hala olacagimi ogrendim sevincten havalara uctum ve bir hafta sonra kendi cift cizgimi gordum. 1 hafta arayla gelinimizle hamile kalmisiz ikimizinde haberi yok. Her gun telefonlasiyoruz bulantilarimizi kontrollerimizi birlikte takip ediyoruz ultrason resimleri kullandigimiz ilaclar agrilarimiz sikayetlerimiz 24 saat iletisim halindeyiz birlikte bebek buyutuyoruz icimizde. Derken bebegimi kaybettim ben, onun dusuk riski vardi benim hicbirseyim yoktu, benim bebegimin kalbi aniden durdu. Simdi gozumun onunde yegenim buyuyor, bugun resim atti karni epey buyumus 5. Aydalar, devam etseydi gebeligim bende yolu yarilamis olacaktim.
Onun icin cok seviniyorum tabiki ama icim buruluyor mutlaka. Fakat ne olursa olsun umutsuz degilim. Kaldiki benim de yumurtlama problemim var, yani tedavi olmadan hamile kalma sansim cok dusuk. Ayrica yasim 29.
Demem o ki, herseyin vakti var, inan kotunun kotusu var eger umutsuzluga kapilirsan daha da zorlasir bebegine kavusman... sabret, daha cok gencsin