Sizin konularinizi uzun zamandir takip ediyorum ama kendi hikayemi yazmamistim. Umarim bir nebze de olsa iyi gelir.
Ben de yurtdisindayim ustelik dilini konusamadigim bir ulkedeyim. Cok sikintili bir hamilelik gecirdim, 28. haftadan sonra hep tansiyonum yukseldi ve inanilmaz carpintilarim vardi. 34. haftada preeklempsi tanisi aldim ve zar zor 37. haftaya geldik. 20 tansiyonla doguma girdim. Oglum tansiyon yuzunden gelisememis 2 kilo 43 cm dogdu. 10 gun hastanede beraber yattik zira benim tansiyonum dusmuyodu ve kalp ritm bozuklugum oldugu ortaya cikmisti. Bu arada bende anksiyete bozuklugu var ve ilaci birakmistim.
Neyse bir sekil eve geldik ama bebegim asla memeyi tutmadi. Sutumu sagarak vermeye basladim. Ilk bir ay cok guzel icti ama sonra yeme reddi basladi. Saatlerce basinda bekleyerek 60 cc sut icirmeye basladim zaten olmayan psikolojim iyice bozuldu. Evde hassas tarti vardi cocugu surekli tartiyodum yeterli kilo almadigini gorursem kriz geciriyordum. Sabahlara kadar basinda durup sut icirmeye calisiyodum uyurken. Cok kucuk dogdugu icin kendimi sucluyordum ve hic gelisemicek gibi geliyordu. Cocukta bir hastalik olduguna emin gibiydim, yemedigi icin hastaneye dusecek sonda takipacak ve hayatinin geri kalaninda burundan beslenecekti surekli bunlari dusunuyordum.
Benim yasadigim ulkede de zirt pirt doktora gidilmiyor ve duzgun ingilizce konusan doktor cok az. Neyse annem buraya gelmisti bir sureligine onun ve esimin yalvarmalariyla cocugu doktora goturmeye karar verdim. Onlara gore kafayi yemistim ve rahatlamam gerekiyordu sirf ondan gittik doktora.
Neyse gittik anlattik doktora durum boyle boyle az sut iciyor vs. Oglum o sirada 5 aylik olmak uzereydi. Kadin oglumu muayene etti ili dakka kollarindan tuttu kaldirdi falan sonra damagina bakti. Dedi ki sizin yemekten daha buyuk bir probleminiz var bu cocuk hipotonik
cok kucuk dogmus, damagi yuksek, memeyi tutamamis kaslari da zayif buyuk ihtimal genetik bir problemi var sizi universite hastanesine sevk edicem. Rahatlayalim diye gittigimiz doktorun dedigine bak tabii ben aklimi yitirdim artik. Ordan cikti sevk falan beklemeden baska hastaneye gittik. Ordaki doktor muayene etti hicbir seyi yok bu cocugun dedi. Annemle esim ikna oldu ama ben kafayi yemistim bi kere. Butun gun instagramda 5 aylik bebekleri aratiyorum, benimkinin kucagima aldigimda sirti onlar kadar dik durmuyor diye agliyorum. Surekli cocugu tutup kollarindan kaldiriyorum. O sirada oglum donmeye baslamamisti neden donmuyor kesin hipotonik kesin bir problemi var diye uyku uyumuyorum.
En son artik baktim olmuyor zaten sutum de azaldi asiri stresten annemlerin de israriyla ilac kullanmaya geri doneyim dedim. 6 aylikken sutu kestim mamaya gectim. Verdigim en dogru karardi. Inan cocugumu sevemiyorum derken ne demek istedigini anliyorum o kadar kaygiyla bakiyorsun ki sevgini hissedemiyorsun. ben anneligin tadini psikolojim duzeldikten sonra cikarmaya basladim.
Bu arada oglum 7 aylik oturdu, 9 aylik emekledi 12 aylik da yurudu. Hicbir sorunu yok. O allahin cezasi doktora aklima geldikce kufrederim hala. Cocugun sagliksiz dahi olsa bu psikolojiyle olman mumkun degil. Kaygi bozuklugunu en diplerde yasiyorsun su anda. Birak sut vermeyi bu halde verdigin sutun bir anlami da yok zaten. Once bir kendini toparla. Ilac kullaninca kafandaki sisler aciliyor suphelerini gercek gibi yasamayi birakiyorsun.
Bu bana biraz umut oldu
Allah razı olsun 
inşallah 
