Herkeste var mi?

tugsem_10

Minik dünyam...
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
3 Kasım 2014
9.200
4.789
198
Kızlar şuan ki psikolojik durumumu anlatayım sizde de var mı?
-duygusal hassasım tamamda bugün resmen dokunsalar ağlama modundaydim. Diğer haftalarda böyle birşey yoktu annem bi yere gitmişti. Yine saatinde verdim kızımı.babasi ile görüşme günüydü.
-ama bu ağlak haller geçmedi.nedenini bilmiyorum.sadece yaptığım araştırmalarda sürekli eleştirilik azarlanan çocukların yalnızken durup dururken kendilerini suçlu hissettiklerini yazıyordu.acaba öyle mı yetiştiririm dedim.
-bipolar atlattım iyiyim
 
Çok karmaşık yazmışsınız. Annem yoktu, kızımı saatinde verdim falan bunlar ne alaka anlamadım. Dönem dönem bence herkesin hassa olduğu zamanlar vardır.
Boşanma asamasindayim kızımı bekliyordum tam konuyu açarken o yüzden böyle oldu kusurabakmayin. Her hafta genelde cts babasının 3saatlik görme günü annemde bi yere gidince evde yalnız kaldım.her şeye ağladım. Boşanmadan öncede evimde yalnızken de bunalıp ağlıyordum durup dururken.kalabalik yoruyo fakat yek başıma da bunalıyor gibi oluyorum.geçmişte bipolar atlattım. Kardeşim manik depresyondan kurtulamıyor mesela
 
yeniden psikoloğa gözükmelisiniz eğer devam etmiyorsanız.bipolar grip değil ki atlat bitsin.aktif bipoları atlattıktan sonra bu sefer yeniden tekrarlamaması için koruyucu tedaviye devam edilir.bu tedavinize devam ediyor musunuz mesela?
 
Herkesde var herkes kendi derdine kimse yokken tek başınayken aglar bende her gece aglarım kendime yaşadıgım şeylere
 
koruyucu tedavi için imkânlarım sınırlı o yüzden düzelince ilaçları bırakmış oldum bendeki tedavi edilebilir sekilde
Bipolar atlatılabilen bir hastalık değil bildiğim kadarıyla. Bipolarsanız ömür boyu lityum kullanmanız gerekir diye biliyorum. 2 tane bipolar arkadaşım var.
benim depresif uçlu bipolar uzun süre evde yalnız kalırsam.depresyona girmiş gibi oluyorum.ama gezersem.cevremde yüklerimi biraz hafifleten insanlar olursa.bi şekilde dengeleyebiliyorum kendimi.bi yandan da korkuyorum tabi psikolojik sıkıntıların çıkış noktası bir patlama gibi bende.ortalama 6 senede bir.bu sene aslında riskli benim için. Bu seneyi atlatırsam sıkıntı olmaz diye düşünüyorum.lityum içmiştim zamanında. Bi faydasını göremedim.
Tedavim yan etkisi minimum 3 çeşit ilaç ile olmuştu.yalniz ilaclari ictikten bir sene sonra kendimi toparladim ve bagisiklik kazanir gibi oldum ilaclara.birakilabilir sekilde olduklarindan bi sıkıntı cikmadi.bu ilâçlar için yan etkisi minimum diyorum ama ilaçtan sonra sublumik hipotroid cıktı.sonra bi hasimato dendi.tup bebekle cocuk sahibi olana kadar bi süre troid hapi kullandım.hala ara ara t4 değerim düşük çıkar ama nodulum yok.bir süre tip1 diabet gibi şeker hapı içtim tüp bebek tedavisinde.
 
Sürekli eleştirilen,suçlanan çocuklar bir zaman sonra o sesleri içselleştirebiliyor ve kendi iç sesleri anne ve babalarının sesleri,konuşmalarına dönüşüyor.Kendi içlerine döndükleri,dış uyaranlardan uzaklaştıkları zaman da o düşüncelere karşı savunmasız olabiliyorlar.Siz de de böyle bir durum olabilir.Ya da bazen yaşananlarla yüzleşmezsek,bir şekilde onları atlatamaz da dış dünyaya yönelip unutmaya çalışırsak yalnız kaldığımız ilk an beyin o problemleri önünüze getirebilir.
 
Bu yüzden tek başıma kendimi mutsuz hissediyorum.
 
Şimdi anladım. Bana da aynısı oluyor, bazen çok iyiken bir anda ağlayacak moda düşebiliyorum. Ben bunu birikmişliklere bağlıyorum.
 
O kadar büyütüp kafaya takılacak bişey değil. Dolmuşsunuz içinize atmışsınız boşaldınız zannediyorum ki herkeste olur bu ama kimsenin panik yaptığını zannetmem en azından ben paniklemiyorum ve hatta ağlayınca ohh be rahatladım deşarj oldum diyorum sonra kaldığım yerden güle oynaya devam ediyorum abartmayın bu duyguyu.
 
Evet çocukken ben de çok fazla eleştiriye maruz kaldım.. izleri hâlâ duruyor. Öyle ki, annem beni her suçladığında, dünyadaki en büyük suçlu benmişim, herkes her şeyi doğru yapıyor ama bir tek ben hatalıymısım gibi düşünürdüm.. hep diğer çocuklara özenirdim, onların kusursuz olduklarını, annelerini asla üzmediklerini sanırdım.. sonra büyüdüm ve annemin bana ne kadar büyük haksızlık ettiğini anladım. O, eleştirmeye bayılan bi insandı. Konuşunca hiç susmazdı, hâlâ da öyle.. konuşarak deşarj olan bir kadını nasil susturabilirsiniz ki? Bir mağazaya giderdik, satıcıyı azarlar, bizi yerin dibine sokardı. Sizi çok iyi anlıyorum. Çok zor bu duygudan kurtulmak. Inşallah sizi üzen, kötü hissettiren her şeyden uzak, çok mutlu bi hayatınız olur bundan sonra.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…