Hiç hayatımı yaşayamıyorum izin vermiyorlar

Bugün yine ailemle tartıştım.Ben 18 yaşındayım ve zamanımın büyük bir kısmı evde geçiyor.Erkek arkadaşım var, kız arkadaşlarımda var ama onlarla istediğim gibi görüşemiyorum.Kız arkadaşımda kalmak istiyorum 10 senedir tanımama ve ailesini tanımamıza rağmen benim ailem izin vermiyor.Bir hafta sonu arkadaşlarımla eğlenmeye gidemiyorum, sürekli babam ya da abim arıyor.Abim çok özgür eve girip çıkma saatlerine karışılmıyor, kendi başına tatile gidebiliyor, kız arkadaşlarını eve getirebiliyor.Annem ve babam 40 yaşında öğlen çıkar akşam 8 de eve gelirler.Hafta sonları eğlenmeye giderler.. Yani 40 yaşında olmalarına rağmen benden daha iyi hayatlarını yaşıyorlar.Bense evde oturup akşama kadar bilgisayar başında yada televizyon karşısında gençliğimi öldürüyorum.Onlar evde yokken alıp başımı gideyim desem bizim evimiz merkeze çok uzak ve otobüs tam bir ölüm.Onların arabası olduğu için rahatça gezip tozuyorlar.Kuaföre gitmek istiyorum para yok diyorlar ama kendileri hergün abartmıyorum hergün yığınla alışveriş ediyorlar.Abim daha geçen ay 1 milyar tatil parası harcadı.Nedense hep bana gelince yok.Kısacası kızlar bu hayattan çok mutsuzum.Sanki 18 yaşında değil de 70 yaşında bir nine gibi hissediyorum.Bazen hayat benim için anlamını kaybediyor boşa yaşıyormuş gibi hissedip ölmek istiyorum.Ama öldüğümde de mutlu olacağımı hiç sanmıyorum.. Bu yüzden böyle birşeye kalkışmadım.

Genelde ailelerde böyledir. Erkek çocuklar özgürdür ama kızlar kısıtlanır.
Bu yapılan yanlış da olsa cinsiyet farklılığından olan bişey haklısın.
Ama annen baban eve kapanıp gün boyu evde duran insanlar değilmiş dediğine göre.
Hiç konuşmayı bu durumu anlatmayı denedin mi? Tepkileri ne oldu?

SheZofren .!.:

Genelde ailelerde böyledir. Erkek çocuklar özgürdür ama kızlar kısıtlanır.
Bu yapılan yanlış da olsa cinsiyet farklılığından olan bişey haklısın.
Ama annen baban eve kapanıp gün boyu evde duran insanlar değilmiş dediğine göre.
Hiç konuşmayı bu durumu anlatmayı denedin mi? Tepkileri ne oldu?

Genişletmek için tıkla...

Evet defalarca kez anlattım.Ama pek umurlarında olmadı.Zaten 1 gün gezsem 2.günü çok fazla çıkıyorsun diye para filan vermiyorlar.Ama dediğim gibi kendileri hergün dışarda bir gün evde otursalar sıkıntı bastı diyip kendilerini dışarı atarlar.Annem ve babam "biz" merkezli insanlar.Kendilerini düşündükleri için çocuklarının sorunlarına zaman ayırmak yerine anlatmaya başladığım an kaçıyorlar.Yada "neyin eksik yediğin önünde yemediğin arkanda" tarzı konuşmalar yapıyorlar.Abimlede konuşamıyorum çünkü o da aynı derecede ilgisiz.Tek ilgili oldukları zaman benim dışarı çıktığımda durmadan aramaları.En kötüsüde bana baskı yaptıklarının farkında değiller.

haklısın fakat o evden kurtulmakta senın elinde deli gibi ders çalış başka bir şehre git.

mlkctk .!.:

haklısın fakat o evden kurtulmakta senın elinde deli gibi ders çalış başka bir şehre git.

