Calistigim yerin 3/2 si kadın idi. Baslangicta hepimiz bekardik. Sonra sirayla bircogumuz evlendi. Su an ise kadin arkadaslarin yarisi dogum izninde. Ogrendim ki bugun bir tanesi daha gidici. Geriye kalan kadinlar da bekar ve o kadar aziz ki artik. Mecbur butun is yukunu biz kalanlar yuklendik.
Ben ise kendimi sorgulamaya basladim.
Ne kadar gec kalmisim diye
5 yil gecmis. Herkes isini buldu. Sonra esini buldu. Artik ailesini genisletiyor. Bende de aday adayinin adayi bile yok. Ve ufukta da hic olacak gibi gorunmuyor. Evden ise isten eve modundayim.
Işte zaten tukendim. Bir bu dusunceler eklenince psikolojikmen de tukeniyorum.
Gec kalan bir ben ve gec kalmamin cezasini cekiyormusum gibi geliyor. Ben de evlenseydim belki su an cocugum olurdu odagim o olurdu gibi dusunceler geliyor aklima.
Bu ruh halinden kurtulmaya cok ihtiyacim var