Hayatimda hic gecmisi dusunerek hayıflanmadim boyle hayirliymis boyle olacakmis dedim mutlu olmaya baktim..Allah var ya mutluda oldum cogu zaman.. Ben mutlu olmayi gecinmek karnini doyurmak ısınmak bi yuva olmak olarak algiladim..oyle büyüdüm. Anneme bu olanlari anlatsam çok kizar bana mesela.. Ufak yaşta yetim kaldık biz dayımin yaninda karin tokluguna yasadik annem merdiven sildi temizlik yapti dayima verdi o da bize evinde bi oda birde sofrasinda bir tabak.. Sonra annem evlendi yaşça büyük adam bizi istermi kendine baktiracak ablami o zaman evlendirdiler konustugu vardi benide babanneme yolladilar birazda onlar baksin tabi.. Oyle bir ev ki virane oyle eski ben bir genc kizim hic hayallerim yok mu??yok.. Babannemde vefat edince gerisin geri dayima.. Annem zaten gariban bi evi olsun istiyorum yasliliginda dayimin eline kalmasin.. Hic unutamam elimde lacivert bi çanta fermuari bozuk onun icinde kiyafetlerim.. Bir yatagim olmadi evlenene kadar.. Sonra istemişler beni durumlari iyi evi varmis herseyi anlatayim size dayim zaten gozumun icine bakıyor gideyim diye kabul ettim ask falan degil yani iyi insan diye.. Iyimi?? Oda malum iste..
bır de gecmıse bakarak hayıflanmadım boyle olmalıymıs dedım dıyosun...ne buyuk olgunluk...