Genişletmek için tıkla...

Buna bile izin vermiyorlar, sen kız çocuğusun başka bir şehirde ne işin var diyorlar. Babam kazanamazsan seni özele göndereceğim diyor.Yani her an gözlerinin önünde olayım istiyorlar.Benim kendim bişeyler yapmam onlara batıyor sanki.Ama eğer başka bir şehir de kazanırsam bu kez onları dinlemiycem.Sadece keşke ilgili bir ailem olsaydı diye üzülüyorum.Keşke beni anlasalar ve bu kadar yalnız hissetmesem

Üniversiteyi kazanmaya bak. Ama 4 yılın sonunda evde pinekleyeceğin bi bölüm olmasın. Yoksa 4 yıllık aradan sonra aynı durumuna devam edersin. Kolay iş bulabileceğin bi bölüm seç. Ailen seni korumak için böyle davranıyordur, sıkıntı yapmamaya çalış.

neredeyse durumumuz aynı.. bende 17 yaşındayım tek farkımız benim seviglim yok:) elimden gelebildiğince güvenlerini kazanmaya çalıştım ve notlarımı yüksek tuttum ve kimseyle çıkmadım yanlış bir şey yapmadığım için her zaman önlerinde dik bir şekilde durabilirim sonucu hep kavga olur ama.. bende hissettiklerimi anlatınca kavga ederim hep.. aynı dışarı çıkamam ama abim hep gezer. hep evde olduğum için dedimki kendime birgün madem hep evdeyim hayatım yok o zaman bende evde kendimi geliştiririm. internetten dizilerden ,oyunlarda ingilizce seviyemi upper intermediate ye kadar çıkardım yani rahatlıkla sohbet edebilecek birşeyler tartışablecek durumdayım sonra böyle olunca babama baya bir baskı yaptım ve zorla inglizce kursuna yazdırdım şu anda toefl için çalışıyorum. aynı zaman da seneye ygs ye gircem yapabildiğimin en iyisini yapabilmek için çalışıyorum. şaunda amacım bu benim için çok önemli olan iki sınavıda en yüksek puanlarla geçmek ve bunların yüksek puanları elimde dururken babamla annem karşıma geldiğinde ben bunları yaptım sizinde yapmanoz gereken beni azcık rahat bırakıp iyi bir universitede okumama (yurtdışında) izin vermeniz demek. yani önerim ilerde pişman olmayacağın herşeyi yapmaktan çekinme ancak sakın pişman olacağın şeyler yapma bende yapmamalıyım yoksa acısını şuanda çektiğimizden daha fazla çekeriz..

Konu, icerigi nedeniyle ilgili başlığa tasinmistir.

Liefdeszin .!.:

Aynen canım yaşıtız ve hemen hemen herşey aynı ama benim annem çıkıp gezmeme falan pek kızmaz sadece benim sosyal bir hayatım yok arkadaslarımla sadece okulda görüşebiliyorum ama istiyorum ki haftasonlarıda onlarla eğlenebiliyim yada farklı etkinlikler yapalım ... Ya param olmuyor yada az arkadasım oldugu için plan yapamıyorum ve hep hayatım evde geciyor oysaki yaşıtlarımız hayatını yaşıyor.. Onlara çok imreniyorum istediğim bir sevgilim olsun falan değil sadece daha sosyal yaşamım olsun çünkü birdaha 18 yaşında olmayacağım gençliğimizi dolu dolu yaşamamız gerektiğini düşünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

Tabiki de öyle benim üzüldüğüm noktada bu zaten. İlerde bu yaşımızı çok arayacağız ama doya doya yaşayamıyoruz. Ben zaten alkol sigara kullanmıyorum, ne biliyim kötü bi çevrem yok ama ne yapsam güvenlerini kazanamadım. İnsan evde oturarak sosyalleşemiyor ki. Buna bi son vermek lazım