- Konu Sahibi maviperi86
- #101
Bence evlenme fikrini en az 1 yıllığına kafanizdan tümüyle atin. Zaten aceleye de gerek yok. Ne olacak biri elinizden kapacak degil ya. O donem icinde tanisin konuşun kavga edin küsün. Yani aci tatli birbirinizi taniyin.Kızlar selamlar.Karar aşamasındayım yardımlarınıza ihtiyacım var.29 yaşındayım öğretmenim. Buradaki bir öğretmen arkadaşın akrabası benimle tanışmak istedi yaklaşık 4 hafta önce önce telden konuştuk.Kendisi 37 yaşında ve üniversitede sözleşmeli personel olarak çalışıyor.Bizim telde konuşmalarımız devam etti 1 kere yüz yüze görüştük.Çok iyi efendi ve karakteri oturmuş biri.Ben ısındım ona sanki uzun süredir tanıyormuşum gibi güven verdi.Onunla konuşurken çok mutluyum oda aynı şeyleri bana hissediyor..sorun şu ki erkek tarafının maddi bir birikimi yok birazda bu yaşa kadar herhalde o yüzden evlenememiş.Kirada oturuyorlar.Düğün dernek borçla olacakmış ve borcu biz ödeyecekmişiz. Babamın durumu yok diyo, şuan çelişkiler içindeyim.Belki beni çok mutlu etcek ve ben sırf borç para derdinden onu kaybetmek istemiyorum.Fikir verirseniz sevinirim
Ha ben ne yapardim? Ben sevmemek icin kendime bahane arardim. Cok isteyip istemedigime emin olmaya calisirdim. Cunku bir baba borcu siz odeyeceksiniz dememeli. Bence babalarda bazi konularda gurur olmali. Ben elimden geldigi kadar, gelmedigi yerde siz, diyebilir. Ama siz odeyeceksiniz diyen bir babada bence gorev ve gurur eksigi vardir ve ben oyle bir babaya baba demek istemezdim. Ailenin diger fertleri de hazırcilik konusunda nasıl karakterlere sahiplerdir hic bilinmez. O yuzden acele etmeden gerçekten isteyip istemedigimi olcerdim.