Bizde hem anne tarafı hem baba tarafı epey kalabalık aslında ama şöyle bir içine gir yakın olduğumuz sadece annem ve babamın kardeşleri var. Bir teyzem bir dayım bir de halam var. Sadece teyzemin çocuklarıyla sıkı fıkıyız. Diğerleri fos. O kadar nişanım nikahım falan oldu. Birisi bir telefon açıp hayırlı olsun bile demedi düşün. Bazen kızarım teyzeme falan ama severimde en çok onlarla samimiyiz gelir gideriz. Allah razı olsun hiçbir günümde beni yalnız bırakmadılar. Ama diğerleri işte biri oflaya puflaya bulundu o da el gibi. İstemeyerek geldiği o kadar belliydi ki. Diğerleri uzaklığı bahane etmedi gelmedi onu anlarım ama bir telefon bile edip hayırlı olsun demediler.
Diğer akrabalarımla işte düğünde cenazede falan görüşürüz ancak. Hatta babamın kuzeni var başka bir şehirde annem telefon etti nikaha davet etmek için.
Kendisi telefonda duyduk ben maille ev adresimi göndereyim bana davetiye gönderin demiş
sonrada adres falanda gelmedi. Düşün yani bunların hepsi aslında yakın akraba. Bende çok özenirim böyle büyük samimi ailelere ama gerçek hayatta böylesi pek olmuyor sanırım. Dedikodu çekememezlik akrabalık ilişkilerinin vazgeçilmezi gibi. Böylesi de hiç olmasın daha iyi.
