nasıl diyeceksiniz belkide hiç akrabası olmaz insanın...belkide benim gibi birileri vardır. aslında anne tarafım da baba tarafımda kalabalık. ama ilişkiler hep kopmuş. mesela hiç yeğenim kuzenim yok yani var da yoklar. ilişkileri devam ettirmeye çalışan benim ve bende yoruldum. hiç kimse yoksa sizde sorun vardır demeyin lütfen.bazen olaylar sizin dışınızda gelişiyor. bazende hata yapmışsınız fakat karşıdaki bunu örtüp ilişkiyi devam ettirmek yerine arayı açmak içn kullanıyor.mesela yengeler..
babamın onlara karşı tutumunun cezasını ben çekiyorum. mesela çok kavgacı bir insan olduğu için artık herkesle arayı bozmuş onu görmek istemeyen akrabalar bizide istemiyorlar. haa şu gelebilir aklınıza nasıl bir insan. genel olarak temzi birisi yani öyle kumarbaz, sapık,onun bunun hakkını yiyen biri değil ama çok sert.söyleyeceği şeyleri direk söyleyen kaba saba biri.mesela kendi annesine gidişimizde mutlaka kavga çıkarır bayramsa bayramımızı rezil eder. evden çıkmadan öncede bizimle kavga etmiştir. birazcık geç hazırlanalım etmediği küfür yapmadığı hakaret kalmazdı.onlarla kavga meselesi de işte ne biliyim annesi diğer gelinin istememiş babamı doldurur gidip onunla kavga çıkarır bağırır çağırır. yada anne tarafımdan bir yengeme vurmuş mesela..eşi hastanede yatıyordu dayım yani. kadın parası olduğu halde sürekli babamı ve doktorları sıkıştırıyormuş para diye. babamda sinirlenmiş kavga edip vurmuş. diğer dayımın kızıda çocukken kardeşimle kavga etmiş , gidip ikisinide dövmüş vs vs. bi başkandayımla ağız münakaşası bi başkasıyla vs vs. çok uzun olduğu için bu kadar yazıyorum ..belki hepsini bilseniz daha iyi anlardınız. ama sonuca gelirsek...
ben ve annem tüm bunlara rağmen akrabalarımızı evimize geldklerinde iyi ağırladık. ya da her bayram gittik. küsüp gelmeyenleri çağırdık.ama artık tavır koymalarından bıktık. anlatsakta sorunlu desekte anlamıyorlar.bize karşıda böyle bizimde psikolojimizi bozdu desekte anlamıyorlar. ve artık bizde tüm akrabalarımızdan bıktık.gitmek görüşmek istesekte soğuklar. evimize gelmiyor hiçbiri. kendi aralarındada genel olarak çok iyi değiller zaten.
akrabalık ilişkilerim kuzenlerimle iyi olsun isterdim. ama soğuk büyüyüce sonuçta böyle oluyor. kendimi çok yalnız hissediyorum. tek bağım annem...zaten ikinci derecelerle de ne kadar samimi olunrki.. yani annemin teyze kızları babamın hala kızları gibi...işte böylee ..sizlerin durumu nasıl sizce neyapmak lazım bu durumda?kuzen çok lazımmıdır insana? insan akrabasızda mutlu olabilir mi?umarım okuyup cevap yazarsınız
babamın onlara karşı tutumunun cezasını ben çekiyorum. mesela çok kavgacı bir insan olduğu için artık herkesle arayı bozmuş onu görmek istemeyen akrabalar bizide istemiyorlar. haa şu gelebilir aklınıza nasıl bir insan. genel olarak temzi birisi yani öyle kumarbaz, sapık,onun bunun hakkını yiyen biri değil ama çok sert.söyleyeceği şeyleri direk söyleyen kaba saba biri.mesela kendi annesine gidişimizde mutlaka kavga çıkarır bayramsa bayramımızı rezil eder. evden çıkmadan öncede bizimle kavga etmiştir. birazcık geç hazırlanalım etmediği küfür yapmadığı hakaret kalmazdı.onlarla kavga meselesi de işte ne biliyim annesi diğer gelinin istememiş babamı doldurur gidip onunla kavga çıkarır bağırır çağırır. yada anne tarafımdan bir yengeme vurmuş mesela..eşi hastanede yatıyordu dayım yani. kadın parası olduğu halde sürekli babamı ve doktorları sıkıştırıyormuş para diye. babamda sinirlenmiş kavga edip vurmuş. diğer dayımın kızıda çocukken kardeşimle kavga etmiş , gidip ikisinide dövmüş vs vs. bi başkandayımla ağız münakaşası bi başkasıyla vs vs. çok uzun olduğu için bu kadar yazıyorum ..belki hepsini bilseniz daha iyi anlardınız. ama sonuca gelirsek...
ben ve annem tüm bunlara rağmen akrabalarımızı evimize geldklerinde iyi ağırladık. ya da her bayram gittik. küsüp gelmeyenleri çağırdık.ama artık tavır koymalarından bıktık. anlatsakta sorunlu desekte anlamıyorlar.bize karşıda böyle bizimde psikolojimizi bozdu desekte anlamıyorlar. ve artık bizde tüm akrabalarımızdan bıktık.gitmek görüşmek istesekte soğuklar. evimize gelmiyor hiçbiri. kendi aralarındada genel olarak çok iyi değiller zaten.
akrabalık ilişkilerim kuzenlerimle iyi olsun isterdim. ama soğuk büyüyüce sonuçta böyle oluyor. kendimi çok yalnız hissediyorum. tek bağım annem...zaten ikinci derecelerle de ne kadar samimi olunrki.. yani annemin teyze kızları babamın hala kızları gibi...işte böylee ..sizlerin durumu nasıl sizce neyapmak lazım bu durumda?kuzen çok lazımmıdır insana? insan akrabasızda mutlu olabilir mi?umarım okuyup cevap yazarsınız
Son düzenleme:
