az olmadı. Hepsi geçiyor. Koklaya koklaya öpmeye bayılıyorum kuzumu. Sen de öyle olacaksın emin ol. :)
 
sevilayemre .!.:
aynı duygular bndede var suan 14+4um ve cok ısteyerek olan bı gebelık 1hafta oncesıne kdr bebegımı sucluyordum neden dıye ama sukurler olsun cıktım psıkologa bıle gttm yenı sehır yenı ew yalnızlık bır turlu alısamadım hormınlar tawan ypmstı resmen ama dualarla kndıme gldım sanırım her hamılenın yasadıgı hormonlarn etkısıyle olan brsey ha suan yıne annelık duyularım cok gelısmis dgl daha kıpırtıda yok ya bole duygusz dewam ederse dogunca dıyede endıselenmıyorum degıl hani SAnırım akısına brkmk gerek cok sorgulanmamalı neden boleyım diye herseyın zamanı vr bunu ogrendım
Genişletmek için tıkla...
Mesaj kutun dolmuş, mesaj atılmıyor. düzelir diyecektim. :)
 
Bende 10 haftalik hamileyim sehir disina ailemden 1100km uzaga evlendim işimi biraktimda geldim.ben 27 esim 34 yasindaydi evlendigimizde.8 aylik evliyken esim ilk andan beri cocuk istedigini fakat artik kararli oldugu zaten yasim gecti daha cok yas farki olsun cocugumla aramda olmasini istemiyorum dedi bende kabul ettim hemende 2 ay icindede hamile kaldim. Allaha sukurler olsun allah aratmadi ama esimde bende bukadar cabuk olacagini dusunmuyorduk.Ve cok üzuntuluyum ki bende alişamadim:( alısamiyorum da..maddi durumumuz cok iyi cok sukur.eksik biseyim yok esim sagolsun her istedigimde ailemin yanina gonderiyor beni.Ama yinede yolunda gitmeyen biseyler var.Ve ben bu duruma alişamiyorum:( ve cok uzuluyorum bu halime. Eşimlede bu durumumu paylasamiyorum cunku koz olarak kullaniyr diye korkuyorum:( insallah duzelirim allah affetsin beni yalnizlikta cok zor ne benim ailem nede esimin ailesi yanimizda cok zor dogumdan sonrada bu dusuncem devam eder diye cok korkuyorum:(
 
Konu eski ama aktif üyeler varsa cevap yazabilir mi? Hamileliğine alışamayan istemeyen hanımlar doğurmuş evlatlarınızı büyütmüşsünüzdür. Nasılsınız şimdi, o hisleriniz doğumdan sonra geçti mi? Ben de 8 haftalık hamileyim içimde bir yumru var geçmiyor istemiyorum hiç alışamayacak gibiyim.
 
Rachaelll .!.:
Konu eski ama aktif üyeler varsa cevap yazabilir mi? Hamileliğine alışamayan istemeyen hanımlar doğurmuş evlatlarınızı büyütmüşsünüzdür. Nasılsınız şimdi, o hisleriniz doğumdan sonra geçti mi? Ben de 8 haftalık hamileyim içimde bir yumru var geçmiyor istemiyorum hiç alışamayacak gibiyim.
Genişletmek için tıkla...

Rachaell merhaba çok haklısınız.
Aslında bu gibi konuların altına konuyu açan yada sıkıntısı olan ve çözmüş başarmış veya her nasılsa bir sonuca ulaşmış bireylerin yorum yazması tecrübelerini tek tek paylaşması kadar güzel bişey olamaz sanırım.
Lütfen bunları dikkate alalım.
Sizin nasıl oldu gebelik durumunuz? Hersey yolundadır umarım?
 
Son düzenleme:
Rachaelll .!.:
Konu eski ama aktif üyeler varsa cevap yazabilir mi? Hamileliğine alışamayan istemeyen hanımlar doğurmuş evlatlarınızı büyütmüşsünüzdür. Nasılsınız şimdi, o hisleriniz doğumdan sonra geçti mi? Ben de 8 haftalık hamileyim içimde bir yumru var geçmiyor istemiyorum hiç alışamayacak gibiyim.
Genişletmek için tıkla...
Başlığı ben açtım 6 yıl önce. 5 buçuk yaşında oldu kızım anaokuluna gidiyor.
Biraz bencil büyüyen kimseyi hemen ve çok çok sevemeyen ben onun için canımı veririm,ne var ki onun sağlıkla büyüdüğünü görmeden ölmek de korkum.
Canımın içi mis kokulum o benim.
Sizin için de farklı olmayacak
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Bu Günler Geçecek Mi?
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
3K
superstar3
S
K
Annemin maddi durumu ve benim vicdan azabım
13 14 15
Yorumlar
293
Görüntüleme
13K
gulmevsimi
G
A
Eşimle artık anlaşamıyoruz büyük bir çıkmazdayız…
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
8K
istugul
I
Z
Toplanın Mucizemi Anlatıyorum
2 3
Yorumlar
55
Görüntüleme
10K
zeynepthevideographer
Z
H
Lütfen okuyun kaynanam bu şekilde davranıyor
2 3
Yorumlar
44
Görüntüleme
4K
safi.naz
safi.naz
Back
X