- 7 Kasım 2014
- 303
- 57
- 32
- Konu Sahibi xx_pitircik_xx
- #1
.....
Son düzenleme:
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
2,5 3 ay kadar((Evet sizin konunuzu hatırlıyorum, eşiniz ne kadar süre kalacak cezaevinde. Evet zor bir durum ama sabretmeniz gerekiyor, tabii eşiniz üzüleceksiniz ama karnınızdaki bebeğide unutmayın.
konunuzu hatırladım ama cok sukurki süre cok değil biraz sabredin bu gunlerde gececek bebeğinize tutunun onun iyiliği için lütfen kendinize gelin bir an önce
zor bi durum anlıyorum ama şöyle düşün eşinde böyle olsun istemezdi yıllar önceki bi durumdu galiba 3 ay değil yıllarca kalabilirdi cezaevinde sayılı gun cabuk gecer bu da sizin sınavınız hepimizin bi sınavı var hamilesiniz bebeğiniz için kimbilir ne kadar istediniz onu değilmi şimdi neden böyle yapıyosunuz dışarı cıkın yuruyuş yapın bebeğinizi de üzmeyin lütfeninanın bunu bende çok istiyorum ama olmuyo delirecek gibiyim nefes alamıyorum
O kadar kötü durumdayım ki hiç ama hiç birşeyden zevk almıyorum bilenler bilir eşimin cezaevinde olduğunu.O gittiği günden beri resmen yaşayan bir ölü gibiyim bazen saatlerce dalıp gittiğim oluyo ne yemek yemek ne bebeğimin hareketleri ne ailem hiçbirşey yok gibi sürekli yatağıma geçip saatlerce hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum birşeylerle uğraşmaya çalışsam hemen bırakıyorum yaptığım şeyi ve bu durum beni çok rahatsız etmeye başladı.Bebeğimle eskisi gibi konuşamıyorum o içimde kıpır kıpır oynarken bile mutlu olamıyorum halbuki nasılda saatlerce beklerdim bi hareketini(((Şimdi ise yaşamak bile bana zulüm gibi geliyor.Psikolojim çok bozuldu toparlanmak istiyorum artık
ne kadar kaldı eşinin çıkmasına?
illaki çıkacak içerden. yanınıza dönecek. bebeğini düşünerek iyi olmak zorundasın.
günlük gibi not falan yazsana? eşine gelince verirsin. bebeğinin hareketlerini falan anlat. karşında o varmış gibi konuş. sanada iyi gelir. eşin geldiğinde onuda mutlu eder
bu hayatta herşey bizler için.. kimsenin başına yarın ne geleceğinin garantisi yok. evet basmıza gelen olaylarla tökezliyoruz mutsuz oluyoruz hayattan bezip hadi bitsede gitsek moduna gecebiliyoruz ama saglam durmak zorundayız içimizdeki o özgüven o direnç tutuncak bişey olmalı.... kendini köreltmek sırf sana zarar ne olursa olsun herkes bir şekilde hayatına devam ediyor hic bi olay sırf bı kısıyle ilintili olmuyor.
eşinin basına bu geldi sende etkılendın ama senın kendını bıtırmen ne bıseye fayda ne bıseyın çözümü.. sen boyleysen eşin ne yapsın bırbırınızden kuvvet almanız lazımki bu gunler gelıp gectiginde dik kalabilmiş olasın.. 3-4 ay her türlü gelir geçer kendini salma lüksün yok evladın var.. onun ne sucu var dunyadan haberi yok kalk ve dik durmaya çalış..
bu hayata bı kere gelıyoruz hem cok uzun hem cok kısa ve derbeder olmaktansa güçlü durmak sanada ailenede nasl iyi gelecek görüceksin..
bebekler de depresyona giriyor biliyorsun.O kadar kötü durumdayım ki hiç ama hiç birşeyden zevk almıyorum bilenler bilir eşimin cezaevinde olduğunu.O gittiği günden beri resmen yaşayan bir ölü gibiyim bazen saatlerce dalıp gittiğim oluyo ne yemek yemek ne bebeğimin hareketleri ne ailem hiçbirşey yok gibi sürekli yatağıma geçip saatlerce hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum birşeylerle uğraşmaya çalışsam hemen bırakıyorum yaptığım şeyi ve bu durum beni çok rahatsız etmeye başladı.Bebeğimle eskisi gibi konuşamıyorum o içimde kıpır kıpır oynarken bile mutlu olamıyorum halbuki nasılda saatlerce beklerdim bi hareketini(((Şimdi ise yaşamak bile bana zulüm gibi geliyor.Psikolojim çok bozuldu toparlanmak istiyorum artık
Canım bol bol sabır dile Allahtan , bebeğinden güç al canım benim yaO kadar kötü durumdayım ki hiç ama hiç birşeyden zevk almıyorum bilenler bilir eşimin cezaevinde olduğunu.O gittiği günden beri resmen yaşayan bir ölü gibiyim bazen saatlerce dalıp gittiğim oluyo ne yemek yemek ne bebeğimin hareketleri ne ailem hiçbirşey yok gibi sürekli yatağıma geçip saatlerce hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum birşeylerle uğraşmaya çalışsam hemen bırakıyorum yaptığım şeyi ve bu durum beni çok rahatsız etmeye başladı.Bebeğimle eskisi gibi konuşamıyorum o içimde kıpır kıpır oynarken bile mutlu olamıyorum halbuki nasılda saatlerce beklerdim bi hareketini(((Şimdi ise yaşamak bile bana zulüm gibi geliyor.Psikolojim çok bozuldu toparlanmak istiyorum artık