:çok üzgünüm:
yarım saat önce eve geldim, moralim sıfır halde boş boş ekrana bakıyorum. :çok üzgünüm:
başka kimseyle konuşmak istemediğim için böyle orta yere yazıp içimi dökiim dedim =(
4aydır harika giden bi ilişkim var.. seviyorum, seviliyorum falan filan.. ama benim düzgün giden herşeyden huylanma ve hiç yoktan sorun çıkarma gibi bi huyum var! =((( şu ana kadar hiç kavga etmedik, beni hiç kırmadı, incitcek en ufak bişi yapmadı ama ben düzenli aralıklarla problem yaratıyorum.. şöyle ki; küçücük bi fırsatını bulur bulmaz bişeyi büyütüp surat asıyorum.. sonra o neyin var noldu diyo, ben ısrarla yok bişeyim diyorum.. sonra o sinirlenip surat asıyo.. halbuki ben surat asmasını değil sarılıp benim gönlümü almasını bekliyorum (bi hatası olmadığı halde eet!) yapmayınca benle ilgilenmediğini umursamadığını düşünüp cidden üzülüyorum ve surat asmaya devam ediyorum... bu böyle kısır döngü halinde uzayıp gidiyo.. ta ki o elimden tutup özür dileyene kadar! tam bu çocukta peygamber sabrı var bana iyi dayanıyo diyodum kiiiiiiiiiiiiiiiiii bugün öyle bişey yapmadı ve küs ayrıldık! :a015: sanırım bu ilkti.. o kadar içime oturdu ki.. işin kötüsü yaptığımın gerçekten çok aptalca ve dayanılmaz olduğunu biliyorum.. çekilmez olduğumu da.. ama neden böyle yaptığımı bi türlü çözebilmiş değilim.. bundan önceki ilişkilerimde de böyleydim ben çok garip.. kavga etmeyi seviyorum sanırım :çok üzgünüm: ama onu kaybetmemem için sanırım bu huyumdan vazgeçmem gerekcek nası yapcağımı bilmesem de.. nolur bana bi akıl verin yasenağlamasenağlama
yarım saat önce eve geldim, moralim sıfır halde boş boş ekrana bakıyorum. :çok üzgünüm:
başka kimseyle konuşmak istemediğim için böyle orta yere yazıp içimi dökiim dedim =(
4aydır harika giden bi ilişkim var.. seviyorum, seviliyorum falan filan.. ama benim düzgün giden herşeyden huylanma ve hiç yoktan sorun çıkarma gibi bi huyum var! =((( şu ana kadar hiç kavga etmedik, beni hiç kırmadı, incitcek en ufak bişi yapmadı ama ben düzenli aralıklarla problem yaratıyorum.. şöyle ki; küçücük bi fırsatını bulur bulmaz bişeyi büyütüp surat asıyorum.. sonra o neyin var noldu diyo, ben ısrarla yok bişeyim diyorum.. sonra o sinirlenip surat asıyo.. halbuki ben surat asmasını değil sarılıp benim gönlümü almasını bekliyorum (bi hatası olmadığı halde eet!) yapmayınca benle ilgilenmediğini umursamadığını düşünüp cidden üzülüyorum ve surat asmaya devam ediyorum... bu böyle kısır döngü halinde uzayıp gidiyo.. ta ki o elimden tutup özür dileyene kadar! tam bu çocukta peygamber sabrı var bana iyi dayanıyo diyodum kiiiiiiiiiiiiiiiiii bugün öyle bişey yapmadı ve küs ayrıldık! :a015: sanırım bu ilkti.. o kadar içime oturdu ki.. işin kötüsü yaptığımın gerçekten çok aptalca ve dayanılmaz olduğunu biliyorum.. çekilmez olduğumu da.. ama neden böyle yaptığımı bi türlü çözebilmiş değilim.. bundan önceki ilişkilerimde de böyleydim ben çok garip.. kavga etmeyi seviyorum sanırım :çok üzgünüm: ama onu kaybetmemem için sanırım bu huyumdan vazgeçmem gerekcek nası yapcağımı bilmesem de.. nolur bana bi akıl verin yasenağlamasenağlama