Hiç görmediğin birini özlemek

Merhabalar.Geçen sene internet üzerinden birisiyle konuşmaya başladık.O zamanlar başka birine dair yaşadığım bir hayal kırıklığı vardı ve bu olayı onunla da paylaştım yani başka birine duyduğum acıyı ona anlattım.O da kendinden bir şeyler anlatıyordu tuhaf bir şekilde artık eskisi kadar o kişiyi düşünmemeye başladım çünkü bu çocukla konuşunca aklıma üzülecek şeyler gelmiyordu.Arkadaşlarım da çocuğun benimle ilgili olduğunu ve konuşmayı devam ettirmem gerektiğini söylüyorlardı.Bense tam tersi aramızda duygusal anlamda hiçbir şey olmayacağını üzerine basa basa söylüyordum.Büyük konuşmuşum.Fazla zaman geçmeden nasıl olduğunu bile anlamadan bir şeyler hissetmeye başladım tuhaf ama onunla konuşmadığım zamanlar kendimi çok kotu hissediyordum.Üzüntüden ağladığım zamanlar oluyordu sırf konuşmuyoruz diye.Sonra aramizdaki ilişki farklılaştı onun da belirli imaları oldu ben de kendimi tutamayıp ona hislerimden bahsettim o da bir şeyler hissettiğini fakat benim ona başka birinden bahsettiğim için söylemek istemediğini söyledi.Ben bu işin bir sonunun olmayacağını düşünerek bir daha konuşmayalım dedim fakat o kabul etmeyince devam ettik.Bir süre devam etti ilişkimiz tabi farklı şehirlerde hiç birbirimizi görmeden gün geçtikçe bağlandım.Ama sonradan ilgisizlikleri umursamazlıklarıyla başedemez oldum.Çünkü ben gerçekten değer veriyordum ve karşı taraf aynısını göstermiyordu.Bitirdim.Aradan 3 ay falan geçti dayanamayıp tekrar yazdım.Bu sefer ciddi bir takıntı haline getirdim çocuğu ama yine sürekli ben yaziyordum ve yine bir şekilde olmadı.Günlerce sadece bir nasılsın mesajı yazmasını bekledim.Her gün ağlıyordum ilk başlarda bu kadar ağır değildi bazı şeyler ama galiba saplantı haline geldi.Sonra o yazdı ama yine fazla uzun sürmedi tabi.Kendi hayatına baktı başka birini buldu.Bense hiç kimseyle konuşmak bile istemedim.Çoğu zaman teklifler de gelse istemedim çünkü hep aklımda o vardı.Yok yere hep kendimi üzdüm.Mesajları numarasini bile silmemiştim.Uzaktan başka biriyle mutlu oluşunu izledim.O ise bana ne git ne kal demişti hep oyaladı bir şekilde umut veren dengesiz tavırlar sergiledi.Her kötü zamanında destek olmaya çalıştım ama yetmedi.Üzülen sadece ben oldum.Nasıl hiç görmeden bu kadar sevdim bilmiyorum.Bir yılı geçti hala unutamadım.Aklıma geldiğinde hala acı çekip ağlamam hiç normal degil.Ona dair her şeyi sildim ama hala aklımda.Yazsa yine yenilirim her şeyi affetmeye hazır gibi aciz hissediyorum kendimi.Bütün engellere mesafelere rağmen birbirimizi görebiliriz.Sanki sadece ona sarılsam geçecek her şey.Gururumdan yazamam bir kez daha ama yazsa cevap verecek kadar da çaresizim.Onu gerçekten seviyorum saçma belki ama bu zamana kadar vazgeçmedim sevmekten bir karşılığı olmasa bile..Tek çarem unutmak sanırım ama unutamıyorum her şeyde o geliyor aklıma özlüyorum bir de hakkım var mı bilmiyorum.Çok uzun yazdım ama artık dayanacak halde değilim kızıyorum kendime aklım almıyor sizce ne yapmalıyım?

yaş kaç

okul iş durumu varmıı

blondgunes .!.:

yaş kaç

okul iş durumu varmıı

Genişletmek için tıkla...

Ben 20 yaşındayım okuyorum o da aynı

Olsun_ .!.:

Ben 20 yaşındayım okuyorum o da aynı

Genişletmek için tıkla...

yaşın çok küçük be güzelim , sen sadece derslerine odaklan bırak erkekler senin peşinden gelsin ,
sen onun üstüne gittikçe totosu kalkıyor kendini birşey zannediyor bırak peşini takip etme ,
o düşünsün bu kıza ne oldu diye,

blondgunes .!.:

yaşın çok küçük be güzelim , sen sadece derslerine odaklan bırak erkekler senin peşinden gelsin ,
sen onun üstüne gittikçe totosu kalkıyor kendini birşey zannediyor bırak peşini takip etme ,
o düşünsün bu kıza ne oldu diye,

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız onun umurunda bile değilim.Buna rağmen ansızın aklıma geliyor düşünmemeye çalışıyorum zamana bırakmaya çalışıyorum ama bir şekilde acı veriyor.Bu kadar sevdiğim için bu hislerime acıyorum.Kendimi bu kadar düşürdüğüm için kendime acıyorum.