Zaten aksiyete ilaclari agir antidepresanlardan degil.sadece kaygiyi sebebsiz ic sıkılmalarini azaltıyor.Evet ama şu anki şikayetleri basit duruyor ve ilaçsız çözebileceği şeyler gibi görünüyor. İlaç biraz ileri seviyede alınmalı bence
Bende de çok oluyor ama dediğim gibi genelde eve tıkılıp kalınca ve küçük de olsa bir hedefim olmayınca oluyor. Çözümü basit biraz gün ışığı alıp hedeflerini gerçekleştirmeye çalışmak. Bu hedef illa astronot olmak değil tabii ki. İlaç da bir çözüm ama doğal yollar varken ilacı ön sıraya koyamıyorum şahsenZaten aksiyete ilaclari agir antidepresanlardan degil.sadece kaygiyi sebebsiz ic sıkılmalarini azaltıyor.
Tabi doktora gitmesi gerek belki doktor ilacada gerek duymaz.
Ama oyle yasanmiyor yani kendimden biliyorum.çok illet bise o iç daralmasi
Koronadan beri başımıza gelmeyen kalmadı,fark etmesekte savaş, ekonomik kriz ülkenin hali bunlar içimizde damla damla birikti hep bir huzursuzluk,uyku hali var size özel değil zaman zaman aynı şeyleri ben ve çevremde görüyorum.Müzik açmak,güzel bir diziye başlamak,balkona çiçek ekmek vb şeylerle enerjinizi yükseltinMerhabalar, 32 yaşındayim iki evladım var.maddi bir sikintimiz yok, geçinip giriyoruz. eşimle de anlaşıyoruz.cocuklarimi da çok seviyorum.Herhangi bir somut sağlık sorunumuz da yok.Ama ben çok bunalıyorum, çok yoğun yalnızlık hissediyorum.Yatip uyumak istiyorum sürekli.Kaç gündür ev işi yemek vs yapamıyorum, mutfağa girince stres oluyorum, her yer dağılacak yine aynı şeyleri yapicam diye kafama takıyorum.Hic birşeye elimi sürmez oldum 3 4 gündür.Kafam çok dağınık, dikkatim çabucak dağılıyor.mesela bir işe başlıyorum o anda aklıma baska bir iş geliyor ona başlıyorum.İsleri bitiremiyorum.Surekli stresliyim evin içinde.Cabucak sıkılıyorum başladığım işlerden, yatip tembellik yapmak istiyorum.Tembel bi insan olmak istemiyorum ama böyle boş bos geçiyor günlerim.Buna benzer şeyler yaşayıp çözüm bulan var mı acaba
Yalniz anksiyetedeki iç sıkıntısiyla normal zamanda gelen ic sıkıntısı farkli şeyler. Anksiyete olunca en sevdiğin hobiler bile amacsiz kalıyor. Hic bise zevk vermiyor. Öyle kolay olsaydi bunca kisi ilac içmezdi.devaminda ölum korkusu vb.duygular sıralanıyor.Bende de çok oluyor ama dediğim gibi genelde eve tıkılıp kalınca ve küçük de olsa bir hedefim olmayınca oluyor. Çözümü basit biraz gün ışığı alıp hedeflerini gerçekleştirmeye çalışmak. Bu hedef illa astronot olmak değil tabii ki. İlaç da bir çözüm ama doğal yollar varken ilacı ön sıraya koyamıyorum şahsen
Ne yapmaktan hoşlanırsınız onu düşünün sizi meşgul edecek bir şey bulun. Psikoloğa da gidin bir de kan değerlerinize baktırın.Merhabalar, 32 yaşındayim iki evladım var.maddi bir sikintimiz yok, geçinip giriyoruz. eşimle de anlaşıyoruz.cocuklarimi da çok seviyorum.Herhangi bir somut sağlık sorunumuz da yok.Ama ben çok bunalıyorum, çok yoğun yalnızlık hissediyorum.Yatip uyumak istiyorum sürekli.Kaç gündür ev işi yemek vs yapamıyorum, mutfağa girince stres oluyorum, her yer dağılacak yine aynı şeyleri yapicam diye kafama takıyorum.Hic birşeye elimi sürmez oldum 3 4 gündür.Kafam çok dağınık, dikkatim çabucak dağılıyor.mesela bir işe başlıyorum o anda aklıma baska bir iş geliyor ona başlıyorum.İsleri bitiremiyorum.Surekli stresliyim evin içinde.Cabucak sıkılıyorum başladığım işlerden, yatip tembellik yapmak istiyorum.Tembel bi insan olmak istemiyorum ama böyle boş bos geçiyor günlerim.Buna benzer şeyler yaşayıp çözüm bulan var mı acaba
Doktora gittim, antidepresan ve bu sıkıntıyı azaltacak, hemen kısa sürede etki edecek bir ilaç yazdı.ilaclari kullanıyorum şimdi.ikinci ilacın hemen etkisini gördüm, bir sakinlik hali hissediyorum.Yalniz anksiyetedeki iç sıkıntısiyla normal zamanda gelen ic sıkıntısı farkli şeyler. Anksiyete olunca en sevdiğin hobiler bile amacsiz kalıyor. Hic bise zevk vermiyor. Öyle kolay olsaydi bunca kisi ilac içmezdi.devaminda ölum korkusu vb.duygular sıralanıyor.
