Kizlar cok bunaliyorum. Hayat cok bos, yasamak anlamsiz gibi geliyor. Etrafimda konusup dertlesebilecegim hickimse yok. Bi kac arkadasim vardi onlarla da ayri universitelere gittik ayrildik. Yurtdisinda yasiyorum burda okuyorum. Burda herkes kendi ulkesinden kendi kulturunden insanlarla takiliyor. Benim cevremde de hic Turk yok. Yabancilarla da arkadaslik edemiyorum onlara ayak uyduramiyorum. Onlarla konusacak sohbet edecek hicbisey bulamiyorum. Ben zaten burda buyumedim. Turkiye'yi ozluyorum. Arkadaslarim var tabi ama samimi oldugum, dertlesip konusabildigim kimse yok. Herkesle merhaba merhaba o kadar. Yurtta kaliyorum bide. Yalnizliktan cok bunaldim. Sabahtan aksama kadar tv izle, internete gir, kitap oku, muzik hep ayni seyler. Cok sıkılıyorum. Bu yuzden de cok agresiflestim herkesin kalbini kiriyorum. Arada disari cikiyorum yalniz basima saatlerce dolasiyorum. Gerci hava hep kapali burda surekli yagmur var. Icim sıkılıyor. Sevgilimle de aram bozuk ilgisizlestim ona karsi. Hicbi sekilde mutlu edemiyorum kendimi. Hayat o kadar sıkıcı ki. Yarın birgun okulu bitirip evlenicem mesela. Calısmaya baslicam. Bu da cok sıkıcı. Hic yasama sevincim yok. Icim cok huzursuz. Mutsuzum. Eskiden boyle degildim. 60 yasinda gibi hissediyorum Zeki Muren sarkilariyla bozdum kafayi
Dinleyip dinleyip huzunleniyorum
Ne olacak benim halim boyle.

