- Konu Sahibi siyahinmatemi
- #1
eşimle evlendiğimiz günden beri ufak tefek sorunlarımız oldu..bazı tartısmalarn ise dozunu kaçırdığımızda olmuştur.ama hamilelğim süresince herşey çok güzeldi..taki doğum yapana kadar..önceki konularımda değinmitşm..aileler arasında hastanede çıkan bir tartışma bizi içinden çıkılmayacak yerlere sürükledi..evi terkettim 4.gün sonunda eşimin ağlamalrı sızlamaları,sözleri,yeminleri sonucu geri döndüm ama herşey aynı..en ufak birşeyde kavga çıkıyor..ailesiyle ayrı şehirlerdeyiz..ne zaman tlfda konuşsalar '' torunu özledik'' muhabbeti yapsalar görüşme sonu bizim evde kıyametler kopuyor..düzelecke diye beklerken herşey daha da beter oluyor..artık evde konuşamaz,ortak bişeyler paylaşamaz olduk..tek ortak noktamız bebeğimiz ki her kavgada onu kaçırıp götüreceğiyle tehdit ediliyoorum..geçen hafta 5 gün ailemde kaldım ve evime ! geliceğim diye hıçkıra hçkıra ağladm.çünkü huzurlu değilim..insanın dişiyle tırnağıyla yaptığı evine gitmek istememesi,dahası deli gibi aşık olarak evlendiği adamdan soğuması kadar kötü bişey yokmuş..gözümü açıyorm kapatıyorm tek düşüncem boşanmak yada intihar olmuş..acaip acaip fikirler içindyim..sütümü sağıp dolaba stoklayıp intihar etmeyi bile düşünüyorm...boşanmak istiyorm ama çocugumu kaçıracam diyor..napıcam bilmiyorum...hayattan beklentim kalmadı..gün geliyor sinirimden ağlıyor diye bebeğime bağırırken buluyorm kendimi..sonra oturup ağlıyorm...arkadaşm yok çevremde..4 duvar içindeyim..tek gittiğim yer annem..eşiminde onlarla problemi olduğu için bebeğimde küçük olduğu için sık sık beni götür diyemiyorm..çıkmazdaym..