Ya belkide aksiyete degildir.ilac alip almamasi bizim degil doktorun verecegi bi karardır
Evet..ben de birkaç çiçek aldım eve, onlar bir neşe veriyor gerçektenKoronadan beri başımıza gelmeyen kalmadı,fark etmesekte savaş, ekonomik kriz ülkenin hali bunlar içimizde damla damla birikti hep bir huzursuzluk,uyku hali var size özel değil zaman zaman aynı şeyleri ben ve çevremde görüyorum.Müzik açmak,güzel bir diziye başlamak,balkona çiçek ekmek vb şeylerle enerjinizi yükseltin
Instagram kullanıyordum, pek paylaşım yapmam, bazı sayfalari takip ediyordum.Ama evet onu da dondurdum birkaç gün önce.Bagimlilik gibi her boş anımda anlamsızca elime telefonu alıp bakıyordum.Bu bunalım halini tetiklediğini ya da etkilediğini düşünüyorum ben de.umarim uzun süre uzak kalabilirim sosyal medyadan.Ben de zaman zaman böyleyim. Son ana kadar bekletiyorum, yığılıyor çamaşırlar. Ütüyü erteliyorum. Yapsam bitecek ama içimden gelmiyor bir de çamaşır sepetini boşaltıyorum 3 gün sonra sepet yine tam dolmuş. Yaşadığım şehirde kalmak istemiyorum artık. Ailemin olduğu şehre gitmek de henüz nasip olmadı. Ve kafamda evliliğim ve eşimle ilgili sorunlar yaşadığımda böyle oluyor en çok. Emin olamadığımdan içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Ve sorguluyorum çoğunlukla neden birçok sorumluluğu kadın yapmak zorunda? Ben çalıştığım için çalışma saatlerinde hiçbir şey düşünmüyorum , sadece okul ve öğrencilerimle ilgiliyim o vakitlerde. Oğlum ne yemiş, fotoğraf paylaşılmış mi aklıma bile gelmiyor. Siz evde olduğunu için evin düzeni, çocuklar derken bir döngü var. Bu döngü zamanla yorucu ve sıkıcı olur.
Bir uzmana girebilirsiniz daha iyi hissedersiniz belki de. Size iyi gelen şeyleri düşünün, yapmaya çalışın.
Herkes enerjik ve mutlu değil emin olun. Özellikle sosyal medyada öyle hesaplar takip edip içten içe ben neden böyleyim diyorsanız öyle hesapları takibi bırakın bence.
Iyi etmissin canim insallah cok iyi olursunDoktora gittim, antidepresan ve bu sıkıntıyı azaltacak, hemen kısa sürede etki edecek bir ilaç yazdı.ilaclari kullanıyorum şimdi.ikinci ilacın hemen etkisini gördüm, bir sakinlik hali hissediyorum.
Çok haklısınız benim de böyle bir şeye ihtiyacım var.Markete, AVM'ye gitmek, komşu oturmaları vs. sıkıliyorum artık.Bunlarla sosyallestiğime ikna olamıyorum.Ya kurs gibi birşey düşüneceğim ya da iş hayatı..Iki cocukla senelerdir evde kalinca benzer seyleri hissedip derin bir depresyona girdim. Care o evden disari cikip kendine ait sana iyi hissettiren bir ugras ya da is bulmak. Yani ben oyle yaotim, kolay olmadi, hele iki cocukla ev yuku omzundayken inan zor degil ama kendimiz icin yapmak zorundayiz. O hal ilerledikce cok daha koyu oluyor insan. Bugun is gorusmem vardi, yarin deneme is gunum, otobanla 20 dakika araba surercek gidecegim eger is olursa. Psikolojim icin kendim icin bu zorlugun altina giriyorum. Sana iyi gelen seyleri bul, calismak, ev disi baska bir ortam olmasi bana iyi geliyor. Evimi cok sevsem de bir niktada herseyden bunalmis, yemek bile yapmak istemeyen bir kadina donustum yillar icinde. Zaman ayaga kalkma zamani, o guc icimizde var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?